Πάθος ή Λάθος?(Ολοκληρωμενη)

Κεφαλαιο 25

ΝΙΝΑΣ pov.

Η αναθεματισμενη Δαφνη! Αυτο το αχαρο, ψηλο τσουλι που μπηκε στη ζωη μου και την κατεστρεψε! Το ηξερα απο την αρχη οτι θα μου δημιουργουσε μπελαδες και να που εφτασα! Να χωρισω με τον ερωτα μου, την μοναδικη και αληθινη μου αγαπη.

Δεν θα την γλιτωσει ετσι ευκολα! Θα την καταστρεψω και θα της δωσω ενα μαθημα που πηδηχτηκε με το μωρο μου.

Γαμωτο, γαμωτο, γαμωτο!

"Κοριτσι μου ηρεμησε", λεει ηρεμα η μητερα μου καθως μπαινει στο δωματιο μου και με βλεπει να πεταω ολα μου τα πραγματα κατω.

"Ασε με και συ!", μουγκριζω και την σπρωχνω βιαια. Δεν με καταλαβαινει κανεις γαμωτο. Θα την σκοτωσω την πορνη!

"Νινα καθισε κατω", προσταζει η μητερα μου και με βαζει με το ζορι να κατσω στο κρεβατι. Σκυβει ωστε να ειναι στο υψος μου και με κοιταει με ενα βλεμμα ανησυχιας. Γαμωτο δεν θελω τη λυπηση σου!

"Παρε βαθιες ανασες, οπως εχουμε μαθει", ψιθυριζει και αρχιζει να εισπνεει και να εκπνεει προτρεποντας με.

Μετα απο μερικες ανασες, η θολουρα στην οραση μου διαλυεται και η φλογα στην καρδια μου σβηνει σιγα σιγα.

"Μπραβο κορη μου. Ελα να παρεις τα χαπια σου τωρα", λεει και ανοιγει το συρταρι απο το κομοδινο μου και μου δινει δυο κοκκινα χαπια.

Εγω τα βαζω στο στομα μου και προσποιουμαι οτι τα καταπινω. Γαμωτο δεν ειμαι αρρωστη για να παιρνω χαπια! Δεν βοηθουν!

"Ξαπλωσε και κοιμησου", διαταζει και με σκεπαζει με το παπλωμα μου. Εγω της χαριζω ενα ψευτικο χαμογελο και κλεινω τα ματια μου περιμενοντας να φυγει απο το δωματιο μου.

Μολις ακουω την πορτα να κλεινει, πεταγομαι πανω και φτυνω τα χαπια, κρυβοντας τα στην τσαντα μου.

Πρεπει να δρασω αμεσα. Δεν θα μου κλεψει εκεινη το πεπρωμενο μου. Πρεπει να βγει απο τη μεση για να βρει παρηγορια ο Μαρκος σε μενα.

Ανοιγω βιαστικα το κινητο μου και καλω το Στεφανο.

"Ελα μωρο μου", απανταει βραχνα και κανω ασυναισθητα μια γκριματσα αηδιας.

"Που εισαι;", ρωταω αποτομα καθως περιφερομαι στο δωματιο μου.

"Ωπα μωρακι. Παλι δεν πηρες τα χαπια σου;", σχολιαζει σαρκαστικα και ξεφυσαω οργισμενα.

"Λεγε γαμωτο σου!", μουγκριζω απειλητικα. Δεν εχω την ορεξη του μαλακα.

"Σε μια δουλεια, τι θες;", μιλαει και εκεινος με θυμο τωρα μπαινοντας κατευθειαν στο ψητο.

"Θελω μια χαρη...", ψιθυριζω καθως εχω βγει στο μπαλκονι τωρα και χαζευω τους ανθρωπους που ερχονται και φευγουν

"Ακουω.", μονολεκτει

"Θελω να μου δωσεις το τηλεφωνο αυτου του φιλου σου, του μπρατσαρα", λεω αναφερομενη στον Δημητρη, ενα παιδι που δουλευε ως πορτιερης σε ενα μπουρδελο πολυτελειας. Αυτος ειναι ο,τι πρεπει για τη δουλεια.

"Θες να του κατσεις;", ρωταει ειρωνικα ο Στεφανος και μου ρχεται να ξερασω.

"Σκασε και δωστο μου", του απανταω ξερα και εκεινος μου δινει το τηλεφωνο του γρηγορα.

~~~~~~~~~~~~~~

"Ριχτο", μου λεει ο Δημητρης με τη βαρια και βαθια φωνη του. Οι μυες του ξεπετανε απο το κοντομανικο που φοραει, καθως οι φλεβες του λαιμου του ειναι πολυ εντονες. Πρεπει να γυμναζεται πολυ.

"Αυτο που θα σου ζητησω ειναι ακραιο, οποτε θελω να μου πεις ενα ποσο που θα σε ικανοποιουσε", τον προετοιμαζω για το τι θα ακολουθησει και εκεινος με κοιταει εξονυχιστικα απο πανω μεχρι κατω.

"Δεκα χιλιαδες και εσενα", λεει σηκωνοντας το ενα του φρυδι υπομειδιωντας.

"Πεντε και θα με εχεις", διαπραγματευομαι στεγνα πουλωντας του το κορμι μου για λιγες μονο ωρες. Ειμαι ικανη να φτασω στα ακρα για να εχω τον Μαρκο δικο μου.

"Πεντε και εσενα για δυο νυχτες", συνεχιζει να παζαρευει χαμογελωντας προστυχα και εγω συμφωνω μαζι του.

"Λοιπον, ακου τι πρεπει να κανεις", ξεκινω να του διηγουμαι το σχεδιο μου για το μαθηματακι που θα δωσουμε στην Δαφνη.