You are kidding

Hoofdstuk 11

Eerder Niall pov

Ik stop mijn iphone weer in mijn zak en vertel Zayn dat ze haar nog niet gevonden hebben en dat ze miley wel heeft opgehaald maar toen er weer vandoor is gegaan. Hij zucht en zegt "dit is allemaal mijn schuld" en hij laat zich in zijn kussen vallen.

Jade pov.

Ik heb Miley opgehaald van huis en we lopen nu in de dierentuin. Het eerste wat Miley vroeg. Was hoe het met Zayn ging en of we er heen konden. Ik heb maar gezegt dat het goed gaat maar dat we naar de dierentuin gaan en dan en andere keer naar Zayn. Ook al weet ik dat die andere keer nooit zou komen. "Mama mama kijk daar zijn Liam en Harry" ik schrik op uit mijn gedachten en zie 2 jongens aan komen rennen. O nee wat komen hun nou weer doen. "Jade jade. Niet weg rennen alsjeblieft" schreeuwt Harry. Ik wil zou graag niet weg rennen maar ik moet wel ik heb net met me zelf afgesproken om niet neer met de jongens om te gaan. Maar het is al te laat. Liam heeft mijn arm al vast gepakt en trekt me mee naar een bankje. "Jade wat is er aan de hand" vraagt Harry. Weer rollen er tranen over mijn wangen. Miley komt aangerend en veegt de tranen weg en kruipt dan bij me opschoot. "Jullie moeten mij vergeten" zeg ik. Harry kijkt me raar aan. "Hoe kunnen we jou nou vergeten". Liam slaat een arm om me heen. "We kunnen jouw niet vergeten. We willen je juist helpen" ik veeg weer wat tranen weg. "Ik wil niet dat er nog een keer zoiets erg met jullie gebeurd. Jullie beste vriend was bijna dood. Door mij. Bij het laatste stomen de tranen weer over mijn wangen. "Jade het is niet jou schuld. Je kan er echt niks aan doen. Zayn houd van je. Hij kan jou niet vergeten en wij ook niet". Ik kijk ze aan. En begin dan te vertellen over het briefje dat ik vond de ochtend na die vreselijke nacht. Ze slaan allebei hun arm om me heen. "We gaan je helpen jade. We laten je niet alleen" zegt Harry. Dat heb ik een jongen nog nooit horen zeggen. Hoe kon ik nou denken dat ik hun kon vergeten. Ik sla op en geef ze allebei een knuffel. "Jullie zijn de liefste jongens die ik ooit heb ontmoet" ze glimlachen en geven me nog een knuffel. "Maar we moeten nu wel terug naar het ziekenhuis. Zayn is er van slag". "Nee ik kan nu niet naar het ziekenhuis". zeg ik zacht. "Hoezo niet' vraagt liam. "Nou...um.. Zayn. Hij is vast boos op me". Liam pakt mijn hand en trekt me mee. "Hij is niet boos op je. Hij is alleen heel erg ongerust".

We lopen met ze 4e door de gangen van het ziekenhuis. De hele weg hier naar toe hen ik niks gezegd. Ik weet zeker dat Zayn boos op me is. Ik heb gezegd dat hij zich er niet mee moest boeien. Hoe kan hij dan niet boos zijn. Hij was bijna dood omdat hij voor mij opkwam. Ik word uit mijn gedachten gehaald door Miley die hard moet lachen omdat Harry haar steeds kietelt. We lopen nu door de gang waar Zayn ligt. De zenuwen in mijn boeken worden nog erger. Opeens laat Liam mijn hand los die die als de hele tijd vast had gehouden. "Ga zelf maar even" zegt hij. Ik knik en loop verder. De deur van de kamer staat open langzaam loop ik er heen en ga in de deur opening staan. Als Zayn me ziet worden zijn ogen groot. "Jade". Ik begin weer zachtjes te huilen. Omg jade wat ben je toch een huilebalk. Denk ik in mezelf. Zayn heeft ook tranen in zijn ogen. Snel ren ik naar hem toen en geef hem een knuffel "het spijt me zo zayn. Ik wil je helemaal niet vergeten en ik snap dat je boos op me bent. "Jade waarom zou ik boos op je zijn" ik kijk hem verbaast aan en ga weer recht op zitten. "Ben je niet boos dan" Zayn glimlacht en geeft me een kus op mijn mond. De vlinders in mijn buik beginnen weer te vliegen. "Tuurlijk ben ik niet boos. Ik was ontzettend ongerust en ik kan je niet vergeten en ik wil het ook niet". Ik kijk hem blij aan. "Je bent het beste wat me ooit is overkomen" Ik glimlach en onze lippen raken elkaar weer. Na een tijdje trek ik terug. "Ik hou van je zayn" "ik ook van jou" en dan kust hij me weer.

*de volgende ochtend*

Tring Tring Tring. Met ene hand sla ik de wekker uit en met de andere gooi ik de dekens van mijn lichaam. Vandaag is het maandag en moet ik weer naar school. Ik sta op en loop naar de badkamer. Ik kleed me uit en stap de douche in. Na een tijdje draai ik de douche weer uit en loop ik met een handdoek om me heen weer naar mijn kamer. Ik nam even mijn dag door. Eerst Miley naar de opvang brengen dan naar school. Miley weer ophalen, naar zayn toe. Die ik vanaf gisteravond mijn vriendje mag noemen. Hij vroeg me net voor dat ik en Miley naar huis gingen. Ik was zo blij en heb gelijk ja gezegd. Miley was ook blij ze noemt Zayn haar nieuwe vader. En de rest van de jongens haar ooms. Ook heb ik een nieuwe vriendin. Lisa. Tegen wie ik gisteren was opgebotst. Ze is heel aardig en Niall zit de hele tijd met haar te flirten. "Mama mama. Ik ben wakker" hoor ik vanuit de kamer van Miley komen. Ik loop naar haar kamer en geef haar een ochtend knuffel. "Zo kleine meid nog maar een paar nachtjes en dan word deze kleine dame groot". Ze glimlacht en staat op. "Wat gaan we vandaag doen" vraagt ze. "Ik moet naar school en jij gaat naar de crèche. Op haar gezicht komt een verdrietig lachje. "Maar daarna haal ik je weer op en dan gaan we naar Zayn.