You are kidding

Hoofdstuk 26

Eerder jade' pov

Ik loop op de 2e verdieping en mijn hard gaat nu echt te snel. Kamer 111, 112, 113 en dan zie ik kamer 114. ik loop er heen en klop aan. er komt geen geluid dus leg ik mijn hand op de klink en duw hem langzaam naar beneden. De deur gaat open en op bed zie ik mijn kleine meisje liggen met haar oogjes gesloten. De tranen prikken in mijn ogen. alsjeblieft Miley. opeens voel ik een hand op mijn schouders. ik draai me om en zie een zuster staan 'ze heeft het overleefd mevrouw,

u heeft de sterkste dochter die ik ooit heb gezien, u mag trost zijn'

Jade's pov

Ik zit naast het bed van mijn lieve, kleine en ontzettend sterke Miley. de dokter heeft me net allemaal dingen verteld maar eigenlijk is alles lang me heen gegaan. ik kon alleen maar kijken naar Miley. Het enige wat ik hoorde was dat ze nog wel even in diepe slaap zou blijven. ze moet alle dingen nog even verwerken. ik sta op loop naar mijn tas. Ik pak mijn mobiel en kijk hoe laat het is. 15:00 al weer jeetje wat gaat die tijd snel. ik heb ook nog niks gehoord van Zayn. ik hoop zo dat hij oké is en dat hij de jongens heeft gevonden. opeens gaat de deur open en staat Louis in de opening. 'LOUIS' schreeuw ik en ik ren op hem af. 'Gaat het goed met je'

'Het gaat prima en met jouw' vraagt hij.

Ik doe en stap opzei en wijs naar miley. Louis kijkt naar haar en op zijn gezicht komt een grote glimlach. hij loopt naar haar toe en geeft haar en kus op haar voorhoofd 'heey prinses' zegt hij. ik glimlach en loop ook naar het bed. 'Het scheelde niet veel, maar ze heeft het overleefd' ik kijk Louis stralend aan maar voel ook de tranen in mijn ogen prikken. 'Ik heb het altijd al geweten jade, jouw dochter is de sterkste liefste en drukste dochter die ik ken' hij komt op me afgelopen en knuffelt me. 'dankje Lou maar zonder jullie had ik het echt niet gered, en Miley denk ik ook niet. Toen ze jullie nog niet kende was ze veel stiller en huilde veel meer. echt heel erg bedankt Lou' ik knuffel Louis nog een keer en draai me dan weer naar Miley. Louis komt naast me staan en kijk ook naar Miley. 'hoe lang blijft ze nog slapen' vraagt hij. 'ik weet het niet, de dokter zei dat het nog wel even kan duren omdat ze alles nog moet verwerken' Louis knikt en kijk de kamer rond. 'Uhm jade waar zijn de jongens eigenlijk' Ik laat mijn hoofd zakken en ik voel de tranen al weer opkomen. 'jade' hij pakt mijn schouders en kijkt me vragend aan. 'jade waar zijn de jongens'. 'ze zijn.. ze zijn... ze zijn gepakt door.. door' ik kan het niet ik kan het gewoon niet zeggen. 'WAT, zijn ze gepakt' louis kijkt me bang aan maar ik kan het gewoon niet zeggen ik voel me zo ontzettend schuldig. 'jade waar zijn ze. ik moet het weten dan kan ik ze gaan zoeken' ik schrik en grijp louis vast. 'je mag niet gaan louis, zayn is ook al gegaan en straks pakken ze jouw ook en dan... dan....' het laatste komt niet uit mijn mond. 'jade je moet het me vertellen' hij kijkt me aan alsof hij bijna in tranen kan uitbarsten maar hij houd zich sterk. 'maar lou' de tranen stromen over mijn wangen. 'nee jade je moet het me nu vertellen'.

Louis's pov

Ik ren door de gangen van het ziekenhuis opweg naar de uitgang. ik moet de jongens vinden. jade heeft me net gelukkig verteld waar ze zijn. Ook heeft ze verteld hoe zei daar terecht kwam en hoe ze weer is ontsnapt. ik schrok echt heel erg toen ik het hoorde en het liefste had ik haar nu willen troosten maar ik moet naar de jongens toe en ze bevrijden. ik ren door de grote uitgang naar buiten en begin nog harder te rennen. gelukkig is het niet ver weg dus hoef ik niet een taxi of de bus te nemen. ik ren en ren. nooit gedacht dat ik zoon goede conditie had. na 5 minuutjes rennen zie ik het gebouw al in beeld, dus ga ik langzamer rennen. Ik heb nog geen idee hoe ik binnen ga komen ofzo maar uitkijken moet ik wel. ik weet nog goed hoe hij Zayn vorige keer in elkaar sloeg en dat wil ik niet nog een keer mee maken. Ondertussen ben ik aangekomen bij de ingang en gek genoeg staat het hek gewoon open. ik kijk even om me heen en sluip dan het terrein op. Ik ren naar een grote container en ga er achter zitten. even op adem komen hoor. Waarom kan die man ons gewoon niet met rust kan laten. hij heeft jade al genoeg pijn gedaan. na 5 minuutjes gezetten te hebben sta ik weer op en kijk goed of er iemand aan komt. Ik heb bedacht dat ik probeer om naar binnen te komen door een deur waar ik net een meisje door naar buiten had zien gaan. Ze zag er heel zielig uit en haar oog was blauw. ik zou bijna medelijden krijgen met haar. ik kijk nog eens goed of ik iemand zie en dan ren ik zo snel als ik kan naar de deur.

----------------------------------------•

Sorry niet zo lang stukje maar hopelijk is het beter dan niks. xx ik ben echt super blij dat ik al zoo veel lezers heb en ook echt bedankt voor al jullie lieve commentaar. xx love you all