Το θήραμα

*Οργή*

14- Οργή...

Ο Άγγελος μέσα στο αυτοκίνητο χτυπούσε το τιμόνι σαν δαιμονισμένος. Κάλεσε για 20ή φορά το κινητό της αλλά καμιά απάντηση και πάλι. Θα μου το πληρώσεις αυτό... δεν θα σε συγχωρέσω... σου εξηγήθηκα παλιόσκυλα...φώναζε δυνατά για να τα ακούσει ο κανένας προφανώς. Ο αετός είχε πληγωθεί... πετούσε χαμηλά αλλά έβλεπε το θήραμα του καθαρά που έτρεχε να γλιτώσει. Αυτός ήταν πιο γρήγορος όμως, θα την προλάβαινε... θα την γράπωνε με τα νύχια... θα τη σκότωνε επιτόπου. Τι περνούσε όμως από το μυαλό του εκείνη τη στιγμή; πως τον πρόδωσε... πως κάποιος του άνοιξε τα μάτια... δεν είχε σκοπό να ψάξει λεπτομέρειες... άκουσε αρκετά. Φυσικά κάλεσε τον κολλητό του.. φυσικά αυτός ήταν καλύτερος και πιο τρυφερός από εκείνον. Ο Ορέστης είχε τον τρόπο να παραμυθιάζει τις γυναίκες αλλά όχι αυτός δεν γνώριζε από αυτά. Ξεκαθάριζε τη θέση του από την αρχή...

Για τις επόμενες δυο ώρες περιφερόταν σαν την άδικη κατάρα στους δρόμους... Έπιασε ένα ψιλόβροχο αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να μην τρέχει... πάτησε το γκάζι... τα λάστιχα γλιστρούσαν αλλά δεν έκανε πίσω... κάπως χρειαζόταν να ξεσπάσει να βγάλει την καλά κλεισμένη οργή. Η οργή όμως πάντα έβρισκε τρόπο να βγει προς τα έξω κανένας δεν μπορούσε να την κλειδώσει σε κάποιο σεντούκι για πάντα... εμφανιζόταν παρέα με την απογοήτευση καμιά φορά... πιασμένες χεράκι χεράκια σαν δυο καλές φιλενάδες... Ο θυμός απλώς ακολούθησε σαν σκιά ξοπίσω τους.. η οργή σιγά σιγά θα γινόταν απλώς θυμός... αλλά και αυτός ήταν ικανός να προκαλέσει έκρηξη.

Πάτησε το φρένο απότομα... βγήκε από το αυτοκίνητο για να φωνάξει... Είχε σταματήσει κοντά σε μια ανηφόρα... Πιο πέρα βρισκόταν ένα ξύλινο κιόσκι για τους πιο ρομαντικούς... άρχισε να κλωτσάει το ξύλο... Τότε άκουσε το μήνυμα στο κινητό του... ήταν αυτή... είμαι καλά.. ξέμεινα από μπαταρία... είμαι με τα κορίτσια θα σε πάρω μετά...

Ψέματα... καριόλα... ψέματα... θα μου το πληρώσεις αυτό... η ζήλια τον κυρίευσε ενώ η οργή μετουσιώνονταν σε κυκλώνα έτοιμο να παρασύρει τα πάντα στο διάβα του... ναι μέσα σε μια στιγμή ο Άγγελος Ραζής ήταν ικανός να γκρεμίσει ότι είχε χτίσει με υπομονή... Έσφιγγε το κινητό στο χέρι του... έτοιμος να το λιώσει... παρόλα αυτά σαν καλός θεατρίνος συνέχισε την παράσταση... Θα περιμένω...

Η Ιοκάστη με τη βοήθεια του Ορέστη έλυσε το πρόβλημα στο αυτοκίνητο. Δεν είχε λόγια να τον ευχαριστήσει. Αρχικά σκέφτηκε να παρατήσει το αυτοκίνητο στην άκρη και να πάει με τον Κομνηνό αλλά αφού το θέμα λύθηκε έκανε υπομονή...