Το θήραμα

*Ξεκαθαρίσματα;*

16- Ξεκαθαρίσματα;

"Σε φανταζόμουν πιο τολμηρό..." είχε σοβαρέψει ο Ισίδωρος... "άλλωστε μας ενόχλησες μέσα στα άγρια μεσάνυχτα... υποψιάζομαι πως δεν θες να μιλήσεις σε μένα όμως... έτσι δεν είναι νεαρέ;"

Ο Άγγελος έψαχνε τις κατάλληλες λέξεις, το επιβλητικό παρουσιαστικό του άνδρα του έκοψε κυριολεκτικά τη φορά... "ήρθα να δω την..."

"Την κόρη μου μήπως;" τον διέκοψε... "εξακολουθείς να το παίζεις αλαζόνας... ούτε καν το όνομα σου δεν μου είπες..." έβλεπε αυτή τη εκνευριστική αλαζονεία στο βλέμμα του, ίσως του θύμισε κάτι από τη δική του παλιότερα.

"Ονομάζομαι Άγγελος Ραζής..." άπλωσε το χέρι του να χαιρετήσει ευγενικά...

"Γιος του Φίλιππου, περίεργους κύκλους κάνει η ζωή, γνωρίζω τον πατέρα σου και φρόντισα να μάθω και για σένα..." δεν ανταπέδωσε τη χειραψία... "πέρασε μέσα..." πρόσταξε...

"Θέλω να της μιλήσω..." τόνισε ο Άγγελος καθώς περνούσε στο εσωτερικό του επιβλητικού σπιτιού...

"Δεν είμαι σίγουρος εάν θέλει να σου μιλήσει η ίδια όμως... βλέπεις κάποιος ευθύνεται για τα χάλια της φαντάζομαι πως δεν μπορείς να με διαφωτίσεις...." ένιωθε το αίμα μέσα του να βράζει. Ουδέποτε του άρεσαν να του πειράζουν δικά του πράματα... ουδέποτε άφηνε κάποιον να προκαλέσει πρόβλημα στην οικογένεια του και πόσο δε στις γυναίκες της ζωής του...

Το παλικάρι δεν απάντησε... προφανώς τα χάλια του μαθεύτηκαν "κύριε..."

"Βλέπω θυμάσαι να με αποκαλέσεις κύριο... τώρα που έχεις να κάνεις με κάποιον που δε σε φοβάται νεαρέ μου;" γινόταν σκληρός αλλά είχε μάθει τα καμώματα όλης της παρέας... "Κάποιον που μπορεί να σε αντιμετωπίσει στα ίσα;"

"Με παρεξηγήσατε εγώ με την Ιοκάστη... θέλω να πω πως μου αρέσει η κόρη σας..."

Ο Ισίδωρος έβαλε τα γέλια... "φυσικά και σου αρέσει αλλιώς δε θα ερχόσουν σαν τη βρεγμένη γάτα..."

Έσφιγγε τις γροθιές του διότι δεν είχε μάθει να τον υποβαθμίζουν... "πρέπει να της μιλήσω και κανείς δεν θα με εμποδίσει..."

Ο Ισίδωρος παρόλο που ήταν μεγάλος πλέον δεν είχε χάσει τον τσαμπουκά του... κούνησε το δάχτυλο αυστηρά... "στο σπίτι μου κάνω εγώ κουμάντο... πρόσεξε όλα τα μαθαίνω..."

"Ο πατέρας μου δε μου έμαθε να φοβάμαι..." δήλωσε περήφανα ο Άγγελος..

"Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία του... αναγνώρισε τα λάθη του όταν ήταν αργά πολύ αργά... όταν κινδύνεψε να χάσει τα πάντα... έπαιζε με τον κίνδυνο για κάτι που νόμιζε πως λέγετε αγάπη.... το σχέδιο του ήταν μεγαλοφυές αλλά..."