Το θήραμα

*Ακούω Φωνές*

26- Ακούω φωνές

Ο Ορέστης άκουσε προσεχτικά το μήνυμα στο κινητό του φίλου του. Τον ακολούθησε έτοιμος να του σπάσει τα μούτρα.

"Πες μου παλιομαλάκα πως δεν την πίστεψες;"

"Φύγε" τον παρότρυνε ενώ μαρμάρωσε εντελώς έτοιμος να του ορμήσει.

"Δεν φεύγω, αυτό το μήνυμα βλάκα είναι ένα ψέμα, δεν τη ξέρεις καθόλου και σίγουρα δε σου αξίζει μια τέτοια κοπέλα"

Ο Άγγελος δεν ήθελε και πολύ να ξεσπάσει. "Φύγε" επανάλαβε αμέσως. "Προφανώς τη γνωρίζεις καλύτερα από εμένα"

"Ναι βρε αρχίδι την γνωρίζω, βλέπω τι κορίτσι είναι πόσο σε αγαπάει, πως λιώνει για σένα, εσένα τον άχρηστο που δεν είσαι σε θέση να αγαπήσεις κανέναν... ξύπνα αγνοείτε από χθες το απόγευμα"

"Ήταν απασχολημένη"

Αυτό ήταν ο Ορέστης όρμησε πάνω του, τον κόλλησε σε ένα δέντρο. "Μα το Θεό θα σε βαράω μέχρι να μην μπορείς να πάρεις ανάσα, χωρίς να σε λυπάμαι"

"Χτύπα για να λυτρωθώ" τον παρότρυνε παραδομένος στην απόλυτη τρέλα.

"Κινδυνεύει..." με δύναμη χτύπησε το κεφάλι του φίλου του στο κορμό. "Όταν ξυπνήσεις έλα να τη βρούμε μαζί" τον άφησε απότομα. "εγώ θα τη ψάξω εάν την αγαπάς έστω και λίγο θα κάνεις επίσης τα πάντα για να βρεθεί" κρατούσε ακόμη το κινητό στα χέρια.

"Την αγαπάω" του ομολόγησε επιτέλους ενώ τον έπιασε τρέμουλο.

"Αρχίδι.." γρύλισε αυτός θολωμένος επίσης με οργή. "εάν της το έλεγες τότε τίποτα δε θα είχε συμβεί" προχώρησε προς το αυτοκίνητο του ενώ κάλεσε την Ιωάννα αμέσως. "έλα να με βρεις στο αστυνομικό τμήμα."

Πέταξε τότε επιτέλους την τελευταία βόμβα. "Μαζί με την Ιωάννα ήμουν χθες το βράδυ βλάκα μαζί της... "

Ο Άγγελος έχασε τη μιλιά του αμέσως. Για πολύ λίγο δεν τον πίστεψε, αλλά όχι οι φωνές μέσα του έλεγαν κάτι άλλο. Είδε τη Νεφέλη να ξεπροβάλλει πίσω από του θάμνους. Έβρισε από μέσα του αφού δεν έλεγε να τη ξεφορτωθεί με τίποτα.

Ο Ορέστης έφτασε ήδη στο αυτοκίνητο του. Η Νεφέλη προσπάθησε να τον εμποδίσει, ευχόμενη να μην τον ακολουθήσει. "μην πας μαζί του Άγγελε" φοβόταν επίσης το μετά και τι ήταν ικανή να πράξει. "μη πας σε παρακαλώ" όντως ήταν έτοιμη να πέσει στα πόδια του αλλά αυτός την απώθησε αγριεμένος με το καλό του χέρι. "Δε θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου" λόγια που της μαχαίρωσαν την καρδιά, τη μεταμόρφωσαν σε αιμοβόρο θηλαστικό της άγριας φύσης. Όλα ήταν θέμα επιβίωσης από εδώ και πέρα όλα και αυτή όφειλε να δώσει ένα τέλος σε αυτό με μια τελευταία δοκιμασία. Όχι δεν αντέδρασε εκείνη τη στιγμή, ήταν αρκετά έξυπνη, φόρεσε το γλυκό της προσωπείο, τη μάσκας της τρυφερότητας. "όπως θες μωρό μου εγώ θα είμαι πάντα κοντά σου" του φώναξε καθώς τον είδε να απομακρύνεται από κοντά της.