AGAIN // h.s

PART 8: Saldırı

Ne yapacağıma karar dahi veremeden adam uzatmış olduğu elleriyle beni sıkıca kavradı. Bağıracağım sırada kulağıma yaklaştı.

"Deneme bile." anında susunca devam etti. "Yoksa ölürsün."

"N-ne istiyorsun?"dedim sakinleşmeye çalışarak ama pek bir faydası olmadı. O iğrenç derecede bir kahkaha atmakla yetindi .

"Birşey istemiyorum güzelim, sadece insanları korkutmayı seviyorum diyelim."

"Lütfen bırak beni." dedim gözlerimi kapatırken.

"İstediğin şey bu olsun bebeğim." diyerek beni yere fırlattı. Hissettiğim tek şey acı ve karanlıktı. 

SABAH: 

Bağırış ve koşuşturma sesleriyle uyandım ve kafamı tutarak ayağa kalktım. O sırada merdivenlerden telaşla inen Eleanor ve Danielleyi gördüm.

"Tanrım Meg! Sana ne oldu böyle?!" diyerek telaşla yanıma koşturdular.

"Ah, ımm...şey, ben bilmiyorum." diye geveledim. 

"Şu haline bak! Eleanor tezgahın altındaki ilk yardım çantasını getir." diyerek Eleanor'u yönlendirdi Danielle. Beni koltuğa yatırıp konuşmaya başladı. 

"Neler oldu böyle?"

"Hatırlamıyorum Dani. Çok karanlıktı. Sadece eve birinin girdiğini ve beni fırlatıp bayılttığını hatırlıyorum. Yani yerde uyanmamın tek mantıklı açıklaması bu."

"Ah, pansumanını yaptıktan sonra Zayn'e haber vermem gerekecek. Doktora gitmek ister misin?"

"Tanrım, hayır Dani.." dediğimde kafa salladı. Bu sırada elinde kırmızı ilk yardım çantasıyla Eleanor gelmişti.

"Bebeğim? İyi misin?" diyerek elini yanağıma koydu. Hafifçe kafa sallamakla yetindim. Berbat hissediyordum aslında..

Danielle çığlıklarıma aldırmadan pansumanı tamamladı ve odaya gidip biraz uyumamı 'emretti.' 

Olay yüzünden, doğal olarak korktuğum için Eleanor'uda yanımda sürekledim. Uyanınca burda olacağım diye bana güvence verdikten sonra derin bir nefes alıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Danielle'nin ağzından: 

Telefonumdan Zayn'in numarasını tuşladım ve beklemeye başladım. 4. çalışta açtı.

"Dani?" şaşırmışa benziyordu. Haklıda.. Liam yerine onu aramamın sebebini merak ediyor olmalıydı. 

"Iııı,şey...Zayn?" dedim ne diyeceğimi bilemeyerek. Tanrım! Hem onu arıyordum hemde söylediğim şu saçma şeylere bir bakın! Rezil bir insandım. 

"Dani? İyi misin? Bir sorun mu var?" dedi Zayn endişeyle. Burdan bile ela gözlerini kıstığını anlayabiliyordu. 

"Bak söyleyeceğim ama sakin ol. Anlaştık mı?"

"Söyle şunu Danielle?" diye bağırdı Zayn. Doğal olarak telefonu birazcık kulağımdan uzaklaştırdım.  Arkadan Liam'ın "Neler oluyor?" diyen sesini duyabiliyordum. 

"Sanırırım dün eve biri girmiş." dedim nefesimi tutarak ve vereceği tepkiyi beklemeye başladım. Telefonun diğer ucundaki ses bıçak gibi kesildi. 

"Z-Zayn? Orda mısın?"

"Neler oluyor? Lanet olsun!? O iyi mi?" 

"M-merak etme şu an iyi. Eve geldiğimde baygındı."

"Nasıl girmiş eve? Lanet olsun Dani. Bana Megan'ı ver!" diye bağırdı.

"Uyuyor Zayn, sakin olur musun lütfen?" dedim fakat telefon çoktan kapanmıştı.

Harry'nin ağzından:

Zayn'in bağırmasıyla soran gözlerle ona döndük. Fakat Zayn'in gözleri sinirden simsiyah olmuştu sanki. Megana ne olmuştu? 

"Dostum neler oluyor?" diye sordu Liam. O ise bağırmaya başladı.

"Lanet olsun! Onu evde tek başına bırakmamalıydık. hepsi benim yüzümden!" dediğinde içimi bir korku kapladı. yoksa megana birşey mi olmuştu? 

"Megana birşey mi oldu?" dedim telaşla.

"Eve biri girmiş. Hırsız sanırım." dediğinde herkes gözlerini korkuyla açmıştı.

"Paula haber vereyim ve hemen buradan gidelim." diyerek gitti Niall. Ne düşüneceğimi şaşırmıştım. Aslında hata bizdeydi ki onu evde yalnız bırakmamalıydık. Umarım onun canını yakmamıştır. İçimde bir an eve gitmek için büyük bir istek duydum. 

Aklımda ise eve gidince  yapmak istediğim tek birşey vardı ; ona sıkıca sarılmak..