Για Την Καρδιά Ενος Αγγέλου

πρόλογος

Αεροδρόμιο Ελευθέριος
Βενιζέλος 9:25 π.μ.

Αντρια<< Να προσέχεις βλαμενο..>>Μου λέει αγκαλιάζοντας με.
Γιώργος<< Κι εσύ μικρό.. Και να πηγαίνεις που και που να βλέπεις και τους γονείς μας>>
Αντρια<< Όταν φτάσεις να μας πάρεις τηλέφωνο. Και ότι χρειαστείς εδώ είμαστε >> λέει με δάκρυα στα μάτια.
Γιώργος<< Έλα βρε Αντρικο μου μην μου κλαις, θα μιλάμε... Το καλοκαίρι θα είμαι πίσω, θα έρθω να σας δω>>
Αντρια << Ρε πόσες φορές θα σου πω να μην με λες ετσι?! Άντε.. Ακόμα και τώρα μου σπας τα νεύρα! >> το παίζει θυμωμένη και με βαράει στο μπράτσο.

Σπυρος<< Αααα ρε κολλητέ... Φεύγεις τελικά ?!>>
Μαρίνος << Πας στα ξένα και εμάς μας παρατάς >>
Δημήτρης<<< Κολοφαρδιακια... Πάλι τα κατάφερες! >>

Και ναι αυτοί είναι οι κολλητοί μου.
Θα μου λείψουν οι μαλακες..!
Οι τρελές μας, οι πλάκες μας, τα ξενύχτια μας. Από μικρά μαζί.
Με τον Σπύρο πάντα στο ίδιο θρανίο και από πίσω τον Μαρίνο να σπάμε τα νευρα των καθηγητών, ενώ στα διαλείμματα ερχόταν και ο Δημήτρης - αδελφός του Μαρίνου - που σαν πιο μεγάλος κατά 2 χρόνια τον είχαμε αρχηγό.

Γιώργος<< Τι να κάνω ρε παιδια ?!είναι μεγάλη ευκαιρία! >> λέω πιο πολύ για να το ακούσω εγώ ο ίδιος.
<< ΕΝΟΕΙΤΕ ότι σας περιμένω έτσι?!
Υπάρχουν πολλά μπαράκια εκεί που δεν μας έχουν μάθει ακόμα >> συνεχίζω και κάνουμε και οι τέσσερις μια ομαδική αγκαλιά.
Σπυρος<< Με το που βρεις σπίτι σου'ρθαμε να ξέρεις >> λέει ο Σπύρος και γελάμε.
Πενυ<< Ναι καλά... Εσύ Σπυρακο μου μην κάνεις και μεγάλα όνειρα.... Ναι??!>>
Σπύρος<< πλάκα κάνω βρε μωρό μου...>> πει να απολογηθεί αλλά δεν τον αφήνει να μιλήσει.
Πενυ<< Αχα!... Θα τα πούμε μετα εμείς οι δυο..! >> λέει και γυρίζει προς τα μένα.
<< Γιώργο μανάρι μου καλό σου ταξίδι και μην μας ξεχάσεις ε?!>>
Γιωργος<< Ευχαριστώ Πενάκι μου... Να μου προσέχεις τον Σπυρακο ε?!>> λέω αστιευομενος και την αγκαλιάζω.

Κοιτάω τριγύρο και βλέπω όλους τους δικούς μου ανθρώπους εκεί... Μόνο αυτή λείπει...Νιώθω ένα μεγάλο κενό.Όλοι είναι εδώ για να με αποχαιρετήσουν... όλοι εκτός από εκείνη. Με το βλέμμα μου να την ψάχνει και να μην την βρίσκει νιώθω ένα κενό.

Πενυ<< Έλα... Ρώτα... Αφού όλοι ξέρουμε τι θες>> λέει και με βγάζει από τις σκέψεις μου
Γιώργος<< Που είναι? Πως είναι?>>
Ρωτάω και ξεφυσάω.
Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν έκανα καλά και αποφάσισα να φύγω.
Δημήτρης<< Έμεινε σπίτι με την Κελλυ...... Όσο για το άλλο Εεε καλά λεει >>

Η πτήση 315 για Κονέκτικατ αποχωρεί σε 10 λεπτά, όλο οι επιβάτες να προσέλθουν στην πύλη!

Γιώργος<< Και να την η πτήση μου.. Ώρα να πηγαίνω..! >>Λεω με βαριά καρδιά και περιμένω την βαλίτσα μου πηγαίνω προς τον χώρο επιβίβασης.

~ Kisses Bitches ❤ ~