Alles begint opnieuw

5. Wij zijn samen één

Nieuwe update van het verhaal. En euhm, Jila fans, dit is speciaal voor jullie. :) Veel leesplezier

"Maar wat doen we nu?" Vroeg Mila nogmaals. "De tekst die we kregen van de geesten nog eens bekijken?" Stelde Alex aarzelend voor. Jonas vond dit best wel een goed gedacht. Hij nam de tekst vast en keek naar de verschillende stukjes liedjes die ze kregen.

"Hier, Help Mij. We moeten iemand helpen," zei hij. "De Free Birds!" Juichte Alex. "Neen, dat denk ik niet. Ik denk eerder iemand anders. Ik denk dat het gekoppeld is met Laat Me Vrij. Dat er iemand ontvoerd is en dat we die persoon moeten helpen."

"Jimmy?" De angst in Milas ogen was goed zichtbaar. "Ja, dat denk ik." Jonas bleef sterk, ook al was hij best ook wel wat bang. Twee weken is niet lang. Zijn beste vriend wou hij absoluut niet kwijt geraken. Maar hij wou er alles voor doen om te maken dat hij Jimmy kon helpen.

"En hier staat er ook nog 'redden wie zich redden kan'. We moeten Jimmy redden dan," merkte Mila op. "Dat is goed mogelijk."

"Oh, guys. Dan moeten we zo snel mogelijk Jimmy vinden. Wat staat er nog in de tekst?" Alex raakte geïrriteerd. Het weten dat Jimster ontvoerd is en dat ze niet weten waar hij is, raakte hem nog het hardst. Jonas doorzocht de tekst opnieuw. Help Mij was het laatste liedje dat ze zongen. Het voorlaatste liedje was Graffiti.

Een muur als ijzig canvas

Ontdooid door warmrood

Daar waar een kille wand was

Onverschilligheid gedood

Een engel van hierboven

Het hart dat jou verslond

Al wat ik wil beloven

Maar tot nu toe nog niet vond

"Misschien moeten we naar een plaats gaan waar er graffiti is. Een hart zoeken. Ik weet het niet?" Kwam Jonas af met het idee. "Er is toch een hart aan de muren op het DAM?" Wist Mila. "Dan gaan we daar naar toe hé, guys!" Alex was enthousiast dat zijn vrienden zo snel al iets vonden. "Neen, Alex. Dat doen we niet. Ik wil niet alweer inbreken in school. Dat gaan we donderdag bekijken, we moeten daar toch zijn om te repeteren. We hebben dan alle tijd en niemand die ons kwalijk kan nemen." Mila wou niet op haar vader lijken. Haar vader was een dief, een inbreker, een crimineel. Het is al erg genoeg dat ze de trucjes weet om binnen te breken. Heel af en toe zou ze dit wel toestaan. Maar op het DAM inbreken, dat risico zag ze niet meer zitten.

Door die gedachte ging ze wat dichter tegen Jonas zitten. Ze voelde zich veiliger met hem in zijn buurt. "Wat staat er nog in de tekst?" Vroeg ze. Ze keek mee over Jonas' schouder. Telescoop, Diamant, De Film Van Ons Leven, De Stilte Van De Storm, In De Kelder Van Mijn Hart, Volg Je Gevoel, Billy, Alles Is Stil, Kom Als De Nacht Valt. Bij Kom Als De Nacht Valt kon ze niet echt meteen iets koppelen. Maar wel bij Alles Is Stil. "Misschien moeten we nog een keer naar de begraafplaats gaan? Daar waar Dove Gérard is begraven of zo?" "Best wel mogelijk. Alex, zoek eens op waar hij ligt?" Terwijl Alex op zocht waar Dove Gérard begraven is, genoot Jonas van het bij zijn van Mila. Het voelde zo goed aan. Hij keek haar aan en gaf haar teder een zoen op haar voorhoofd. Mila keek nu ook op en gaf hem een zoen op zijn lippen.

"Guys! Hij is tot as verbrand, maar heeft een plaatje gekregen op hetzelfde kerkhof als de opa van Jonas." "Super, dan gaan we daar morgen naar toe," besloot Mila. "Waarom morgen? Het is nog licht buiten en het is nog maar," Alex keek verward op zijn polshorloge. "16u." "Ik heb met iemand afgesproken. Een etentje, bij mij thuis. Ik moet dat klaar zetten." Ze sprong recht en trok een knipoog naar Jonas. Alex zag dit tafereel gebeuren. 'Natuurlijk,' wist hij meteen, 'ze heeft afgesproken met Jonas!' "Morgenochtend, om 9u aan het kerkhof?" Jonas en Alex knikten. Dit was dan afgesproken.