Alles begint opnieuw

31. De onderdirectrice

Het was de eerste vrijdag van het schooljaar. Lise had al vanmorgen bij haar komen huilen, om haar moeder. Hoe die moeder was gestorven, heeft ze nooit gevraagd. Maar daar dacht ze toen ook niet aan. Alles was zo onduidelijk toen voor haar. Nu maakte ze haar klaar voor een optreden. Een openingsconcert voor het schooljaar. Met de Ghost Rockers. Uiteraard op het DAM. De gitaren werden gestemd. De soundcheck was in orde. Het optreden kon zo gaan beginnen. Alle leerlingen van het DAM stroomden toe. Ze staarde naar twee meisjes die op de tweede rij plaats namen.

"Hey," hoorde ze een stem. Het was Jimmy, wist ze. "Hoi," zei ze verlegen terug. "Niet te zenuwachtig?" Ze keek Jimmy liefdevol aan. "Neen, het gaat wel. Het is niet het eerste concert hé." "Dat is waar, maar je lijkt zo serieus. Is er iets?" Jimmy zat in met zijn beste maatje. Was zij wel nog zijn beste maatje? Was er niet iets meer tussen hen? Of had hij dit helemaal verkeerd op? "Of er iets is?" Voelde Charlie zich betrapt. "Ja, best wel eigenlijk," gaf ze toch toe. "Wat dan?" Jimmy luisterde aandachtig. "Ik zit zo in met Lise." "Waarom zit jij nu in met Lise?" Jimmy begreep haar niet goed. Lise heeft geholpen, maar alles is nu achter de rug. Kon ze Lise nu niet loslaten of zo? "Haar moeder is net gestorven. Dat moet zo een pijn doen," snauwde Charlie tegen Jimmy. "Sorry," verontschuldigde ze zich er direct achter, "maar het is nog steeds dankzij haar dat jij..." Ze keek naar Jimmy, net op het moment dat hij naar haar keek. Ze slikte. Was dat nu zo moeilijk? Hem zeggen: ik heb je graag en ik zie je doodgraag.?

"Kom guys, we moeten op!" Na wat lang in elkaars ogen kijken, werden Jimmy en Charlie meegesleurd op het podium. Na het knallen van hun eerste liedje Ghost Rockers, kwam mevrouw de directrice op het podium. "Dag jongens en meisjes. Dag leerlingen van het DAM," begon ze haar speech, "dit waren de Ghost Rockers, maar ze komen straks terug met nog meer liedjes, hoor." De Ghost Rockers gingen van het podium en luisterden verder naar hetgeen wat hun directrice te melden had. "Naast directrice van deze school, neem ik nu ook de taak op mij om hun manager te zijn." Trots glimlachte mevrouw Vanderdonck naar de 5 leerlingen van het DAM. "Het zal druk worden, want ik blijf ook theaterles geven. Daarom besloot ik om een onderdirectrice aan te werven. Het is overigens mijn beste vriendin van vroeger, en ze is het nog steeds. En alle derdejaars en vierdejaars zullen haar wel nog kennen. Mag ik jullie voorstellen aan mevrouw Vermeer!" Een groot applaus joelde doorheen de theaterzaal. Jonas stond verbaasd te kijken hoe Vermeer op het podium kwam wandelen. Zijn oma was terug.

Na het knallend concert, ging Jonas even langs bij zijn oma. "Dag oma," klopte hij zacht aan bij haar kantoor. "Jonas, kom binnen," wenkte ze trots. "Alles goed met je?" "Ja hoor, oma," glunderde Jonas. "Waar is mama?" Tori heeft werk gevonden in Amerika. En heeft daar een nieuwe vriend leren kennen. Vermeer zei dit vol met glans en trots, terwijl Jonas het minder prettig vond. Hij was uiteraard wel blij voor zijn mama. Maar als zijn moeder ging werken in Amerika, dan... "Ga ik mijn moeder ooit weerzien?" Vroeg hij zich luidop af. "Natuurlijk, ze komt wel af en toe naar hier, hoor jongen." Vermeer gaf haar kleinzoon een aanmoedigende knuffel. Jonas vertrok naar huis.

- - - - - - - - - -

In de volgende week verliep alles rustig. Terwijl Mila en Jonas steeds meer en meer met elkaar afspraken - ze bleven zelfs bij elkaar slapen bij Mila thuis - waren Jimmy en Charlie nog steeds niet zeker hoe ze hun relatie gingen aanpakken. Hoe zeg je simpelweg 'ik hou van je' tegen je beste maatje? Hoe zeg je 'ik wil je nooit meer kwijt, maar dan niet als vriend maar als meer' tegen iemand die je vriend was voor 2 jaar lang al? Beide waren ze zo verward. Jimmy besloot om te praten met zijn beste vriend. "Jonas," begon hij, "wat moet ik doen?" "Met wat?" Jonas was in de war. Jimmy vroeg iets en hij wist amper over wat het ging. "Hoe zeg ik Charlie wat ik voor haar voel? Hoe deed jij dat met Mila?" "Ik euhm," Jonas dacht terug aan zijn eerste kus. Daar had Mila meer gezegd wat ze voor hem voelde. En daarna gaf hij haar een kus. Dat was zonder woorden. "Misschien moet je eens wat Jimmy style gebruiken. Schrijf een liedje voor haar of zo?" Jonas stelde meteen iets voor. Jimmy lachte. "Klinkt niet slecht, ik begin er meteen aan." Jimmy verdween uit het zicht van Jonas.

Lise leek het leven weer te appreciëren zonder haar moeder. Ze had nog niets gehoord van haar vaders plannen. En ze vond dit maar best ook. Lise had nog geen eens moeten zeggen wat Milas zwakke plek was. Hoe langer hij er niet om vroeg, hoe langer Lise bleef zwijgen. Dan voelde ze zich ook beter. Want ze wou de Ghost Rockers niet kwijt geraken. Ze wou hen echt niet in het gevaar duwen. Sinds begin deze week zat er een nieuwe jongen in de klas. Jonathan. Ook van een vreemde origine, maar hij was ook zo schattig. Ze vond hem best grappig en hij liep bij Caitlin en haar. Ze vond dit best prettig. Ze had hem geleid door de gangen van het DAM om zo naar alle klassen te kunnen gaan. Hij was haar ook duizend maal dankbaar. Ze voelde zich toen rood worden aan haar wangen.

Maar mooie sprookjes duren niet lang, wist ze. Op het einde van de week kwam ze thuis. Haar vader zat terug aan tafel, streng te wezen. "Zo zo," begon hij, "je school is goed begonnen. Nog 4 daagjes en dat concert is daar. Het wordt tijd voor actie hé." Lise stond verstijfd naar hem te staren. Ze wou hem zo lang mogelijk niets melden. Zo lang dat het kon. "Wat weet jij over Mila?" Lise dacht even na. En nog eventjes. "Ze is een heel aardig meisje en danst zo mooi en prima." "Verkeerd antwoord, Lise!" Ze verschoot zo hard dat de tranen in haar ogen sprongen. "Mila," begon ze aarzelend, "Mila, euhm." Zo lang dat ze niets kon zeggen zonder dat zij zelf gevaar liep, was alles veilig. Dacht ze. "Komaan, zeg het!!!" Bruusk schoof hij zijn stoel naar achter en nam Lise vast bij bovenarm en kneep er in. "Aaaaw, je doet me pijn!" "Dat is de bedoeling, anders los je niets!" Hij kneep alsmaar harder en harder dat Lise het uiteindelijk niet meer uithield van de pijn. "Mila," meldde ze met tranen die uit haar ogen kwamen rollen, "Mila heeft dit weekend afgesproken met Jonas. Dat trouwens eveneens haar zwakte is." Uiteindelijk werd ze los gelaten. Ze kromp ineen. Waarom had ze zo'n stoute vader?