Alles begint opnieuw

20. Citroensap

Ze nam de vier vrienden mee naar boven naar één van de kamers en stond stil tussen een bed een kleerkast. Ze dacht aan Jimmy en zag hem die ene zoen gooien naar haar. Ze kon het amper geloven dat hij zou ontvoerd zijn. Dat hij weg was. Maar ze stond hier, het moest wel waar zijn. Ze keek naar de muur.

Charlie, Mila, Alex en Jonas stonden inmiddels achter Lise. "Kabonga, zeg. Dat heb je snel gevonden," zei Charlie trots. Ze begon meteen langs de muren te zoeken. Ze wreef op het behangpapier om eventueel een spleetje te vinden in de muur. Ze gaf te snel op. Ze vond niks. Ze plofte op het bed dat midden in de kamer stond. "Jimmy ging al lang iets gevonden hebben," jammerde ze. Alex danste hyperactief doorheen de kamer. "Geen nood, Charlie!" Riep hij, "wie zoekt die vindt!" Hij sprong op en neer als een blij konijn. Zo botste hij per ongeluk tegen een lamp. "Alex, let op wat je doet," waarschuwde Jonas hem. Maar het was te laat. Een deel van de muur kwam los. Mila kwam in 1,2,3 bij hem staan. "Alex, je hebt een verborgen wand gevonden!" "Goed hé?" Als een held showde hij zijn armen. "Overdrijver," en ze gaf hem een lichte tik op zijn voorhoofd. Uit de wand haalde ze een heleboel papieren. Deze legde ze op het bed.

Ze gaf ieder elk een hoopje om te onderzoeken. Zo kreeg Charlie een hoop papieren. "Ze zijn één voor één stuk, hier zijn we niets mee." Ze gooide de papieren teleurgesteld terug op het bed. Lise had twee foto's gekregen. Op de eerste foto stond een beeld van de rotsen die ze konden zien vanuit de living. Ze stonden met vele apart van elkaar en stonden zodanig verspreid van elkaar dat ze zelfs uit het zicht verdwenen. Op de tweede foto zag ze dezelfde rotsen, maar met elkaar verbonden, vanboven. Ze vond het vreemd, maar ze wist dat deze foto's noodzakelijk was om hun zoektocht verder te zetten.

Alex had ook een foto vast. Deze keer met de tv vanuit de woonkamer van het vakantiehuisje. Ook iets omcirkeld. Jonas daarentegen had een papier in z'n handen. "Ja lap," zei hij met een verontwaardigde blik, "hier staat niets op." Mila observeerde de boel. Haar ogen gingen van Alex naar Jonas. Ze keek naar het leeg papier in zijn handen. Ergens zag ze donkere lijntjes staan, alsof er een foto in past. Ze stelde er wat vragen bij. Welke foto hoorde daar thuis? Haar ogen keken verder en bleven stilstaan bij de foto's van Lise. Op de achterkant van één van de foto's ging er oud, verkleurd plakband.

"Lise, geef me die foto eens," beval ze. Al gauw kreeg ze de foto. Ze riste het papier uit Jonas' hand. "Hé," reageerde hij verbaasd. "Kijk!" Iedereen zag hoe Mila de foto op het papier puzzelde. Een beetje schuin. Het hoorde er echt thuis. Het was de foto met wat extra rotsen er op. "Volgens mij staat er hier iets belangrijks op," legde Mila haar gedachten uit terwijl ze met het papier zwaaide. "Kabonga, wat ben jij een superspeurbever." Het was meer als grap bedoeld, maar Charlie meende dit wel.

"Maar er staat daar niets op," merkte Alex op. "Oh, misschien moeten we daar een kaars onder steken en komt dan tekst of zo!" Dacht Charlie enthousiast na. Ze trok Alex mee naar beneden op weg naar een kaars. Hij liet z'n foto vallen op het bed en liet zich zonder moeite meesleuren. Mila stond op uit het bed. "Wat kan er hier opstaan?" Vroeg ze. "Geen idee, dat ze maar snel terug zijn." Ook al kwamen ze dichterbij. Hij miste nog steeds zijn beste kameraad. 3met was is dit dan geschreven, aangezien het onzichtbaar is?" Vroeg Mila zich luid op af. "Citroensap," antwoordde Lise wat droogjes. "Wat?" Jonas en Mila keken haar verbaasd toe. "Ooit heb ik gezien op tv – namelijk Het Huis Anubis – dat men door middel van kaarslicht een raadsel kon ontcijferen. Die brief was ook in citroensap geschreven." "Ja, zeg, wij leven hier niet in een Studio 100 reeks op tv die over the top fantasie is, hé." Mila gaf haar hoop op. Zo'n dingen geloofde ze niet. Wou ze niet geloven. Dus ze geloofde ook niet meer dat er opeens woorden op dat papier ging verschijnen.

Lise voelde zich afgesnauwd door Mila. Ze bedoelde het alleen maar goed. Ze had het beste voor met de Ghost Rockers, met haar idolen. Ze vond het niet zo prettig om zo'n reactie te horen. Verlegen ging ze op het bed zitten. Ze voelde iets hards onder haar. Het was de foto die Alex vast had, wist ze. Ze bekeek hem. Ze vond het vreemd dat er een TV op stond. Dat dit al de zoveelste foto was. En in het rood omcirkeld. Ze wist dat dit iets betekende. Ze wou weten wat. Ze wou weten hoe. Vooral wou ze weten waar Jimmy zich bevond. Ze wou hem vinden. Daarvoor werd ze toch naar hier gelokt? Om hem te vinden?

"We hebben een kaars!!" kwam Charlie enthousiast binnen. Alex stak hem aan en hield hem onder het papier. De verbazing van haar idolen was groot. Alleen kon ze het niet zien doordat ze in gedachten was verzonken. "Lise," spraken haar gedachten. "Lise," herhaalde Charlie nog eens, "kom kijken, dit moet je zien!"

Like, reageer. Dank je om te lezen. :)