Alles begint opnieuw

10. Heb je ooit gehoord van Billy

Dag iedereen. Ik ben zo ontroerd en ik-weet-niet-nog-wat allemaal om te zien dat mijn verhaal al meer dan 850 reads heeft bereikt. Echt, jullie zijn zoooooo goed, lief, geweldig, ik weet niet wat nog allemaal. Ik bedank jullie al zo ontzettend hard. - Via Twitter vroeg ik wanneer ik dit deel moest opzetten. De meerderheid stemde om 'echt vanavond nog please'. Het is nog voor 00:00 , dus de avond is er nog. Er zitten enkele grappige stukken in. De 'ze - hij' stukken zijn stukken met Mila en Jonas. (just for saying). Zo, veel leesplezier allemaal. Liefs xx

Ze liet haar tranen de vrije loop. Zonder dat ze het wist kwam hij naast haar zitten. "Hey, wat scheelt er?" Vroeg hij bezorgd. Ze hief haar hoofd op, keek hem even in de ogen en liet haar hoofd vallen op zijn schouder. Ze huilde verder. Hij wreef met zijn hand over haar rug. Hij was er voor haar. Hij wou er zijn voor haar. Als ze niets loste, vond hij het spijtig. Maar het feit dat ze haar hoofd stortte bij hem, was het feit dat ze hem vertrouwde. Hij wist dat ze haar tijd moest geven. Eventjes maar. Ze ging het wel zeggen.

Binnen in het huis keek Alex verder in de papieren die hij vond. "Een kopie van het contract, een afsprakenblad rond De Zwarte Magie, een liefdesbrief, een dagboekblaadje," somde hij op. Zijn aandacht ging het meest naar de liefdesbrief. "Charlie, je moet eens lezen wat hier op staat," kwam hij naar haar toe na zelf de liefdesbrief en het dagboekblaadje gelezen te hebben. Op haar beurt las zij de liefdesbrief. Haar mond viel toen al open. Maar bij het lezen van het dagboekblaadje was ze nog meer verbaasd. Ze wou naar buiten rennen om het te vertellen aan Mila & Jonas, maar van verbazing stond ze aan de grond genageld.

"Het is niet eerlijk," begon ze toen ze uitgehuild was. "Ik zit op het DAM om mijn leven te beteren. Om mijn verleden achter mij te laten. Maar hoe verder ik in mijn carrière zit, hoe meer ik moet denken aan het verleden." Ze liet even een stilte vallen. Hij luisterde. Dat was het enigste wat hij kon doen. En er voor haar zijn. Ze vertelde verder. "Mertens is," stotterde ze, "dezelfde..." Ze kreeg het niet over haar lippen.

"Bevers!" Charlie kwam juichend naar buiten. "Moet je eens iets weten?" Mila veegde vlug haar tranen weg en keek naar boven waar Charlie enthousiast stond te zwaaien met enkele papieren. "Billy was verliefd op mevrouw Vermeer. Hij schreef haar zelf een liefdesbrief." Ze wierp de liefdesbrief in de handen van Jonas. "Ze zaten toen in de 6de klas. Hij dacht zelf dat hij ieder meisje kon krijgen. Maar net toen hij zijn liefdesbrief wou afgeven, was zij samen met Vic Moons. En toen brak z'n hart in duizend stukken," ratelde Charlie maar door. "Hier, lees maar." Ze gooide ook het dagboekblaadje op de schoot van Jonas. "En oh ja," voegde ze er aan toe, "komen jullie? Alex heeft dan nog iets gevonden." Charlie liep terug naar binnen.

"Charlie," zei ze teleurgesteld. Ze vond het spijtig dat ze niet verder kon vertellen omtrent haar gevoelens. "Gecharmeerd in ieder liefdesverhaal." "Behalve in dat van haar eigen dan," voegde hij er aan toe. Hij bekeek de papieren die ze net kregen, maar hij kon ze niet lezen. Hij was veel te geïnteresseerd in het verhaal van haar. "Vertel verder," vroeg hij, "Mertens is dezelfde...?" Haar blik werd weer droevig. Als ze het nu niet ging vertellen, kreeg hij het nooit te weten. Dat wist ze. Dan ging hij blijven vragen stellen. Ze wist dat ze hem kon vertrouwen. Ze zette zich over haar verdriet heen en floepte het ineen eruit. "Mertens is dezelfde achternaam als die van mijn moeder. Wat als zij familie zijn van elkaar?" Ze begon weer te huilen. Ze stond recht en wou terug naar binnen gaan. Uit woede voor Billy, uit gemis voor haar moeder. Hij hield haar tegen. "Mila," vertelde hij, "het is niet dat ze dezelfde achternaam dragen, dat ze familie zijn hé." Hij probeerde haar zo goed mogelijk te troosten. "Maar dat kan toch?" Ze klopte woedend op zijn borstkas. Hij hield haar armen tegen. Haar rustig krijgen, was zijn doel. "Er zijn zo'n..." hij dacht even na, "heel erg veel Mertens in Vlaanderen. Laat staan hoeveel er zijn in deze stad. Dries Mertens en Pascale Mertens zijn toch ook geen familie van elkaar?" Hij kreeg haar rustiger bij deze laatste vraag. "Die voetballer en journaliste? Ik denk het niet, neen," antwoordde ze. "Wel ja," ging hij verder, "dus die Billy en jouw moeder zijn geen familie. Maar je mist haar hé?" Ze knikte. Hij sloot haar in zijn armen. Een knuffel deed zijn wonderen verrichten. "Kom," besloot ze, "we gaan naar binnen."

"Bevers, kijk wat Alex ook nog vond!" Alex showde met trots nog een papiertje. "Dit is nog van Billy," zei hij. Jonas nam het af en wou hem voorlezen. "Ooh, Jonas. Mag ik hem voorlezen? Mag ik hem voorlezen?" Vroeg Alex hysterisch. Maar het was te laat, Jonas was al begonnen.

Liefste dagboek,

Ik wil wraak. Wraak op Vic. Wraak op z'n vrienden. Wraak op de Free Birds. Ze pikten mijn lief. Hij zal er voor boeten ook. Ik haat hem.

Gelukkig heb ik iemand gevonden die mij een handje kan helpen. Mijn vader. Gérard. Ik ben hem voor eeuwig dankbaar zijn. Mijn wraak zal zoet zijn, heeft hij me beloofd. Wees maar zeker, dagboek. Mijn wraak zal zoet zijn. Haha.

"Zijn wraak zal zoet zijn," herhaalde Mila de woorden. "Dus het kan zijn dat Vic ook is ontvoerd door De Zwarte Magie?" Voegde ze er aan toe. "Dat zou goed kunnen, ja." Jonas was wat in shock. "Dove Gérard is zijn vader?" Kreeg Alex er ook met moeite uit. Ieder lid van de Ghost Rockers was in shock door dit nieuws. "We moeten toch doorzetten? Doorzoeken? Nu weten we wie we zoeken! Billy Mertens. Een lid van De Zwarte Magie. Misschien heeft hij Jimmy naar ik weet niet waar ontvoerd. We moeten doorzoek, voor Jimmy. Toch?" De woorden van Charlie verbaasde iedereen. "Je hebt gelijk." Jonas gaf Charlie een schouderklopje. "Maar hier kunnen we niets meer vinden, denk ik." Het witte plintje werd teruggeplaatst en de zetel terug geschoven. Eenmaal buiten het huis, sloot Mila de deur en stak Alex de sleutelbos terug in de muur. Alles was zoals het was. Behalve de papieren, die hadden ze meegenomen. Als een deel van bewijs.

"En nu?" vroeg Mila. "We kunnen nu toch niet echt verder zoeken. Die tekst kan tot overal lijden. Morgen gaan we maar pas naar het DAM om te repeteren." "En om het graffiti hart te onderzoeken," voegde Alex er vlug aan toe. Mila knikte. "Misschien moeten we eerst een lunch gaan nemen?" stelde Jonas voor. Hij had best wel trek in iets.

Zo gezegd, zo gedaan. Bij de lunch besloten de jongens om naar huis te gaan. Thuis gingen ze nog eens de tekst onderzoeken. De meisjes besloten om te gaan shoppen. Mila zag dat Charlie nood had om een namiddagje er tussenuit. En omgekeerd zag Charlie dit ook. Ze kochten kleedjes voor Mila, Charlie kocht een nieuwe trui met pony's op, ze zag zelf een zwarte trui met roze pony's. Ze amuseerden zich, ze praatten wat bij. Ze hadden er beiden wat nood aan. Uiteindelijk zette Mila Charlie thuis af. Charlie gaf Mila nog een knuffel. "Bedankt voor de fantastische namiddag. Je bent echt mijn beste vriendin aller tijden!" "Ja, jij ook die van mij, Charlie. Maar kun je me loslaten, voor aleer ik stik." Charlie liet al snel haar vriendin los. "Slaapwel Mila." "Slaapwel Charlie."

Niet veel later lagen alle bevers in hun eigen bed te slapen. Iedere bever. Behalve Jimmy, ergens, ver weg. Die nog net een vallende ster zag, waardoor hij vanbinnen wenste dat zijn vrienden hem ging komen redden. Dat hij vooral Charlie terug een knuffel kon geven, of meer.

Iedere bever lag in hun eigen bed te slapen. Behalve Charlie. Ze sliep onrustig. Door die ene nachtmerrie.

Volgend hoofdstuk: een deeltje van de nachtmerrie van Charlie. Zat al een tijdje in mijn hoofd. Wil ik zeker met jullie delen. Maar moet nog uitgeschreven worden. - Maar het is Goede Vrijdag, ik hou van reacties, ik hou van likes. Ik hou van jullie, mijn lezers. xx Bieke