Alles begint opnieuw

16. Trotse manager

Sorry, sorry, sorry. 13 dagen moeten wachten op een vervolg. Amai. Maar ik had het ook druk met school en nog andere dingen. Maar hier is het vervolg dan. Geniet er van... :) 

"Dag favoriete Ghost Rockers van me." De deur draaide open. Mevrouw Vanderdonck kwam binnen met een grote glimlach op haar gezicht. De vier vrienden keken haar verbaasd toe. Zo vroeg hadden ze Vanderdonck nog niet verwacht. "Ik kon niet meer wachten om jullie te horen repeteren," legde Vanderdonck uit. Mila knikte en glimlachte verlegen naar haar. "Dat is goed," zei Mila. Nu dat ze er over nadacht kwam dat zelfs prima uit. "Want wij hadden net iets te bespreken met jou, onze manager."

Charlie stond in 1,2,3 bij Mila en Vanderdonck. "Ja, we," ze bedacht iets waarvan ze toch naar Amerika konden gaan. Zodat ze Jimmy konden redden. En zodat Lise meekon op een één of andere manier. "We zijn geboekt in Amerika voor een optreden, volgende week," floepte ze er in 1 keer uit. "Waarom weet ik daar niets van?" Vanderdonck was verbaasd. "Euhm," dacht Charlie, "omdat we zojuist een mail kregen, Alex las hem net voor." "Maar Amerika,' antwoordde Vanderdonck, "dat is super. Alleen, volgende week kan ik niet mee. Dan moet ik hier zijn om eerste jaars op te vangen." "Maar dat is helemaal geen probleem," verzon Charlie er bovenop, "Tori, de mama van Jonas gaat mee als manager." Vanbinnen maakte ze een vreugdesprongetje. Natuurlijk gaat Tori niet mee, maar zo hebben ze wel een plaats voor Lise.

Charlie wist dat Vanderdonck de mama van Jonas vertrouwde. Ze had er alle vertrouwen in dat haar leerkracht theater ook meteen zou kijken voor tickets. "Maar jongens, waar is Jimmy?" Door het horen van zijn naam, moest Charlie terug denken aan hem en miste ze hem alweer. Ze slikte haar tranen in. "Hij is op vakantie," gaf Mila het antwoord, "naar Spanje, met zijn ouders." Charlie was haar vriendin duizend maal dankbaar. "En hoe geraakt hij dan in Amerika?" "Hij gaat er zelf alleen naar toe. Dus om terug te keren hebben we 6 plaatsen nodig," trad Jonas het antwoord bij.

Ondertussen had Alex zijn computer aangestoken om de tickets voor de vliegreis te boeken. "Laat me eens kijken, waar moeten jullie naar toe?" "Naar Mexico, Isla Angel de la Guarda," antwoordde Alex op de vraag. "Hier, Last Minute tickets. Er zijn nog net 5 plaatsen over." Met een pruillip keek Alex naar mevrouw Vanderdonck. "Ok, ik zal ze betalen voor jullie. Dus 5 plaatsen in het doorgaan en 6 in het weerkeren. Zo?" De vier vrienden knikten hysterisch. "Jullie kunnen maar pas maandagochtend vertrekken. Dan komen jullie dinsdagochtend daar toe. Wanneer is dat concert?" Mila vond dat Vanderdonck wel erg vervelende vragen begon te stellen. Toch sloeg ze er in om toch maar een smoes te verzinnen. "Woensdag. Dan kunnen we vrijdag terug keren." Mila wees naar de vertrekdagen voor het terugkeren.

Vanderdonck betaalde de reis en stelde geen vervelende vragen meer. De repetitie verliep vlot. Ze was meer dan tevreden over haar leerlingen, over haar Ghost Rockers. Ze was trots en dat terwijl ze hun manager was. Misschien had ze het druk, maar ze ging een onderdirecteur aanschaffen op school. En ze wist al precies wie. "Dames en heren," begon ze af te sluiten, "ik ben trots op jullie. Wees voorzichtig in Amerika, maar vooral: heb plezier. Tot later." "Ja, tot later," wuifde Alex mevrouw Vanderdonck uit.

Ze liep samen met haar beste vriendin in het Stadspark. Ze was blij. Een zalige woensdagnamiddag had ze achter de rug. Dat shoppen deed haar duidelijk deugd. Ze was echt blij met een vriendin als Mila. Het Stadspark was druk. Overal zaten er kleine groepjes mensen. Ze gokte, ongeveer even jong als haar. Niet echt meteen van haar school, maar wel van de jeugd tussen 15 en 22 jaar, wist ze. Ze liep samen met Mila langs het water, over de brug. Hier waren ze al eens geweest, toen ze een beeld zochten. Kom Als De Nacht Valt. Ze vond dit best een mooie brug.

Nadat ze de brug voorbij waren, zag Charlie Lise samen met Caitlin zitten op een bankje. Ze waren iets aan het bespreken. De nieuwsgierigheid kwam Charlie binnen. Ze wou weten wat de meisjes aan het bespreken waren. Ze trok Mila mee tot achter een struik, dicht bij de twee meisjes op de bank. Mila op haar beurt schrok van de plotse hevige reactie van Charlie. Ze keek haar niet begrijpend aan. Wat wou Charlie bereiken? Ze verstond er niets van. Charlie legde haar vinger voor haar mond, zodat Mila bleef zwijgen. Stilte kon haar redden, dacht ze.

Ze hoorde Lise praten. "Zaterdag vertrekken mijn ouders voor een weekje op vakantie. Ze laten mij alleen thuis. Dat doen ze ieder jaar. Om mij meer verantwoordelijkheid te geven. Ik dacht, yes, nu kan ik een feestje geven thuis, met jou er bij ofzo?" Hoopvol keek Lise naar Caitlin. Caitlin sloot haar ogen. "Sorry," vertelde ze, "ik ga samen met mijn ouders een week naar de Ardennen. Doen we ook ieder jaar. En het wordt alsmaar leuker. Er is daar een meisje die goed gitaar kan spelen en dat is ook mijn vriendin geworden. We zien elkaar jaarlijks. Sorry." Met een klein lachje keek ze Lise aan. Lise was teleurgesteld. Toch toonde ze begrip. "Ik begrijp het wel. Ik trek mijn plan wel." Ze gaf Caitlin een knuffel. "Kom, we gaan iets halen om te drinken," besloot ze. Samen met Caitlin stond ze op en verdween uit het Stadspark.

Charlie keek teleurgesteld naar de grond. "Wat is er?" Durfde Mila eindelijk te vragen. "Weet je nog mijn voorstel om Lise te laten helpen?" Mila knikte. "Ik had eerder gedacht om ook Caitlin te laten helpen, maar dat kan niet meer," vulde Charlie verder aan. Mila trok grote ogen. "Wou jij hen beide er in betrekken? Je weet hoe gevaarlijk dat is!" Siste ze. Charlie knikte. "Ja, natuurlijk weet ik dat wel. Maar mijn gevoel zegt dat we hen moeten laten helpen. Zeker Lise. Ze heeft toch een weekje vrij. Dan is haar week ook ineens gevuld." Mila rolde met haar ogen. "Het is al goed. We gaan naar huis, kom." Mila trok Charlie het stadspark uit.

"Kunnen we dan nu beginnen met de brief voor Lise?" Vroeg Charlie aan haar vrienden. Ze kon niet wachten om het vliegtuig in te stappen en om Jimmy te vinden. Vanaf maandag kon het snel gaan. Hoopte ze. Voelde ze. "Mij goed," antwoordde Mila. Ze plaatste zich in de zetel en nam een pen en papier. "Wat zetten we er dan in? Niet dat we aanwijzingen kregen van de geesten, want dat mag niemand weten."

"Wel," reageerde Charlie, "ik had eerder gedacht aan dit." 

Reacties altijd welkom - thx :) 

Oh ja, voor degene die mijn verhaal 'Waar Is Jimmy' al hebben gelezen, weten ongeveer hoe het nu verder loopt. (Maar daarna gaat het verhaal nog door hoor). Voor degene die hem nog niet hebben gelezen. Houden zo. Lees dit verhaal maar verder. Dank je wel voor het te lezen, allemaal! :)