Bölüm 13

12.3K 461 14
                                    

" Nerden başlayacağız? " Emir'in sorusuyla düşüncelerimden ayrıldım. Şu an arabayla eve geri dönüyorduk.
" Öncelikle evdeki bütün paketleri atıcaksın "
" Hayatta olmaz "
" Sen atmazsan ben atarım "
" Evime almam "
" Bir önceki girişimde içeri senin aldığını hatırlamıyorum " dedim. Bir şey demeden arabayı sürmeye devam etti.

Tam bizim sokağa döneceğimiz sırada onu durdurdum.

" DUR " diye bağırınca ani fren yaptı. Kemerim takılı olmadığı için öne uçacağım sırada kolunu karnımın önüne koyup düşmemi engelledi.

" Kızım manyak mısın ne diye bağırıyorsun? "
" Bizim eve değil senin evine gidiyoruz "
" Sebep? "
" Soru sorma " dedim. Kolunu çekip arabayı geriye doğru sürmeye başladı.

Kafamı cama yaslayıp yolu izlemeye başladım. Hafif yağmur yağmaya başlamıştı. Tanıdık sokaklardan geçerken kırmızı ışık yandığı durmak zorunda kaldık. O sırada kaldırımda koşan çocuk ve arkasında onu yakalamaya çalışan annesi gözüme çarptı.

Küçük çocuk kahkaha atarak koşuyordu. Annesi olduğunu düşündüğüm kadında onun arkasından bağırıyordu. Çocuk taşa takılıp düştü ve ağlamaya başladı. Kadın sonunda yürümeye başlayıp çocuğun yanına gitti ve eğilip kucağına aldı. Üstünü düzeltti ve yanağından öptü. Çocuğun ağlaması kesilmişti. Hafifçe gülümsedim.

Bizde yeşil ışık yandığı için harekete geçtik.

Evinin önüne geldiğimizde arabayı garaja park etti. Tamamen durduğumuzda ikimizde arabadan indik. İkimizde ıslanmamak için koşarak dış kapının üstündeki minik çatının altına girdik. Emir cebindeki anahtarı çıkarıp kapıyı açtı ve içeri girmemizi sağladı.

Ayakkabılarımı ve montumu çıkarıp kenara koydum. Emir de aynı işlemi yapınca içeriye geçtik. Hiç bir şey demeden odasına gidebilmek için merdivenleri çıktım.

" Evet, odama gidebilirisin " dedi arkamdan dalga geçerek. Kıkırdadım ve tanıdık odaya girdim.

Önce Emirin dolabına gidip içini açtım ve poşet var mı diye baktım. Köşede bir tane bulduğumda elime alıp dolabı kapattım. Yatağın altında kutuyu çıkarıp içindekileri elimdeki poşete boşalttım.

" Bunların yerini nerden biliyorsun? "
" Görmüştüm " dediğimde hiç bir şey demeden beni izlemeye devam etti.

Kutudakileri boşalttıktan sonra ona döndüm.

" Başka nerede var? "
" Başka yok "
" Emir " dedim tek kaşımı kaldırarak.
" Öyle yapınca maymuna benziyorsun " dediğinde yüzümü eski haline soktum.
" Gerçekten başka bir yerde yok " ayağa kalkıp aynanın karşısındaki dolabın yanına gittim ve küçük olanı açtım. İçinde uyuşturucu var.

Elime alıp onlarıda poşete koydum.

" Girçiktin bişki bir yirdi yik " diye taklit ettim dolaptakileri poşete koyarken. Bir şey demedi. Bütün dolabı boşalttıktan sonra bir kaç yere daha baktım. Sanırım daha yoktu.

" Tamam şimdi bunları çöpe atacağım " dedim. Odadan çıkacağım sırada kolumdan tutup gitmemi engelledi.
" Çöpçüler onu alıp götürdüğü zaman ne olucak zeki kız onu düşündün mü? " onu düşünmemiştim.
" En fazla ne olabilir "
" Paketi açtıklarında içindekileri gördüklerinde polislere haber verirler. Daha sonra polisler buraya gelirler. Parmak izinden seni bulurlar ve uyuşturucu satıyorsun sanıp seni içeri atarlar " dediğinde gözlerimi büyüterek ona baktım.
" Çöpü sonra da atsak olur " dedim ve kolumu çektim.

BAĞIMLIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin