31.BÖLÜM
Bakışlarımı camdan dışarıya çeviridiğimde günün ilk ışıklarının içeri vurduğunu gördüm.Derin bir nefes alsım.İlk kez ailemin yanına gitmek istemediğimi fark ettim.Aslında onuda götürmek isterdim ama alacağım tepkiyi biliyorum.Valeria başta olmak üzere ailede evlilik zilleri çalacak.Henüz bun hazır değilim.Tam anlamıyla bir ilişki yaşamaya bile hazır olmadığım düşünülürse...
Bakışlarımı göğsümde yatan kadına çevirdim.Koyu kumral saçları dağılmış başı göğsümde deliksiz bir uyku içindeydi.Bilinçsizce bana daha çok sokuldu bende onun baştan çıkarıcı kokusunu içime çektim.Tanrı aşkına gerçektende acınak halde değilmiydim?
Yattığımı bile hatırlamadığım bir kadınla cinselliğin olmadığı bir ilişki içindeydim.Bu asla bana göre bir durum değildi.Ama yinede farklı bir tecrübe ve ben bundan inanılmaz bir keyif alıyorum.
Saçlarını okşadım ve eğilip alnına bir öpücük kondurdum.Artık gitme vakti gelmişti.Birden yüzünü buruşturdu ve küçük burnunu kıpırdattı.Sonra o gür siyah kirpikleri oynadı ve yavaşça açılan göz kapaklarının ardında o kahvenin en güzel tonu olan gözlerini gördüm.Bir an bana şaşkınlıkla baktı.Ardından gülümsedi.
"Günaydın."dedi.Elimde olmadan gülümsemesine karşılık verdim.
"Sanada günaydın Cindirella.Ama uyumaya devam et tatlım.Daha çok erken."dedim.Yüzüme bakmaya devam etti.
"Beni yatakta bırakıp gidecekmiydin?"dedi.
"Seni uyandırmak istemedim."dedim.Hızla doğruldu ve o gür saçları savruldu.
"Aleksi,aç karnına gidemezsin.Annem her zaman derki Aç ayı oynamaz."Bu söz üzerine bir kahkaha attım.
"Bu durumda ayı ben oluyorum galiba."Yataktan hızla kendini attı.
"Kesinlikle."dedi arsızca.Yatak odasının kapısında durdu.
"Çok acelen yoksa kahvaltı yapalımmı?"dedi.O kadar masumdu ki ona hayır diyemezdim.
"Yine menemen mi yiyeceğiz."Bu kez şen bir kahkaha attı ve benimde keyfimi yerine getirdi.
"Hayır tatlım!Bu kez gözleme yiyeceğiz?"Yataktan ayaklanırken şöyle düşündüm.Umarım hemen pişen bir yemek değildir.
*****
Bu adam yanında valiz taşımadan seyehat etmeye alışkındı sanırım.Büyük bir helikopter kumsaldaki piste inerken artık gime vaktinin geldiğini biliyordum.Elimde olmadan içimi bir hüzün sardı.Sanki kocasını seyehate uğurlamak üzere olan bir eş gibi.Bu saçma düşünceleri kafamdan atmak için başımı salladım.Onun kollarında evin kapısına doğru yürürken zihnimi boşaltmaya çalıştım.
"Senin için internet ve bilgisayar var.Ayrıca telefonu istediğin kadar kullan.Gittiğimi anlayamadan geri geleceğim."dedi.Hüzünle gülümsedim.
"Sen beni merak etme.Kızkardeşine tebriklerimi ilet."dedim.Kapıyı açtım.Dışarı bir adım attı.Başını çevirip bana baktı.
"Görüşürüz tatlım."dedi.
"Görüşüz."diye mırıldandım.Arkasını döndü ve helikoptere doğru yürümeye başladığında bu şekilde ayrılmak istemediğimi anladım ve olanca gücümle helikopterin sesini bastırmak adına bağırdım.
"Aleksi...."Aniden döndü.Koştum,tüm gücümle kendime daha fazla engel olmadan ona doğru koştum.Aynı anda oda bana koştu.Kendimi onun kollarına attığımda o an gerçeği kabullendim.Tüm didişmemiz ona sinirlenmem,herşey aşk yüzündendi.Beni kollarında sımsıkı sardığında Allah'a dua ettim. "Allah'ım beni bırakmasına izin verme.Ondan ayrılmama izin verme."Başımı boynuna gömdüm ve kulağımda sesini duydum.Tek bir söz kalbimi sonsuza kadar elllerine vermeme yetti.
"Canım."Daha sıkı sarıldım.
"Canımsın."dedi.Beni yavaşça tuttu ve kollarından uzaklaştırdı.Yüz yüze geldiğimizde gözlerindeki duyguları gördüm.
"Aleksi."diye fısıldadım.
"Seni bırakmayacağım.Söz veriyorum Pelin.Hayatımda ilk kez bir kadına söz veriyorum."dedi.Yanağımdan akan tek damlayı tutamadım.Aynı dudaklarımdan sökülen sözleri tutamadığım gibi.
"Seni seviyorum."Gözleri titredi.
"Tanrı bana merhamet etsin."dedi ve başını eğdiğinde içimdeki tüm aşkla dudaklarına kapandım.Herne kadar hatırlamasamda o benim ilk erkeğimdi.Tam anlamıyla ilişki yaşadığım ilk erkek.Dillerimiz bir birini bulduğunda inledi ve ben ona daha çok sokuldum.
Bu öpücük diğerlerinden daha farklıydı.Aşk vardı,duygu,sevgi,özlem.Her ne kadar istemesemde öpüşmeyi kesen ben oldum.Dudaklarımız ayrıldığında nefes nefeseydik.
"Gitmelisin."dedim.Kaşlarını çattı.
"Gitmek istemiyorum."Elimi yanağına koydum ve pembeleşen yanağını sevgiyle okşadım.
"Ama gitmelisin."Eğilip bana bir öpücük daha verdi.
"Döneceğim.Senin için." dedi. Gülümsedim. Bana bir kez daha sarıldı ve güneş gözlüklerini gözüne takıp arkasını döndü. Koşarcasına helikoptere bindi. Bense özlemle arkasından baktım.
*****
Helikopter uzaklaşırken aşağıda hala el sallayan kadınıma baktım.Bana ait, tamamen. Aklımda ise tek bir söz dolandı.
"Seni seviyorum."Tanrım gerçekten bana merhamet etmelisin.
Neden bu kadar mutlu olduğumu bilmiyorum .Bu sözü bir kadından ilk duyuşum değil ama ilk kez bende dememek için kendimi zor tuttum. Tanrı aşkına bana neler oluyor böyle.
