22.BÖLÜM
Jane'ninde yardımları ile onun daha önce annesi ile oturduğu evde artık ben varım.Ev sahibi ile görüştüm ve yeni bir kontrat imzaladık.Evimde henüz pek bir eşya olmasada Jane sağ olsun,birkaç parça eşya bıraktı.Ama en azından mutluyum.Hayatıma yeni bir sayfa açmak istiyorum.Sanırım önce bunun için cep telefonu numaramı değiştirmeyim.
Ekranımdaki 20.mesajdan sonra çığlık atmak istedim.Asla pes etmeyecekti.Eğer Jane'nin tahminleri doğruysa ki şimdiye kadar yanıldığını hiç görmedim.Yiğit bir şeylerin peşinde olmalı.Ama neyin?Ben sıradan bir ailenin basit kızıyım.Beni değerli yapan hiçbir şey yok.
Son koliyide açmak için yöneldiğimde bu kez telefonum çaldı.Hırsla tuşa bastım ve sinirle bağırdım.
"Beni rahat bırak lanet olası."
"Hımm,aslında beni özlemiş olacağını düşünüyordum."dedi karşıdaki ses.Telefonu kulağımdan uzaklaştırdım ve ekrandaki değişik numaraya baktım.Sonra ahizeyi kulağıma yerleştirdim.
"Aleksi..."bir kahkaha geldi diğer uçtan.
"Biliyormusun Cindirella.Bana bir tek sen Aleksi diyorsun."dedi.
"Ne yani adın bu değil mi?"Derin bir nefes aldı.Elimde olmadan gülümsedim.
"Aslında bana yakınlarım Aleksis der.En yakınlarım."dedi imayla.Gözlerimi devirdim.
"Yattığın kadınların sana nasıl seslendiğinden bana ne?"Tekrar güldü.
"Aslında son yattığım kadın Aleksi diyor.Diğerlerine adımı söylediğimi hatırlamıyorum."Şaşkınlıkla kaldım.Ne yani benden sonra kimseyle...Yalancı puşt!...
"Telefonumu nerden buldun?"dedim konuyu değiştirmek için.
"Cindirella,ben senin patronunum ayrıca dosyanda yazıyor."Bu kez ayaklandım.
"Seni bir daha görmek istemiyorum nesi anlamsız..."dedim alayla.
"Beni unutmamanın nesi anlamsız?"dedi boğuk bir sesle.Ben buna cevap vermeyince devam etti.
"Hadi itiraf et aklında hep ben vardım."Bu adamın kendini beğenmiş halleri beni deli ediyor.
"Sen adamım egosu tavan yapmış bir pisliksin!"dedim hırsla.
"Ama yinede o geceyi unutamıyorsun?"dedi sesi alay yüklüydü ve kendinden eminlik.
"Lanet herif!Hiç bir şey hatırlamıyorum ki!"diye bağırdım.Pekala belki bir iki görüntü ama hepsi o kadar geri kalan koca bir boşluk...
"Belkide hafızanı tazelemene yardım etmeliyim."dedi baştan çıkaran bir tonda ve ben elimde olmadan bir iç çektim.
"Yada belki ben Yiğit'e gidip onunla tazelemeliyim."diye fısıldadım.Gıcık herif!
"O piçi öldürürüm."Bu söz üzerine gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Gülümsediğinde daha güzel olduğunu söyleyen oldumu?"dedi.Bu kez gerçekten gülümsedim.Taki ne demek istediğini anlayana kadar.
"Sen nerdesin?"Cama yaklaştım.
"Hım,pembe askılı bir buluz ve oldukça dar,altında ne var...İç çamaşırımı?"
Cama resmen burnumu dayayım baktığımda aşağıdaki caddede lamborgini'sinin önünde dayanmış kulağındaki cep telefonu ile bana bakıp el salladı.
"Burada ne arıyorsun sen."diye çıkıştım.
"Beni davet edecekmisin?Yoksa aşağımı geleceksin."dedi.Camdan uzaklaştım.Gerçektende altımda çamaşırım vardı.
"C hiç biri."dedim. "Şimdi defol,sapık!"Tekrar kahkaha attı.
"5 dakikan var Cindirella,ya aşağı gelirsin yada ben apartmanın tüm zillerine basıp seni sorarım ki bunu usanmadan sabaha kadar yapabilirim."
"Yalancı."diye fısıldadım kalbim çılgınca atarken.
"Hım,pekala ozaman Çelik alisinden başlıyorum.Sanırım karşı komşun."Ardından karşıdaki kapının zil sesini duydum.Kahretsin saat gecenin 1...Adamın homurdanması sanki küçük salonumda duyuldu.
"Sen tam bir gerizekalısın!Kes şunu!"
"O zaman birde üst katını deneyeyim."Gözlerimi sinirle yumdum.
"Benden aldığın bu vakti sabah işe geç kalmak için kullanacağım haberin olsun."dedim.
"Tatlım,senden aldığım bu vakit zaten bu sabahki gecikmen için...3 dakikan kaldı."
Tamam bu raund onun olsun.
"Allah'ım,ölmek istiyorum."diye mırıldandım.Ama bana acımadı.
"2 dakika."
"Geliyorum lanet olası..."Telefonu hızla kapattım.Çıkarttığım kotum nerdeydi?
*****
Bu kez olmaz,bu kez ben kazanacağım.Bu lanet herif hala neden Pelin'in peşinde...Hakkında araştırma yaptım.Oldukça zengin ve güçlü onunla baş edemem.Ama her kesin geçmişinde bir karanlık vardır.Ve ben bunu sonuna kadar kullanacağım.Son 2 haftadır uğrşatığım şeyi elde ettim.Ama en önemli hamlemi yapmadan önce son şansımı deneyeceğim.
Elimdeki çiçeği daha sıkı kavradım ve apartmana yaklaştım.Adam beni gördü ve hızla bana döndü.
"Sen burada ne arıyorsun."diye çıkıştı ama umursamadım.
"Nişanlımı görmeye geldim.Son haftalarda yaptığım gibi."Caddenin ışıklarının altnda adamın sinirden kızaran yanaklarını görüyorum.Umursamadım.O sırada apartmanın kapısı açıldı ve ışık yandı.
Pelin tüm güzelliği ile belirdi.Evet itiraf etmeliyim ki oldukça güzel ama nedense o yönden pek ilgimi çekmiyor.Beni gördü ve iri kahve gözleri açıldı.
"Yiğit."diye adımı mırıldandı.
"Bebeğim."Tma ona doğru uzanmıştım ki adam beni yakamdan tuttu ve çekti.
"Ona elini süreyim deme."Aksanlı Türkçesi ile.Ellerini ittim.
"Defol Yunanlı,o benim nişanlım."Adam bakışlarını Pelin'e çevirdi.
"Onu istiyormusun?"Masum bir yüzle Pelin'e baktım.Ama bana acımadı.İnatçı sürtük!Başını hayır anlamında iki yana salladı.Ve ben kendimi koruyamadan adamın yumruklarına mağruz kaldım.
****
O piçi gerçekten öldürmek istiyorum.Yalnızca 1 haftadır yokum ve o atılıma mı başladı.Acımadım,adeta gözüm döndü.Pelin'in bağrışını umursamdım.Tek istediğim bu yalancı piçi öldürmek.Adam kendini korumak için elindeki çiçekleri fırlattı ve bana birkaç yumruk attı.Ama beni tanımıyor.Ben bir Konitopolous'um ve bnim olanı kimseye vermem.
Adamı asfalata yapıltırmış acımadan yumruklarıma devam ederken o çığlık attı ve elimde olmadn durdum.
"Yeter!Kesin şunu."Son kez vurdum ve o ağzından kan tükürdü.Yavaşça ayaklandım.
"Bir kez daha seni burada görürsem.Bu kez seni Pelin'de kurtaramaz."dedim.Adam sendeleyerek ayaklandı.
"Bu burada bitmedi."Hırsla gidip yakasına yapıştım.
"Ne istediğini biliyorum pislik!"diye fısıldadım.Ama o kanlı dişlerine aldırmadan gülümsedi.
"O zaman vazgeçmeyeceğimide biliyorsun.Yüreğin varsa anlat ona...Tüm gerçeği."dedi ve ben onu ittim.Apartmanda tüm ışıklar yandı.Herkes seslere camlara çıktı.
"Defol!"diye hırladım.Eliyle ağzını sildi ve Pelin'e döndü.
"Senden vazgeçmeyeceğim."dedi.Tam tekrar atılacakken biri kolumu tuttu.O anda Pelin'nin ağladığını fark ettim.Nasıl oldu bilmiyorum ama tüm sinirim sanki vücudumdan çekildi ve yumuşadım.
"Tatlım."dedim.Adam adam giderken o beni itti.
"Ben aranızda elde edebileceğiniz bir ödül değilim."dedi.Hayır,elbette değildi.Ama o adamın cüreti gördüğümde çıldırdım.Bilmiyorum.
"Pelin."dedim.Dudaklarından çıkan tek bir söz oldu.
"Git!..."
