2.BÖLÜM
14 ağustos 2012 - saat : 09:10 İstanbul Conrad Otel/ Hilton
Tokadı yüzüne basmamla birlikte başı ve gece gibi kara saçları savruldu.Bir an için başı sağa dönük bir şekilde kaldı.Sonra yavaş ama kendinden emin bir şekilde yakışıklı yüzünü bana çevirdi.Yanakları muhtemelen sinirden kıpkırmızı olmuş tokat attığım yerde resmen parmaklarımın izi çıkmıştı.Şimdi gözleri sinirden daha koyu bir mavi renge bürünmüştü.Aynı menekşeler gibi...Ben bir yandan hayranlıkla bakarken bir yandanda tepkilerini izliyordum.
"Seni kahrolası kadın!"dedi ingilizce ve bileklerimi yakalayıp beni duvara itti.O anda elimle tuttuğum çarşaf aramızdan kaydı ve çıplak vücudumu rüzgar yaladı.Bir an ürperdim.Bakışlarını gözlerimden ayırdı ve vücudumda arsızlıkla gezdirirken donup kaldım.Hayatımda hiç bu kadar utandığımı ve aşağılandığımı hatırlamıyorum yada bir insanı öldürmek için bu kadar hevesli olduğumu.
Hızla kendimi topladım.Aynı kuvvetle ellerimi çektim ve onu sert kaslı gövdesinden ittim.Adamın bir anlık şaşkınlığından yararlandım ve o dengede durmaya çalışırken çıplak vücuduma aldırmadan iki elimle geniş omuzlarını kavradım ve babamın kendimi korumak için gösterdiği tek hareketi yaptım.Biraz geç kalmış olsamda.Havlunun kapattığı kasıklarına hızla bir tekme savurdum.Daha ne olduğunu bile anlayamadan bana bakan gözleri irileşti ve acıyla kıvranırken iki eliyle kasıklarını tutup dizlerinin üzerine çöktü.Acıyla bağırıp küfrederken.
Bir an bile düşünmeden sandalyedeki elbisemi ve yerdeki çamaşırı kapıp kendimi karşıdaki kapıdan içeri attım.Lanet olsun.Banyo mu?...
13 Ağustos 2012 saat:20:10 İstanbul
Bir insanı yaralamak için illa bıçak yada silah kullanmanıza gerek olmadığını anladım o an.Hayallerini yıkmak,onu yaralamannın en kolay yolu.Ben Pelin Güneş,hayatımın aşkını olduğunu sandığım adamı benim odamda ev arkadaşımla basmıştım.Bakışlarım Yiğit'in yüzünden odanın açık kapısından gözüken duvarda asılı gelinliğime kaydı.Yiğit bakışlarımı takip ettiğinde derin bir inilti bıraktı dudaklarından.
"Tatlım,herşeyi açıklayabilirim yemin ederim."O gelinliğe bakarken beni ve hayallerimide görmemişmiydi?Her şey arzular yada beş dakikalık zevkmiydi yani?Sevmenin,saygı duymanın bir önemi yokmuydu?Artık onu görmek istemiyordum hele önünde ağlamak gibi aptalca bir şey yapmak hiç istemiyordum.
Yatakta çarşafıma sarılmış yatan bir zamanlar arkadaşım olduğum kadına baktım.Neden,kime ne yapmıştım.Evlenmeyi en çok Yiğit istemişti.Aileme bana önem veren oydu.Beni sevdiğini söyleyen,evlenmek için sabırsızlanan o değilmiydi?
"Sakın yapma Pelin! Seni seviyorum bebeğim."Bir adım geri attım.
"Pelin."dedi gözleri gözlerimde.O gözlere son kez baktığımı anladım.Her şey bitmişti.O an tek düşündüğüm ailemdi.Onlarda benim kadar üzüleceklerdi ama gerçeği bilmeleri gerekmiyordu.Hayır,bunu paylaşamazdım.Söz verdim kendime o an yarın çok daha güzel bir gün olacak.Bir adım daha geri attım ve her geri adım atışımda rahatladığımı fark ettim.
"Bizi harcama Pelin!"dedi yalvarırcasına bu kez.Harcamak mı?Ben mi?Bunu bize nasıl yapmıştı?Beni harcayan o değilmiydi?Nasıl başka bir kadına arzuyla dokunurdu.Düğüne kadar beklemek istediğim içinmi?O anda herşeyden nefret ettim.Eteklerimi topladım ve açık olan sokak kapısından koşarak çıktım.Arkamdan gür sesini duyuyordum.
"Pelinnnnnnnnnnnnnnn!"
Asansörü umursamadım.Apartman kapısından adımımı attığımda durmadım.Beklettiğim taksiyi bile hatırlamadım.Koştum.Yalnızca koştum.Rüzgar saçlarımı dağıtıp yüzüme vururken akan yaşlarımla birlikte koştum.Kalbimden o kadar büyük bir parça kopmuştu ki.Artık o eve ve oraya dönmek istemiyordum.Durmadım.Pembe tuvaletimle gözaşlarım rüzgara karışırken nefes almadan koştum.Taki varacağım yere kadar.Allah'ım acı bana ama ölmek istiyorum.tek istediğim bu!bu acıyı yaşamaktansa ölmek istiyorum.
