Pırlanta/1 ✓

P~7

Aklımda dolanan, bazen de çıkmazlarda kaybolan düşüncelerim bir süre sonra hepten pes etmişlerdi. Birçok şey yerine otururken ona bakmaya çekinmiştim açıkçası. 'Pırlanta' vakası her ne olaysa, onun hayatında büyük yer tuttuğu ortadaydı. İlerledikçe kana karışan zehir misali daha çok hissediyordu sanki çözdüğü her Vakada. İşin garip tarafı beni de tehlikeli durumun ortasına çekiyordu. Böylece girdabın sonuna ulaşmış olacaktı bütün bunlar sona erdiğinde. Korkmuyor sayılmazdım çünkü uzun zamandır beklediği bu vakada hiç kimseye acımayacağı da ortadaydı. Gerçi, şimdi de laflarını esirgemiyordu ya neyse. Artık yolculuk sıkıcı hal alırken gözlerimin kapandığı gerçeğine boyun eğmeye başlıyordum. Her ne kadar açık tutmaya çalışsam da o kadar zorlanmıştım en sonunda 'kim takar' Diyerek rahatça arkama yaslandım gözlerimi kapatarak. Son olaylar bünyeme ağırlık yapmıştı.

"Sen nasıl bir hayat yaşıyorsun acaba? Üç sene sonra emekliye de ayrılırsın."

Yüksek sese karşılık irkilirken kafamı ona çevirdim. Bana mı demişti? Elinde telefon olmadığına göre bana söylemişti. Yine ne yaptım yerimde oturarak manyak herif? Emekli babandır ayrıca.

"Cevat bey sizin gibi aksiyon dolu hayatım olmadığı için bu saatlerde çoktan uyumuş oluyorum. Çok sağlıklı bir hayat tarzı, öneririm."

"Saat daha 11. Uyumayı nasıl başarıyorsun? Tavuklar senin yanında halt etmiş." Ne? Birisi buna insanların farklı seçimleri olduğunu anlatmalıydı.

"Sabahlara kadar akan kişileri de ben anlamıyorum. Evde de gayet keyifli zaman geçirilebilir.'' diye mırıldandım bakışlarımı dışarıya çevirirken. Fikirlerin için teşekkür ederim Cevat.(fikirlerin=çöp)

''Uyuyabilmek maharet değil, uykularını kaçıran olaylar yaşamadığın sürece gözlerini kapatabilmek gayet basittir.'' Bir an söyledikleri şey üzerine boğazım düğümlendi. Onun için ilk kez üzülmüştüm. Kısacık sürede gördüğüm korkunç olayları uzun süredir yaşıyor olmalıydı. Bu yüzden kolayca uyumama imrenmiş olmalıydı. Ben daha karşılık vermeden araba durduğunda tedirgin bakışlarımla çevreyi inceledim.  Şehrin en lüks otellerinden birinin önünde durmuştuk.

"Soru sorulmadığı müddetçe konuşma, hatta sorulduğunda bile sus. Ben cevaplamaya çalışırım. Ayak altında dolaşma, kimseyle kavga etme, laf atma, tehdit etme. Sadece emirlerime uy."

Ağzımdan kaba bir 'hah' çıkmasına az kalmıştı. Oldu olacak heykelimi düzeltip de yanında götürseydi süs niyetine. Kendisine üzülmem en fazla üç saniye falan sürmüştü. Beyinsiz. Gözlerimi devirerek arabadan çıktım. İşte davet yerinin kapıları iki yana açılmıştı. Otelin girişinde bir sürü elit tabakanın insanları sohbet ediyorlardı. Benim dikkatimi çekense kırmızı elbiseli ve uzun, kumral saçlı kızdı. Elbisesinin uzun eteklerinden tutarak Cevat'a doğru adımlıyordu yavaş yavaş. Sol bacağındaki yırtmaç sütün gibi bacağını ortaya çıkarmıştı. Bir aç kalma vakası daha. Kıskanç ve kenafir gözlü Alisia harikalar diyarında. İç ses kes!Cevat kızla yanak yanağa görüşürken ben onların bir adım arkalarında durmuştum. Ben böyle iyiyim ya hatta ufak ufak eve doğru gidersem müthiş olur.

"Cevat Ufuk'u ilk kez kirli sakalda görüyorum." Dedi gülerek. Aynı zamanda elinin tersiyle yanağına dokunmuştu. Kızdaki rahatlığa bak. Cevat'ın garezinin bana olduğunun kanıtı hakim bey. İçimden Cevat'ın arkasından uçan tekme atma isteğimi güçlük bastırdım.

"Bir türlü vakit bulamıyorum."

Kendimi tebrik ettim kızın konuşmasından sonra. İlk kez onunla ilgili bir şey çözmüştüm. Havasına karizma katmak için değil de umursamadığı için sakal bırakmıştı. Ayrıca kız sürekli gülüyordu ve yanağında da gamzesi beliriyordu. Telefonda konuştuğu 'Gamzeli' bu kız olmalıydı. Gözleri birkaç saniye bana kaydı fakat hemen eski yerine dönmüştü. Ne var lan beğenmedin mi? İnsan bi 'hi' der görgüsüz. Hiç beklemediğim bir anda beni öylece bırakıp davet yerine ilerlemeye başladılar. Şaşkın şaşkın peşlerinden ilerlerken kız, benimle tanışmayı kendisine yakıştırmamıştı galiba. Adımlarımı hızlandırarak peşlerinden gitmeye başladım. Kapının önünde iki tane adam durmuştu, birinin elinde isimlerin yazıldığı beyaz bir liste vardı.