Έχει περάσει μια εβδομάδα και τίποτα καινουριο δεν έχει συμβεί. Θέλω να πιστεύω πως δεν θα γίνει ακόμα για αρκετό καιρό.Είναι τρεις το βράδυ και σηκωνομαι απο το κρεββάτι. Παίρνω ενα ποτήρι απο το ντουλάπι της κουζίνας και το γεμιζω. Στηρίζω το σώμα μου στον παγκο και αρχίζω να σκέφτομαι
Θα είμαι για παντα εδώ;
Πρεπει να πεθάνει κάποιος για να ξεφυγουμε εμείς;
Το άλλο 'στρατόπεδο' έτσι σκέφτεται;
Νιώθω τόσο κουρασμένη, αφήνω το ποτήρι και γυριζω απότομα. Κάποιος πέφτει πανω μου
'Συγγνώμη' λέω νυσταγμενα
'Γιατί δεν κοιμάσαι?' Λέει γρήγορα ο Shawn.
'Απλα διψασα' λέω και αφήνει ενα επιφώνημα 'Αα'..
'Εισαι εντάξει εδώ; σου λείπει κάτι;'
Όχι δεν είμαι εντάξει, ναι η παλιά ζωή μου
'Ναι, ειμαι μια χαρα. Υποθετω οπως πρέπει να είμαι.' Γελαω αμήχανα.
'Χαίρομαι Eva' λέει και πιάνει επίσης ένα ποτήρι με νερό
'΄Τις προάλλες στο έχω κάνει ποτέ είπες πως δεν έχεις κάνει ποτέ έρωτα.' λέει και ξεροβήχω
'Ναι και τι με αυτό;' λέω φανερά ενοχλημένη, είναι προσωπική ερώτηση
'Παιδια. Αυριο θα ερθει η Sevi..' λέει τελειως αμηχανα ο Luke και είμαι η μονη που δεν ξερω την Sevi καθολου..
'Είναι ενταξει Luke, καποια στιγμη θα μαθαινε' λεει ο Shawn και μετα από αυτό παμε στα δωματια μας να ετοιμαστούμε για την αυριανη μερα
YOU ARE READING
Run
Adventure''Eva, Eva τρεξε'' φώναξε ο τύπος πίσω μου.. Που με ήξερε; Γύρισα να τον κοιτάξω. Καστανά μάτια, καστανά ατημέλητα μαλλιά και βραχνή φωνη. Είχε πολλές γρατζουνιές. Που ήξερε εμένα αυτός ο τύπος; ''Eva, Σου είπα κάτι'' διατάζει και φεύγω απο τις σκέψ...