"Σε ρωτησα κατι Eva" μου λεει ο ξανθος γαλανοματης απεναντι μου.
"Luke" αναφωνω και σκεφτομαι να τον αγκαλιασω μα θυμαμαι τι εχει κανει.
Τι λεω; Ο Shawn ολοκληρο σχεδιο για να βρεθω νεκρη εχει καταστρωσει και πριν απο λιγο επιθυμουσα να τον φιλισω.
"Eva τι κανεις εδώ; πρεπει να καλεσω τον Shawn" μουρμουρισε και τον εσπρωξα.
"Οχι! Δεν εχεις να κανεις τιποτα. Ασε με να ξεφυγω(!) Βοήθησε με" του ειπα και τον κοιταξα.
Ειναι πολυ λαθος, δεν ξερω ποιον να εμπιστευθω.
"Luke, σε παρακαλω. Για την Sevi" τον προκαλω και με πεταει με δυναμη στον τοιχο.
Πλεον βρισκομαστε απειλιτικα κοντα.
"Την Sevi δεν θα την ξανα αναφερεις στις δουλειες του Mendes" λεει αγρια και γνεφω. "Καλο κοριτσι".
Πρεπει απλα να κλεψω λιγο χρονο μεχρι να ερθει o Shawn να εξηγησει την ολη κατασταση.
Και αν δεν το κανει ομως;
Αν με παγιδευσει;.
Τι τραβαω για 5-6 δισεκατομμύρια θεε μου.
Ας τα παρουν ολα. Δεν τα χρειαζομαι.
Δεν σκοτωνονται ομως για το ποσο θα παρουν, αλλα για το ποιοι θα τα παρουν.
Φυσικα και ναι.
Δεν ειναι τα χρηματα το 'επαθλο' αλλα η απολαυση της νικης.
"Luke;" λεω και γυριζει το βλεμμα του.
"Θες τα χρηματα μου οσο οι υπόλοιποι σωστα;"
Γνεφει μπερδεμενος..
Τωρα αρχιζουν ολα.
Shawn POV (μουαχαχα:()
"Καλυτερα να υπάρχει μια διεξοδος μην προκυψει κατι τελευταιας στιγμης" προτινα μια διορθωση στο σχεδιο μου και ολοι με κοιταξαν στραβα.
"Και που πηγε το σχεδιο 'καμμια εξοδος κανενας τροπος διαφυγης' Mendes?" Ειπε περιπεχτηκα ο Ed και στριφογυρισα τα ματια μου.
"Στο διαολο, θες να πας και εσυ μηπως;" ανταπεδωσα και το βλεμμα του επεσε στο πατωμα.
"Λοιπον το πιάσατε; Ολα θα ειναι έτοιμα για την δεξιωση αποψε, η κεντρικη πορτα θα επιβλεπεται απο εσας Braunton, Grayson, Jack" συμφωνησαν και επεσα πισω.
"Εγω τι θα κανω;" ρωτησε ο Ed ενοχλημενος.
"Εχεις δικιο" ειπα. "Θελουμε εναν σερβιτορο-διακοσμητικο. Τελεια. Ευχαριστω για την ιδεα" ειπα ενθουσιασμενος και βγηκα απο το δωματιο.
Και τωρα εγω με τις σκεψεις μου.
Πως θα περασω την Eva απαρατηρητη;.
*οκευ τωρα κοριτσια π βαλατε την Αρτεμισα να με πριξει; 😂😂💖*
YOU ARE READING
Run
Adventure''Eva, Eva τρεξε'' φώναξε ο τύπος πίσω μου.. Που με ήξερε; Γύρισα να τον κοιτάξω. Καστανά μάτια, καστανά ατημέλητα μαλλιά και βραχνή φωνη. Είχε πολλές γρατζουνιές. Που ήξερε εμένα αυτός ο τύπος; ''Eva, Σου είπα κάτι'' διατάζει και φεύγω απο τις σκέψ...
