Run

Kεφάλαιο 2

Τσιρίδες αντηχούν σε όλο το δωμάτιο, τα πόδια μου σαν με κόλα κολλημένα δεν μπορούν να μετακινήσουν το σώμα μου. Κάποιος από πίσω με πλησιάζει και προσπαθώ να μην ακούω τίποτα μόνο από τις τσιρίδες για να ξεχωρίσω από που έρχονται. ''Eva..'' λέει κάποιος με αντρική φωνή και γυρίζω να δω αλλά δεν είναι κανένας ''Πως νιώθεις τώρα που σου παίρνουν τα πάντα;''. Δεν καταλαβαίνω τι θέλει να πει μα δεν μπορώ και να μιλίσω ''Σσσς'' με προστάζει να κάνω ησυχία μα δεν βγάζω καθόλου φωνή.. Μέσα στο δωμάτιο βλέπω μια γκρίζα μορφή να τοποθετεί τους γονείς μου σε ένα τραπέζι και με ένα ξύλο να τους χτυπάει όσο αυτοί παρακαλάνε για έλεος και ρωτάνε που είμαι. Μα δεν με βλέπουν; ''ΜΗΝ'' παρακαλάει η μητέρα μου όσο δάκρυα βγαίνουν απο τα μάτια της. Δεν αντέχω να βλέπω άλλο.

Κρύος ιδρώτας λούζει το μέτωπο μου και δεν έχει καθόλου ζέστη. Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάζω γύρω-γύρω. Αυτό δεν είναι το σπίτι μου, αρχίζω να θυμάμαι τι έγινε χθες και προσπαθώ να ελέγξω τις ανάσες μου. Σηκώνομαι απο το κρεββάτι. Ευτυχώς φοράω ότι και χθες. Πιάνω το πόμολο με την χούφτα μου αλλά δεν ανοίγω την πόρτα όταν ακούω ψίθυρους

''Όχι Luke'' αρνήται ο Shawn

''Μην είσαι δειλός.Τόσα και τόσα έχεις κάνεις.'' λέει ο Luke

''Ναι αλλά δεν προστατεύαμε κανέναν'' Του υπενθυμίζει

''Είναι και αυτή στο κόλπο πλέον, και οι δύο ξέρουμε πως θες να μάθεις τι είχε γίνει εκείνη την νύχτα. Απλά εσύ ξες περισσότερα'' γελάει ο Luke και τον χτυπάει φιλικά στην πλάτη.

''Luke, ξέρω τον λόγο, το μόνο που δεν ξέρω είναι ποιος άλλος βρισκόταν εκεί'' στριφογυρίζει τα μάτια του και το βλέμμα του πέφτει πάνω στην μισάνοιχτη μου πόρτα

''Δεν είναι σωστό να κρυφακούς, μπορεί να σχολιάζαμε το στήθος σου'' λέει ο Luke και κοκκινίζω. Τον αντιπαθώ τόσο πολύ αυτόν τον τύπο

''Luke'' τον μαλώνει ο Shawn αλλά συγχρόνως γελάει κι όλας ''Υπάρχουν και καλύτερα στήθη'' σηκώνομαι το βλέμμα μου και γουρλώνω τα μάτια μου!

''Αν ξανακρυφακούσεις όμως να ξες δεν θα σου βγει σε καλό'' τελειώνει ο Shawn και μου κλείνει το μάτι

''Νόμιζα οτι ήθελες να με προστατέψεις'' ειρωνεύομαι

''Γλυκιά μου, φαινομένικα ναι, είσαι υπό την θέληση σου, αλλά αν θελήσεις να φύγεις θα στο απαγορεύσω'' τον ακούω να λέει και αρχίζω να τρομάζω

''Τ-Τι;'' Χριστέ μου τραυλίζω

''Δεν είναι όλα ρόδινα Eva. Πλέον ανήκεις σε ένα δύσκολο παιχνίδι, είτε το θες είτε όχι πάντα ήσουν''

''Από μικρή..'' ξεκινάω να πω αλλα με διακόπτει

''Μικρή Eva, μικρή.. Μεγάλωσες'' γελάει

''Φεύγουμε σήμερα'' λέει ο Luke

''Που πάμε;'' ρωτάω

''Τρέχουμε απο αυτούς που μας κυνηγάνε, και πίστεψε με.. Είναι πολλοί'' Xριστέ μου..

''Εμένα τι με θέλουν;''

''Είσαι η μοναχοκόρη του πάμπλουτου δικηγόρου σε όλο το Σικάγο, έχεις δίκιο γιατί να σε θέλουν;'' ειρωνεύεται ο Luke, πόσο τον αντιπαθώ

''Πρωην πάμπλουτου'' συμπληρώνει ο Shawn

''Όλη η κληρονομιά του είναι πάνω σου, και τώρα που ενηλικιώθηκες έχουν κατασχεθεί όλα σε εσένα.. Είναι πιο εύκολο να κλέψουν εσένα απο μία τράπεζα.Σωστά;'' έχει δίκιο ο Shawn..

''Αλλά τι θα κάνουμε;'' μόνο ρωτάω σήμερα

''Χρειαζόμαστε όπλα'' Λένε συγχρονισμένα

''Δεν ξέρω να χρησιμοποιώ όπλα'' κοιτάω στο πάτωμα

''Και πως νομίζεις οτί θα μπορούσες να προστατευτείς μόνη σου;'' γελάει ο Luke

''Αν τους απέφευγα;'' ειρωνεύομαι αλλά σε λίγο το γέλιο μου κόβεται..

Ένα τζάμι στα πάνω δωμάτια έχει σπάσει. Τα αγόρια βγάζουν δύο όπλα και ο Shawn με κρύβει πίσω του όσο προχωράμε προς την έξοδο του σπιτιού. Νιώθω κάτι κρύο να ακουμπάει την πλάτη μου και γυρίζω απότομα να δω τι είναι.

Μαύρο όπλο

Μαύρη κάνη

Μία σφαίρα

Οπλίζει πάνω στην πλάτη μου

''ΜΗΝ!'' φωνάζω όπως είχε φωνάξει η μαμά μου και κλείνω τα μάτια μου

Ένας πυροβολισμός ακούγεται

Όμως εγώ ανοίγω τα μάτια μου

Δεν πονάω πουθενά

Ακούστηκε μόνο μία βολή

Ποιος πέθανε;