Run

Κεφαλαιο 25

Δυο λέξεις μονο. 

Άκρως μπερδεμένη. 

Και αλλες δυο λέξεις. 

Τελείως ηλίθια. 

Βρίσκομαι στο δωματιακι που βρισκόμουν πριν λίγο καιρό,  τότε που γνώρισα τον Will, ή τον πατερα του Shawn. 

Πόνος,  μονο αυτό νιώθω. 

Προσεξα κάθε λεπτομερεια σε όλη την ιστορία. 

Προσεξα κάθε άσπρο τοίχο αυτου του δωματίου. 

Προσεξα κάθε χθεσινή πληγή που άνοιξε στο δέρμα μου. 

Προσεξα πως ο Shawn δεν ηταν εδώ, 

και τον θέλω εδω.

Τώρα αναρωτιεστε πως βρέθηκα εδώ; 

Μονη , με όλο τον πόνο να μου κανει παρέα. 

Να κάθομαι κι να σκέφτομαι ποσο ηλίθια και εύπιστη ήμουν.

Πόσα πραγματα είπα μέσα σε δυο ώρες.

Λίγος καιρός βέβαια, 

έπραξαν γρήγορα όμως. 

Ακόμα δεν καταλαβαινεται; 

Ίσως πρέπει να προσεχεται τους ανθρώπους που συναναστρέφεσται καθημερινά. 

Τους ανθρώπους που αποκαλυπτετε πολλά μυστικά.

Έστω και μικρά που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μεγαλο κακό. 

Μεγάλη ζημιά. 

Όπως το δωμάτιο στο ξενοδοχείο που μενετε

ή τον αριθμό τηλεφώνου σας. 

ή ακόμα και ποια ειστε.

Γιατί αυτό που έγινε χθες,  δεν το περίμενα ποτέ. 

Γιατί ο τύπος που χτυπούσε παλαμακια και έκανε οτι έκανε σε μας δεν θα τον υποπτευομουν ποτε. 

Αλλά ο χειρότερος εχθρός μπορεί να είναι κάποιος φίλος σου. 

Και πάμε στο χθες παλι.. 

<...><...><...><...>

"Luke?" είπαμε ταυτόχρονα. 

"Παιδιά,  συγγνωμη που σας το χαλαω, αλλά το αφεντικό σας θέλει γρήγορα" λέει τόσο απλα και μας κοιτάει έντονα. 

"Πλάκα κάνει τώρα Eva μην ψαρωνεις" μου λέει ο Shawn αλλά δεν το νομιζω. 

Κάθε υποψία μας τελειώνει όταν βγάζει όπλο. 

Το γεμίζει και μας σημαδεύει. 

"Κάτι είπα" επιμένει και ο Shawn τον κοιτάει ερωτηματικά. 

"Συγγνώμη φιλε, αλλά αν κάνω την δουλειά θα με αφήσει ήσυχο και θα μπορω να έχω μια ευτυχισμένη ζωή με την κοπελα μου " προσπαθεί να απολογηθεί. 

Προδότης,  ελεεινος προδότης.

"Για μια πουτανα γκομενα όλα; Προδότη" φωνάζει και χτυπάει το πατωμα.  

"Ηρεμισε γαμωτο!" ανταποδίδει ο Luke και ταρακουναει το όπλο μπροστά μου. 

"Άντε γαμησου Luke,  σε εμπιστεύτηκα και εσύ με προδοσες!" λέει καθώς σηκώνεται και με βάζει πίσω του.

"Οτι και να γίνει Eva,  να ξες οτι θα σε βγάλω ζωντανη απο εκεί μέσα" μου ψιθυρίζει καθώς προχωράμε. 

Φυσικά και δεν προσπαθούμε να ξεφύγουμε,  θα ηταν αδίκως κόπος άλλωστε. 

<...><...><...><...>

Και ετσι εγω βρίσκομαι στο ίδιο δωμάτιο,  προδομενη. 

Νιώθοντας το αιμα να πηγαινοέρχεται στις φλέβες μου. 

Ακουγα βαριά βήματα να πλησιάζουν τον χώρο που βρίσκομαι.

Ας είναι ο Shawn, ευχηθηκα. 

Μα δεν ηταν ο Shawn,  αλλά ενας σαράντα χρόνος που με κοιτούσε υποτιμιτικα. 

"Εσύ είσαι η Eva; " με ρώτησε και εγνεψα θετικά. 

"Σήκω" με πρόσταξε και το έκανα.

Περπατησαμε στους διαδρόμους μέχρι να φτάσουμε σε ενα κεντρικό χώρο,  αρκετά μεγαλο,  είχε και άλλους διαδρόμους.

Η μπλούζα μου τραβιόταν απο το χέρι του τύπου,  με έσπρωξε με δύναμη μέσα στην πόρτα και φώναξε ενα 'Την εφερα'. Ο Shawn ηταν ηδη εκεί. 

Ταλαιπωρημένος. 

Είχε φάει σίγουρα ξύλο. 

Αλλά αυτόν που είδα να στέκεται στην μεσαια καρέκλα με έκανε να θέλω να σπασω σε δυο κομματια. 

Μια ο Luke και μια αυτός; 

"Γιατί και εσύ;" ρωτησα χωρίς να θέλω απάντηση και γυρισα το βλέμμα μου στο Shawn που μου έστελνε μικρές υποσχέσεις ότι θα είμαι καλά με τα χείλη του.