Κεφαλαιο 26

141 24 14
                                    

"Λυπάμαι Eva,  αλλά είσαι τόσο καλό θύμα, εξω όλοι σας" γελαει ειρωνικα ο Dylan όσο οι υπολοιποι, εκτος του Shawn έφυγαν απο το δωμάτιο. 

"Και ξες τι κάνω στα καλα θύματα;" με πλησίασε περνώντας το χέρι του μέσα από την μπλούζα μου προσπαθώντας να ξεκουμπωσει το από πάνω εσώρουχο μου, ή κοινώς σουτιεν.

"Μην την αγκιζεις!" μιλισε για πρωτη φορά εδώ ο Shawn και χτύπησε λίγο τα δεμενα πόδια του ταρακουνοντας μαζί και την καρέκλα που τον έχουν δέσει.

"Αλλιως τι θα κανεις;" τον προκάλεσε καθώς έφερε τα χείλη του στον λαιμό μου.

Αηδία.

Σκέτη αηδία.

"Θα σε σκοτώσω" του φώναξε και ο Dylan γέλασε μέσα στον λαιμό μου ανεβαίνοντας στο αυτί μου δαγκώνοντας τον λοβό του δυνατά, έβγαλα μια κραυγή πόνου.

"Γαμωτο σταματά!" φωναξα δυνατά και προσπάθησα  να τον σπρωξω μα η δύναμη του ήταν μεγαλύτερη. 

"Θα είμαι ήρεμος γλυκά" είπε και αρχισε να μου βγάζει την μπλούζα. 

Κοίταξα τον Shawn που είχε ριξει το βλεμμα του στο πάτωμα και μετακινούσε σιγα-σιγα χωρίς θόρυβο την καρέκλα. 

Έπρεπε να κλεψω χρονο. 

Ύστερα κοίταξα τον Dylan,  ήταν αφωσιωμενος στο σωμα μου. 

"Dylan σταματά" του μιλισα σιγανα και με κοίταξε. 

Πήγε δυο βήματα πιο μπροστά μου και του έδωσα μια αγκωνια προσπαθώντας να ξεφυγω μα ως αντάλαγμα πηρα ενα γερο χαστούκι. 

"Σκύλα" είπε και δεν απάντησα μονο τον κοιταξα και πήγα πιο κοντά του.

"Φίλα με" του είπα όσο είδα πως ο Shawn είχε τουλάχιστον αλλά δυο βήματα με την καρέκλα. 

Έκλεισα τα ματια μου και περιμενα το αηδιαστικο φιλί που θα μου έδινε ο Dylan.

Μα αυτό δεν ήρθε ποτε και άκουσα κάτι να σπάει. 

Ανοιξα αυτόματα τα ματια μου και αντίκρισμα δυο πράγματα. 

Το όπλο του Dylan στο πάτωμα και τον Shawn να κοιτεται κάτω.

Αρπαξα στιγμιαία το όπλο και το ενιωσα βαρύ. 

"Eva." είπαν και οι δυο και σημάδεψα με το όπλο μου τον Dylan. 

"Ξεδεστον" τον προσταξα και με κοίταξε. 

"Το ξες οτι είναι άδειο έτσι; " είπε,  ήξερα οτι ψεύδεται οποτε οπλησα και πεταξα μια σφαίρα οπου νάναι. 

"Νομιζω πως μια σφαίρα σου φτανει" τον κοιταξα με ειρωνικά και πήγε δύο βήματα πίσω αυτήν την φορά "Ξεδεστον" ειπα πάλι ήρεμα μα δεν με άκουσε οποτε οπλησα αλλη μια και έφερε πιο κοντά το όπλο "Ξεδεστον" φωναξα αυτήν την φορά και ο Dylan υπάκουσε. 

Ο Shawn ετριψε λίγο με τα χέρια του τους καρπούς του και σταθηκε δίπλα μου. 

Ο Dylan σφιριξε και πανω από δέκα ατομα βρέθηκαν μονο μιας στο δωμάτιο. 

Φυσικά και δεν θα ηταν τόσο ευκολο.

Αλλά τώρα; 

Τι κάνουμε; 




RunOnde histórias criam vida. Descubra agora