Run

-Τελος-

"Luke; Eva;" λεει και κοιτάζω κάτω.

"Αυτοί είμαστε" λεει και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο. 

"Τι συμβαίνει εδω;" ξαναρωταει αποφασισμένος να πάρει απάντηση.

"Εσυ τι κανεις εδω" με κοιτάει με νόημα..

Όχι Shawn, δεν θα παίξω το παιχνίδι σου.

"Ξεχνάς που με έβαλες στο δωμάτιο;" ρωτάω και ο Luke βιάζεται.

"Εγω; Δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο" λέει απαλά.

"Σωστά, γιατί δεν έγινε κάτι τέτοιο" υποκρίνομαι και με κοιτάει περίεργα. 

Ο Mario με κοιτάει περιπαικτικά και του ανταποδίδω με ένα ειρωνικό βλέμμα.

"Αυτή η κοκαλιαρα είναι;" ρωτάει και πάω να τον σπρώξω μα ο Luke με κρατάει πίσω.

"Ναι αυτή" λέει στον ίδιο τονο ο Mendes και δεν παίρνει το βλέμμα του από πάνω μου.

"Θα το ξεπεράσει" λέει ειρωνικά. 

"Πρέπει να τελειώνουμε γρήγορα" ψιθυρίζω στον Luke γιατί ξέρω πως λίγα λεπτά ακόμα και θα πέσω σε εκείνον.

"Λοιπόν Mendes, ωραίο κολπάκι" λέει ειρωνικά εκείνος και με τραβάει λίγο μακρυά του.

"Εμένα έλεγες εγωιστη, ενώ συμβαίνει το αντίθετο" συνεχίζει και αυτό δεν ήταν το σχέδιο μας..

"Πρέπει να δώσουμε πρώτα την Eva, και μετά μπορείς να κάνεις ότι θες με την χαζογκομενα σου" κοροϊδεύει την φωνή του Shawn και κοιτάει εμένα πριν βγάλει το όπλο του.

Θεε μου. 

"Luke. Ηρεμισε" καλγχαζει ο Shawn και κοιτάω μια το όπλο μια τον Luke.

"Για να δούμε πόσο θα αντέξει η δική σου χαζογκομενα" χτυπάει μια σφαίρα στον τοίχο δίπλα ακριβώς από το πρόσωπο μου και ταραζομαι. 

"Αστην ήσυχη" λέει ήρεμα.

"Α μπα" τον πλησιάσει. "Ξέρεις το κοριτσάκι σου ήταν άτακτο, σε πρόδωσε" του λέει και κοιτάω κάτω.

"Δεν με νοιαζει για εκείνη, αλλά αν την σκοτώσεις δεν θα μπορέσει κανένας να πάρει τα λεφτά" λέει στον ίδιο τόνο και με κοιτάει.

Νιώθω σαν αντικείμενο, ειμαι ένα. Με χρησιμοποιούν. Αυτό κάνουν, με χρησιμοποιούν, κάνεις δεν με ήθελε.

Με κοιτάει ξανά και μου κάνει νόημα.

"Σκότωσε την".

Τι λέει.

Τι στο διάολο λέει.

Οχι, είμασταν φίλοι.

"Κάντο, ή μάλλον φέρε μου το όπλο να το κάνω εγώ Luke" ξαναλέει. Εκείνος γελάει.

"Επέστρεψες" του λέει,και του δίνει το όπλο.

Οι παλάμες του γεμίζουν με το όπλο, ενώ το ένα του δάχτυλο τρέχει στην σκανδάλη.

Σημαδεύει.

Με κοιτάει και χτυπάει.  Αλλα οχι σε εμενα. Δεξια και αριστερά. Από δύο φορες. 

Και φωνάζει.

"Τρέξε".

Και τρέχω. Τρέχω γρήγορα. Όπως δεν έτρεξε ποτέ πριν.

Με ακολουθεί.

°°°°°°

Ηρεμουμε τις ανάσες μας και κοιτιομαστε. Έχουμε βγει από το κτήριο, και έχουμε χαθεί, πόσο επικίνδυνο.

" Δεν με νοιάζουν πλέον τα λεφτά σου Eva" μου χαϊδεύει το μάγουλο και με κοιτάει στα μάτια..

"Αλήθεια δεν με νοιάζουν. Ουτε ο πατέρας μου με νοιάζει. Eva εσυ με νοιάζεις,  προσπάθησα να στο δείξω" λέει και χαμογελάω.

"Πρέπει να γλιτώσουμε" του υπενθυμίζω.

" Δεν μπορούμε, θα μας βρουν" λέει καθώς αφήνει μια ανάσα και γελάει στραβά. Τον αγκαλιάζω.

"Θα προσπαθήσουμε".

"Μαζι;"

"Μαζι"

•••••

Τα λέμε στο Never 🙃💙