Run

Κεφάλαιο 12

''Συγγνώμη! Απλά.. απλά ή-ήσουν έτοιμος να φω-φωνάξεις... Και για να ξυπνήσουν.. Εννόω για να μην ξυπνήσουν οι άλλοι.. Γι αυτό ξες.. εμ ξες σε.. Σε φίλισα..'' λέω τραυλιστά και ο Shawn γελάει 

''Δεν πειράζει.. Καλά έκανες'' λέει και γουρλώνει τα μάτια του ''Εννοώ... εννοώ πως με βοήθησες για το καλύτερο ξύπνημα από εφιάλτη'' συνεχίζει και για μισό.. 

Μόλις τραύλισε; 

 Τον αγαπώ τόσο αναθεματισμένα πολύ. 

Αγαπώ; Τον αγαπώ; 

Ίσως.. 

''Κάποια στιγμή πρέπει να μου μιλίσεις για τους εφιάλτες σου'' λέω με αυτοπεποίθηση και με κοιτάει μέσα στα μάτια. 

''Κοιμήσου Eva, ο κόσμος είναι σκληρός και εσυ εύθραυστη'' είναι το μόνο που λέει πριν γυρίσει πλευρό και αποκοιμηθεί πάλι αφήνοντας εμένα να σκέφτομαι.

Το επόμενο πρωί έρχεται γρήγορότερα και είναι, νομίζω, η μόνη φορά που δεν ξύπνησα περίεργα και με τον φόβο να χτυπάει το μυαλό μου προκαλώντας με.

''Καλημέρα'' λένε όλοι μαζί. 

Συννενοημένοι ήταν; Ανοίγω το κουτί που βλέπω μπροστά μου και είναι άδειο. Τέλεια, όυτε φαγητό δεν έχουμε. 

''Έχει έναν φούρνο πιο κάτω.. Θέλετε να πάμε να πάρουμε φαγητό; Θα πάμε με το αμάξι'' ρωτάει ο Shawn 

''Θα πάω μόνη μου.. Θέλω να κάνω και μία βόλτα να σκεφτώ'' λέω και παρόλο που ο Shawn πήγε να αρνηθεί η Sevi έκανε μια κίνηση και αυτός γνέφοντας μου έδωσε την άδεια. 

Ωραία.. Μία τεράστια βόλτα με τα πόδια σημαίνει μια τεράστια διαδρομή μέσα στις σκέψεις μου. 

Φοράω τα παππούτσια μου και κοιτάω τα ρούχα μου.. Φοράω αυτήν την μάυρη μπλούζα που μου είναι περισσότερο σαν φουστάνι που φτάνει μερικά εκατοστά πάνω από το γόνατο μου. Γυρίζω και τους ρίχνω ένα βλέμμα και χαμογελάω πριν φύγω. 

Έχω φτάσει στα μισά της διαδρομής και απο μακρυά ξεχωρίζω τα φώτα της πόλης. Χαμογέλαω και αποφασίζω να κάνω μία στάση. Κάθομαι στο πιο κοντινό πεζουλάκι και κοιτάω τις τουλίπες που μόλις έχουν φυτρώσει από ότι φαίνεται. Ακουμπάω το κεφάλι μου στον τοίχο πίσω μου και δεν καταλαβαίνω το πόσο έχω απορροφιθεί στις σκέψεις μου. Και με παίρνει ο ύπνος. 

''Έλα να την..''  λέει ο τύπος με τα μάυρα.. ''Δεν θα ξέρει απο που του ήρθε του μαλάκα του Mendes'' βγάζει το κινητό του και καλεί έναν αριθμό. Αρχίζει να χασκογελά και η στάση του δείχνει την περηφάνεια του αυτήν την στιγμή. Εγώ δεν μπορώ να κουνηθώ. Μα είναι όλα αυτά αλήθεια ή τα βλέπω στο όνειρο μου; ''Ναι την έχω... Ναι αφεντικό. Ζωντανή είναι'' σκύβει και ακουμπάει το στέρνο μου για να σιγουρευτεί και μόλις ακούει τους χτύπους μου γυρνάει στο τηλέφωνο δαγκώνοντας τα χείλη του ''Ναι σίγουρα. Την φέρνω'' .. 

Shawn POV 

Έχουν περάσει δύο ώρες από τότε που έφυγε η Eva. Tι στο διάολο; 

''Έλα ηρέμισε είναι μακρυά.. '' λέει ο Luke και συμφωνώ.. 

Μα οι ώρες γίνονται 3.. και 4.. και οι ανησυχίες στο πρόσωπο μας φαίνονται.. 

''Να ηρεμίσω;'' φωνάζω εξαγριομένος όταν ο Luke μου λέει για εικοστή φορά να ηρεμίσω. 

''Δεν είσαι καλά'' χτυπάει το χέρι μου στον τοίχο. 

''Θέλω να κάνω μία βόλτα να ηρεμίσω κι να σκεφτώ'' κοροιδεύω την φωνή της όσο βγαίνω από το σπίτι και παίρνω το τζίπ. 

''Περίμενε, ερχομαι'' φωνάζει ο Luke οσο φιλάει την Sevi στο μέτωπο και της λέει να προσέχει όσο θα λείπει. 

Βάζω μπρος το αμάξι και βλέπω τον Luke να ανεβαίνει.. 

''Θα την βρούμε'' προσπαθεί να με καθησυχάσει αλλά ξέρω πως έχει περάσει αρκετή ώρα.. 

Κάνε Θεέ μου να είναι καλά.. Αν την έχουν πειράξει θα τους σπάσω... 

''Εδώ σταμάτα.'' λέει ο Luke και σταματάω το αμάξι.. 

Ακουμπάω το πάτωμα και.. αίμα.. 

ΤΙ; ΑΙΜΑ; ΓΙΑΤΙ Ο ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ ΕΧΕΙ ΑΙΜΑ;!;!;! 

Να παρτα ηλίθιε..

''Είναι καλά .. σίγουρα είναι καλά.'' λέει ο Luke από μέσα του και κλείνω τα μάτια μου.. Μα τα ξαναανοίγω.. 

Το αίμα ακολουθεί ένα περίπατο.. Αυτόν θα ακολουθήσουμε για να την βρω. 

Μου άφησε σημάδι. Ναι μου άφησε.. 

Δεν ξέρω τον λόγο.. Μα θέλω να την προστατέψω.. Ίσως είναι πρωτόγνωρο αυτό το αίσθημα.. 

Θα σε βρω Eva.. Και θα σου τα πω όλα...