"Δεν νομίζω πως το να βγεις κατα καποιον τροπο απο την ζωη μου θα με ωφελησει" του ειπα καθως τον πλησιασα.
"Και ομως, ζουσες καλυτερα χωρις εμενα" μου λεει και παει να απομακρυνθει ομως στέκεται και με κοιταει.
Εχει δικιο, ολα ηταν πιο ησυχα, πιο φυσιολογικα, πιο ψευτικα ομως.
"Eva θελω να ειμαι μερος της ζωης σου. Αλλα ξερω πως θα επελεγες κάτι πιο ηρεμο για σενα, και η δικια μου ζωη δεν ειναι τοσο ήρεμη. Εννοω δες που σε εμπλεξα! Θα επρεπε να με μισείς" μου λεει και χαμογελαω.
Ναι θα έπρεπε.
"Δεν μπορω ομως, δεν μπορω να σε μισησω Shawn" τον ακουμπαω ηρεμα στο προσωπο και κατεβαζει το βλεμμα του.
"Ειναι τοσο δυσκολο ολο αυτο" λεει μεσα απο τα δοντια του.
Η επιθυμια μου να τον φιλησω ειναι τεραστια.
"Δεν σου ζηταω να με μισησεις Eva, απλα να ζησεις χωρις εμενα" λεει και θελω να κοπανησω το κεφαλι μου στον τοιχο.
"Και πως νομίζεις οτι θα με βοηθούσε αυτο; Ηρθες ετσι απλα στην ζωη μου και υστερα ετσι απλα να φυγεις;.Δεν παει ετσι" ειπα λιγο πιο δυνατα και με κολλησε στον τοιχο..
"Και πως παει;." Ρώτησε και ετρεξα λιγο το βλεμμα μου στον χωρο.
Η αποσταση ηταν τοσο λιγη που αν εμπαινε καποιος μεσα θα νομιζε πως φιλιομασταν.
"Παντως οχι ετσι" ειπα και πηγα μα ξεφυγω απο τα πλαγια αλλα το χερι του εμποδισε την κινηση μου.
Κοιταγε μια εμενα και μια τα χειλη μου. Σημα κατατεθέν, θα με φιλισει.
"Mendes?" Ακουγεται μια φωνη και απευθειας βρισκομαι κατω στο υγρο πατωμα πισω απο ενα γραφείο που βρισκοταν εκει.
"Σε βρηκα επιτελους" ακουγεται η βραχνη φωνη ενος συνεργατη του Shawn λογικα.
"Τι θες Aaron?" Ρωτάει αμηχανα και γρηγορα.
"Χάσαμε την Eva".
Αμ δεν με χασατε ειμαι ακριβως απο πισω.
"Ειστε ηλιθιοι; ποσο ζωα και αχρηστοι παιζει να ειστε; ψαξτε να την βρειτε ολοι σε ολη την περιοχη, το κτήριο να εκεννωθει. Μολις την βρειτε καντε μου μια κληση, εχω κατι δουλειές να κανονίσω" λεει υποκριτικα. Ειναι καλος ηθοποιος φαινεται.
Η πορτα κλείνει και ακούω μια ανασα..
Σκεφτομαι να βγω αλλα ο Shawn μου ειπε να μεινω ησυχη και να μην μιλισω καθολου.
"Shawn;" λεω και παω να σηκωθω.
"Τι κανεις εσυ εδω;".
Την κατσαμε.
YOU ARE READING
Run
Adventure''Eva, Eva τρεξε'' φώναξε ο τύπος πίσω μου.. Που με ήξερε; Γύρισα να τον κοιτάξω. Καστανά μάτια, καστανά ατημέλητα μαλλιά και βραχνή φωνη. Είχε πολλές γρατζουνιές. Που ήξερε εμένα αυτός ο τύπος; ''Eva, Σου είπα κάτι'' διατάζει και φεύγω απο τις σκέψ...
