Ξαπλώνω το σώμα μου στο κρεββάτι του και σκεπάζομαι χώνωντας το σώμα μου κάτω απο τα παπλώματα. Είναι τόσο ζεστά και η αληθειά είναι ότι έχω καιρό να νιώσω έστω και λίγο ασφαλής. Τις τελευταίες τρεις ή τέσσερις μέρες έχω χάσει το μέτρημα νιώθω τόσο χάλια. Ίσως και να τους γίνομαι βάρος, αλλά αυτοί με πήρανε! Χώρις καν να τους το επιτρέψω.
Τους το επέτρεψα όμως με τον δικό μου τρόπο
Ο Shawn ανοίγει τα μάτια του και με κοιτάει απορημένος.
''Ακόμα ξύπνια είσαι;'' λέει με βραχνή φωνή όσο ανασηκώνεται στο κρεββάτι του για να φέρει το προσωπό του στο ίδιο επίπεδο με το δικό μου. Πράγμα που δεν κατάφερε γιατί είμαι πιο κοντή απο αυτόν.
Στήριξα το κεφάλι μου στον ώμου του και έγνεψα θετικά
''Δεν έχω ύπνο'' λέω αμήχανα
''Και τι έκανες;'' ρώτησε καχύποπτα
Σε παρατηρούσα
''Σκεφτόμουν'' απάντησα
''Τι;;'' ξαναρώτησε
Εσένα
''Τίποτα το ουαου'' ξανααπαντάω και σταματάει τις ερωτήσεις πράγμα που με χαροποιεί
''Βαριέμαι'' ξεφυσάει και πέφτει πάλι πίσω..
Χαμογελάω,
μα δεν είμαι χαρούμενη,
πονάω,
θέλω να φύγω απο εδώ,
να πάω κάπου ασφαλής..
''Έπρεπε να πεις 'κι εγώ' ' μουτρώνει και γελάω
''Κι εγώ'' λέω τελικά και σηκώνομαι από το κρεββάτι
''Έι πού πας;'' ανασηκώνω τους ώμους μου..
''Θα αλλάξουμε σπίτι πάλι;'' ρωτάω εξουθενωμένη απο την τελευταία αλλαγή μας
YOU ARE READING
Run
Adventure''Eva, Eva τρεξε'' φώναξε ο τύπος πίσω μου.. Που με ήξερε; Γύρισα να τον κοιτάξω. Καστανά μάτια, καστανά ατημέλητα μαλλιά και βραχνή φωνη. Είχε πολλές γρατζουνιές. Που ήξερε εμένα αυτός ο τύπος; ''Eva, Σου είπα κάτι'' διατάζει και φεύγω απο τις σκέψ...
