Run

Κεφάλαιο 28

Θελώ να πετάξω το οπλο στην ακρη και να τρεξω

Οπως ετρεξα την πρωτη φορά,

Και την δευτερη,

Και την οποια φορα χρειαστηκε να τρεξω για να σωθω. Να με σωσω, κανεις δεν ηταν αρκετα δυνατος για να ειναι διπλα μου. 

Ακομα και ο Shawn ηταν εκει απλα για να μου υπενθυμιζει ποσο μιζερη ζωη εχω,

Ποσο κοριτσάκι του μπαμπα είμαι.

Νιωθω τον ιδρωτα  να λερωνει το μετωπο μου.

Εννοειται πως το σημαδι μου δεν ειναι ο Shawn αλλα εξίσου και ο Luke.

Ξερω πως αυτο που έκανε ηταν σκληρό, αλλα τον καταλαβαινω.

Θελει να ζησει την αγαπη του ηρεμα, να ξεφυγει απο ολο αυτο.

Και εγώ θέλω να ξεφυγω απο ολο αυτο, θελω να επιστρεψω στο παρτυ εκείνης της ημερας.

Ο θεε μου, μολις συνηδειτοποιησα ποσο μου λειπει ο παλιος καιρός. 

Τοτε που ο Shawn δεν ήταν μερος αυτου.

Τοτε που δεν είχα καποιον να με κανει να νιωθω ετσι.

Τοτε που δεν έπρεπε να διαλεξω αναμεσα σε δυο ατομα.

"Eva πρεπει να διαλεξεις" μου υπενθυμιζουν.

Θελω να βαλω την καννη του οπλου στον κρόταφο μου και να πατησω την σκανδαλη.

Μα δεν θα το κανω,

Πεταω το οπλο απο τα χερια μου και κοιταω εντρομη την ξεκλειδωτη πόρτα. 

Και αρχιζω να τρέχω, κανεις δεν μπορεί να με σταματησει.

Ψαχνω απεγνωσμενα την εξοδο αλλα μου φαίνεται αδιανοητο.

Προσπαθω να νιωσω ελευθερη μεσα σε ενα κτιριο που ουτε καν ξερω ποσους οροφους εχει.

Στο οπτικο μου πεδιο μπαινει μια ατελείωτη σκαλα την οποια εχω ηδη αρχισει να κατεβαινω ριχνωντας ματιες πισω μου. 

Δεν ακουω βηματα, αυτο ειναι καλο.

Εχω φτασει στο τερμα αυτης της σκαλας και νιωθω κουρασμενη, παρατηρω τρεις αντρες οι οποιοι βρισκονται ντυμενοι στα μαυρα.

Μπροστα ο Shawn άκρως χαλαρος να μιλαει με σοβαρό υφος.

"Ναι σας λεω, πιστευει ότι το εσκασε"

Τι σκατα;

"Ναι πηγε μια χαρα" λεει βαζοντας το χερι του γυρω απο τον λαιμο του, το βλεμμα του πεφτει στο δικο μου και παρολο που διακρίνω ένα ξαφνιασμα δεν με καρφωνει. 

Αλλαζει βλεμμα και ζηταει συγγνωμη, παει να με πλησιασει και αρχιζω να ανεβαινω την σκαλα αλλα στα μισα με σταματαει και με κολλάει στον τοιχο.

"Τι διαολο Mendes?Τωρα συνεργαζεσαι μαζι τους?" Σχεδον φωναζω στην πολυ κοντινη αποσταση μας.

"Γαμωτο λαθος, πολυ λάθος όλο. Δεν μπορω να στο κανω αυτο" λεει μεσα απο τα δόντια του και πλησιαζω περισσοτερο σε αυτον χωρις να καταλαβαίνω τι εννοει.

"Ποιο; Ποιο δεν μπορείς να κανεις Shawn;" τα χειλη μου βρισκονται τοσο κοντα στα δικα του κατι που δεν περνάει απαρατηρητο.

"Eva, τα μπερδεψα ολα!-" πιάνει για λιγο τα μαλλια του και μου γυρνάει την πλάτη μεγαλοντας την απόσταση αναμεσα μας. "Πρεπει να σε προστατευσω απο το ιδιο μου το σχέδιο" παραμιλαει και τον τραβαω σταματωντας τον μικρο τπυ περιπατο.

"Δεν καταλαβαινω" ειναι το μονο ππυ μπορω να πω και υστερα με αρπαζει και παμε καπου που κυριαρχεί το σκοταδι.

"Στο υποσχομαι θα στα εξηγησω ολα απλα δωσε μου λιγο χρονο να βρω ενα  ασφαλες μερος"

"Απλα δωσε μου ενα στοιχειο ενταξει?" Προτινω και με κοιταει για λιγο.

"Πριν λιγο καιρό, το μονο που ηθελα απο σένα, ηταν το σωμα σου. Το σωμα σου αναισθητο"

ΝΙΩΘΩ ΚΑΚΙΑ GUYS😅😅 Θελω σχόλια για το επομενο. Ily💘