''Συγγνώμη'' λέω στον καστανομάλλη Dylan μόλις κάθομαι στην θέση δίπλα του.
''Όλα ένταξει, δεν περίμενα πολύ'' λέει αδιάφορα κι καταλαβαίνω πως δεν είχε προσέξει την κατάσταση που βρισκόμουν πριν.
Χαμογελάω αμήχανα κι παραγγέλνω τον καφέ της προτίμησης μου.
Ο Dylan έχει ήδη πιει τον μισό δικό του.
Με κοιτάει.
''Και λοιπόν Eva, όλα καλά;'' με ρωτάει κι του γνέφω θετικά.
Η συζήτηση μας διαρκεί με το ρολόι 4 ώρες.
Είναι πραγματικά καλός τύπος κι ενδιαφέρον.
Αλλά δεν θέλω να μπλέξω με τίποτα κάτι περί έρωτα αυτήν την χρονική στιγμή.
''Θα ήθελα να τα ξαναπούμε Eva'' μου λέει καθώς βγαίνουμε από το μαγαζί.
''Καλή ιδέα'' λέω όσο τον βλέπω να απομακρύνεται καθώς μπαίνει μέσα σε ένα μαύρο αμάξι που κάτι μου θυμίζει.
Την στιγμή που φτάνω εκεί που με άφησε ο Shawn κοιτάω απέναντι να σιγουρευτώ πως ο Dylan έχει φύγει.
Καλώ τον Shawn ο οποίος μετά από δέκα λεπτά έρχεται.
Να του πω οτι θυμήθηκα; Μα δεν έχει νόημα να του το κρύβω σωστά;
Αλλά μετά θα πρέπει να τον αντιμετωπίσω σχετικά με ότι έχει συμβεί μεταξύ μας.
''Τι σκέφτεσαι;'' με ρωτάει καθώς χτυπάει ρυθμικά τα δάχτυλα του στο τιμόνι.
''Ε;'' λέω για να αποφύγω την ερώτηση.
''Δες, όταν δεν μιλάμε με τον άλλον σημαίνει πως έχουμε χαθεί στις σκέψεις μας, θέλω να μάθω τις σκέψεις σου'' εξηγεί κι δεν καταφέρνω να τον αποφύγω.
''Λοιπόν'' προσπαθώ να σκεφτώ μια καλή δικαιολογία και καταλήγω στο να πω ''Μάλλον δεν ξέρω ούτε η ίδια τι σκεφτόμουν, εσυ;'' ρωτάω και με κοιτάει για λίγο όμως επιστρέφει το βλέμμα του στον δρόμο.
''Εσένα'' λέει κι αποφασίζω να μην απαντήσω παρά να κατεβάσω το βλέμμα μου στο πάτωμα.
'Εμένα'
'Εμενα'
Θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη έτσι;.
Ε λοιπόν είμαι απλά πολύ μπερδεμένη.
-------------------------------------------------------------------------
Ο Shawn βγάζει το κλειδί κι ξεκλειδώνει την πόρτα του δωματίου μας.
''Πως πέρασες;'' με ρωτάω κι ανασηκώνω τους ώμους μου.
''Καλά, αλλά Shawn, το αμάξι κάτι μου θύμιζε'' του λέω
''Το δικό μου;'' ακουμπάω το χέρι μου με δύναμη στο κεφάλι μου.
''Το δικό του ρε Shawn!'' λέω κάπως δυνατότερα.
''Κάτσε,τι εννοείς;Τι θυμάσαι Eva;'' ρωτάει.
''Σχετικά με αυτό, νομίζω έχω θυμηθεί τα περισσότερα που έχουν συμβεί'' λέω κι χαμογελάει.
''Κι επίσης θέλω πολύ να μάθω τον λόγο που εσύ με προστατεύεις, εννοώ ο πατέρας σου ήταν αυτός που σκότωσε τους δικούς μου, κι που ήθελε τα χρήματα, κι εσύ, εσύ δεν ήθελες τα χρήματα, αλλιώς θα τα είχες πάρει ήδη σωστά;'' μιλάω τόσο γρήγορα που δεν νομίζω να κατάλαβε κι πολλά. Έρχεται στο μέρος μου κι με αγκαλιάζει.
''Eva, μην κουράζεις το μυαλό σου, λοιπόν ας το αφήσουμε σήμερα, και σου υπόσχομαι αύριο θα το συζητήσουμε'' μου λέει καθώς χαιδεύει τα μαλλιά μου κι κλείνω τα μάτια μου.
''Απλά θέλω να μάθω γιατί το κάνεις αυτό, θα μπορούσες κάλλιστα να με δώσεις στον πατέρα σου'' του λέω κι μου σηκώνει το κεφάλι μου πιάνοντας το πιγούνι μου.
''Αυτό μην το ξαναπείς ποτέ, ο πατέρας μου είναι ένας βλάκας που πρέπει να πεθάνει. Το 'πιασές;'' απαντάει κι κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά.
''Τι θες να κάνουμε;'' μου λέει καθώς περνάει το χέρι του γύρω από την μέση μου.
''Μπορούμε να δούμε ταινία'' προτείνω και γνέφει.
Nenenenenenene ξερω μικρο, αλλα εβαλα. ΛΟΙΠΟΝ, νμζ σε περιπου 10-15 παρτ τελειωνει; δεν ειμαι σιγουρη ισως ειναι κι περισσοτερα ισως κι λιγοτερα. WELL.. αυτα απο μενα σχολιαστε αν σας αρεσε:( ΒΥΕ
YOU ARE READING
Run
Adventure''Eva, Eva τρεξε'' φώναξε ο τύπος πίσω μου.. Που με ήξερε; Γύρισα να τον κοιτάξω. Καστανά μάτια, καστανά ατημέλητα μαλλιά και βραχνή φωνη. Είχε πολλές γρατζουνιές. Που ήξερε εμένα αυτός ο τύπος; ''Eva, Σου είπα κάτι'' διατάζει και φεύγω απο τις σκέψ...