Beast.

5. Let's make a deal.

'Liefste Isabelle,

Ik weet wat je denkt. Je denkt vast dat dit een grap is. Nee, dit is echt. Ik ben echt. Ik leef nog. Je dacht dat ik dood was, is het niet? Je dacht dat ik gedood was door Allison en Audrey toen je gered werd. Ik heb je dit nooit willen aandoen. Ik heb er zoveel spijt van. Kon ik die tijd nou maar terugspoelen. Ik wist dat ze een plan hadden toen ik een relatie met jou kreeg. Ik had alleen wel gedacht dat ze het plan zouden afblazen als ik zou vertellen dat ik echt verliefd was. Ik was maar een verliefde, onnozele jongen. Ze hebben mijn liefde vóór jou misbruikt. Ik kwam er pas achter na dat ene diner. Ze vertelden het me. Ik wou het je de volgende dag gelijk vertellen, maar je was toen al gevangen genomen en ik mocht niet meer naar je toe. Ik heb hier echt héél erg veel spijt van. Daarom doe ik ook iets wat ik totaal niet zou moeten doen. Ik zal het maar gelijk vertellen: de jagers zijn terug in de stad. Zorg ervoor dat alleen je dierbare dit weten. Bescherm je familie zo goed mogelijk. Ik zal mijn best doen om jullie te beschermen. Momenteel weet ik nog niet wat mijn familie van plan is, maar ik heb gehoord dat me vader de taak heeft gekregen om iedereen die bovennatuurlijk is in deze stad te doden. Als er nog een beetje vertrouwen in je zit, vertel je dit niet door. Ik weet dat ik de eerste jongen was waar je écht verliefd op werd en waarschijnlijk ook de laatste ben. Ik weet ook dat ik me kans helemaal verpest heb en daarom vraag ik ook niet om vergiffenis. Want ik weet dat je me niet zal vergeven.

Vergeet één ding niet: ik sta aan jouw kant. Je kan me vertrouwen.

Heel veel liefs,
Wesley.'

Ik laat de brief vallen. Dit kan niet. Hij was dood. Ik pak de brief en loop naar beneden. 'Heel grappig Audrey.' Zeg ik terwijl ik de brief voor haar neerleg. 'Wat is dat?' 'Zeg jij het maar.' 'Ik heb hier niks mee te maken. Echt niet.' 'Wat is er hier aan de hand?' Vraagt me moeder die net binnenkomt met Dylan. 'Dit is er.' Zeg ik terwijl ik de brief omhoog hou. Alle drie kijken ze ernaar. Ik zie het gezicht van Audrey en me moeder helemaal betrekken. 'Is dit echt?' Vraagt Audrey zachtjes. 'Wat is het überhaupt?' Zegt Dylan verward. 'Laten we het zo zeggen Dylan, nadat Matt en jij het land uit zijn gegaan zijn er geen fijne dingen met Belle gebeurd.' 'Hoezo? Wat bedoel je? Wat is dit? Waarom zijn er jagers in de stad? Gaan ze op ons jagen?' 'Dylan je stelt teveel vragen! Hou je mond even, we vertellen je het later wel. De belangrijkste vraag is: wat doen we nu?' Vraag ik. Me moeder pakt de brief af en leest hem helemaal. 'Ik bel onze familie en vrienden wel.' Zegt ze terwijl ze haar telefoon al pakt. Verbaasd sta ik op van de bank. 'En de rest dan? Mam, er zijn misschien wel honderden mensen in deze stad die bovennatuurlijk zijn. Sommige verbergen hun krachten. Ze kunnen toch niet zomaar onschuldige mensen doden bij de kleinste vermoeden?' Roep ik. 'Bovendien, we weten geeneens of de brief echt is.' Vult Audrey erop aan. 'Oh, echt is ie zeker! Kijk naar de stempel.' De stempel viel mij ook al het eerste op. Het kan wel zo zijn. Maar hoe weten we dit zeker?

'Mam er zijn al jaren geen aanslagen gepleegd door het bovennatuurlijke in deze stad. We kunnen toch geen onschuldige mensen dood laten gaan!' Roep ik nu terwijl ik me moeder strak aankijk. Me moeder wend haar blik af en gaat met haar hand door haar haar. 'Ik weet het niet lieverd, ik weet serieus echt niet wat we moeten doen.' 'Ik weet niet wat er is, maar we kunnen er toch ook gewoon heen?' Zegt Dylan. 'Waarheen?' Vraagt me moeder meteen. 'Naar de jagers. Ik bedoel we kunnen ze er toch van overtuigen dat we niemand iets kwaad doen?' 'Denk je echt dat ze gaan luisteren? Ze denken dat we monsters zijn.' Zegt Audrey die haar armen kruist. Me moeder legt haar vinger op haar mond en denkt na. 'Het is niet eens zo een slecht idee eigenlijk.' 'Mam ben je gestoord?' Roepen Audrey en ik tegelijk. 'Lieverds, dit is onze enige optie nu. Het is dit of de hele stad is dood.' 'Maa-' 'Geen gemaar! Pak jullie jassen we gaan een reisje maken.'