Beast.

26. Jason weet alles.

Ik parkeer de auto en stap uit. We lopen met z'n drieën het park in. Ik kijk om me heen of ik Jason al ergens zie. Wat als hij niet komt? Wat als dit gewoon een stomme grap van hem is? Ik heb er de hele rit hiernaartoe aan gedacht. Zou het echt kunnen dat Jason ons gaat helpen? Nee, Jason is zo egoïstisch, hij zou nooit helpen.

We gaan zitten op een bankje en wachten af. Na een tijdje wachten geef ik het op. 'Kom op, laten we gaan, dit is weer zo een domme grap van Jason.' Ik sta op, maar Allison houdt me tegen. 'Wacht, hij komt vast wel. Nog heel even.' Ik schud met mijn hoofd. 'Dit is Jason waar we het over hebben. Als hij het serieus nam was hij echt wel gekomen.' Ik doe weer een poging om op te staan en deze keer lopen Owen en Allison mee.

Precies dan hoor ik een stem. 'Dat je denk dat ik niet zou komen Princess, ik ben diep beledigd.' Ik stop met lopen en draai me meteen om. 'Je bent immers wel aan de late kant.' zeg ik terwijl ik mijn armen kruis. Ik bekijk Jason van top tot teen. Hij draagt een grijze joggingsbroek en een bijpassende jas en pet. Je kan duidelijk zien dat hij het koud heeft, hij zit helemaal in zijn jas verscholen en de punt van zijn neus is rood wat hem enorm schattig maakt.

Waar komt deze gedachten nou weer vandaan?

Hij gaat zitten op het bankje waar wij op zaten en kijkt mij afwachtend aan. 'Waar wilde je het over hebben?' Ik rol met mijn ogen. 'Doe nou niet alsof je neus bloed. Je weet heus wel waar we het over willen hebben.' Hij haalt onverschillig zijn schouders op. 'Ik zou het echt niet weten.'

Ik zucht en rol met mijn ogen. 'Ik wil allereerst weten waarom je van me vluchtte in de middag.' 'Dat heeft niet echt een reden.' 'Natuurlijk wel, je rent niet voor niets weg.' 'Nou, ik had totaal geen reden.' zegt hij terwijl hij naar Owen en Allison kijkt. Ik begrijp het al, hij vertrouwt ze niet, maar ik vertrouw hem ook voor geen meter. Ik krijg het nog wel uit hem, wacht maar.

'Oké dan, volgende vraag. Hoe heb je zo lang kunnen verbergen dat je een Beast bent?' 'Allereerst, je bent wel een Beast toch?' roept Allison nieuwsgierig. Jason knikt. 'Zie je wel, Izzy had gelijk.' Allison kijkt Owen geïrriteerd aan en trekt een gezicht. 'Houdt jullie mond nou even!'

'Ik ben heel goed in het overlappen van mijn geur.' Jason kijkt me onderzoekend aan, hij probeert een reactie uit me te krijgen, maar ik weet waar hij mee bezig is dus kijk ik hem emotieloos aan. 'En hoe konden we dan helemaal niet aanvoelen dat je een Beast bent?' zegt Allison die barst van de nieuwsgierigheid en inmiddels naast Jason is gaan zitten. 'Als je goed genoeg traint dan lukt het je om anderen te misleiden zodat ze niks voelen, maar het vereist veel kracht en concentratie.' 'Dus jij bent goed getraind en sterk?' vraagt Owen terwijl hij een blik werpt op mij. 'Dat zou je wel kunnen zeggen denk ik.'

Denk ik? Waarom doet hij ineens zo bescheiden? De Jason die ik ken zou nu staan opscheppen over zijn krachten. Iets klopt er hier niet. Ik kijk naar Owen, hij gaat het vragen. Hij gaat vragen of Jason ons gaat helpen met de Skliros en de familie De la Ruelle. Ik probeer hem aan te kijken, maar ik weet dat hij me expres niet aankijkt. 'Owen waag het niet!'

Owen kijkt me geschrokken aan. 'Hoezo niet? Kijk Izzy, ik meende wat ik zei, hij kan ons helpen.' Ik schud wild van nee. 'Wat is er hier aan de hand?' Jason komt verbaasd overeind en komt nu tegenover me staan. 'Niks. Ben je een gebeten Beast of geboren Bea-' 'Belle, ik ben het eens met Owen. We kunnen hem beter wel iets vertellen over de Skliros en de familie De la Ruelle.' onderbreekt Allison me. 'Nee, en daarmee uit. Dit is mijn probleem, hij hoeft zich er niet mee te bemoeien.'

Ik maak aanstalten om weg te lopen, maar Jason houdt me tegen. 'Zit je in de problemen? Wat is het?' vraagt Jason me met een ernstige blik. Hij heeft zijn hand op mijn schouder gelegd en kijkt me indringend aan. Voor één mini seconde twijfel ik of ik nu niet beter alles kan vertellen. We zijn alleen maar met z'n drieën en de Skliros en de familie De la Ruelle hebben waarschijnlijk een heel leger.