Beast.

6. Owen.

De volgende dag vertel ik alles aan Allison op school. 'Jullie hebben wat?! Dat vraagt gewoon om problemen! Wie z'n briljante idee was het om naar dat huis te gaan?' 'Dylan.' 'Zeg je broertje dat hij met wat minder domme ideeën moet komen!' 'Ik vond het ook een slecht idee! Ik ga toch niet terug naar een plek waar ik slechte herinneringen heb? Beloof me dat jullie zullen oppassen oke? Vooral je zus, ik weet dat ze vaak in de problemen zit. Ik wil gewoon ervoor zorgen dat jullie veilig zijn.' Allison rolt met haar ogen. 'Ze kan maar niet uit de problemen blijven. Ze is net een problemen magneet! Altijd is er wat!' Ik ga tegen me kluisje staan en kijk om me heen. Gelukkig is het nu nog vroeg dus is het redelijk rustig. 'Maar heb je je moeder al vertelt over de Skliros?' 'Nee! Ik ben niet gek! Als ze er op een één of andere manier achterkomt, is het eerste wat ze doet: koffers pakken om te verhuizen naar Europa! Ik wil niet weer verhuizen.' 'Je bent ook niet echt het typetje die wegrent van haar problemen .' 'Ik haat het gewoon om de hele tijd te vluchten.' Allison knikt en legt een hand op me schouder. 'Goed, laten we het hebben over iets leukers. Zoals: denk je dat ik ooit zal trouwen met Cameron Dallas?'

De bel gaat en de eerste les begint. Wiskunde. Ik haat dit vak zo erg! Gelukkig ben ik er wel goed in dus, hoef ik bijna nooit op te letten. Ik tik wat met me pen op de tafel en kijk vanuit het raam naar de gang.

Ik denk aan me wraak actie die ik s'ochtends heb verzonnen. Jason gaat boeten voor wat hij gedaan heeft. Allison stoot me aan, 'Je legt me dit wel uit toch? Ik snap helemaal niks van wat deze man uitlegt.' Ik knik en buig me wat naar Allison toe. 'Ik moet je wat vertellen.' Allison kijkt vragend op van haar boek en buigt ook naar me toe.

De les is voorbij en het lokaal stroomt leeg. 'Goed ik zal je ermee helpen, maar waarom zou het ook alweer opvallen als jij het doet?' 'Omdat, hij weet dat ik boos op hem ben en niet eens in de buurt wil komen. Dus gebruik je weerwolf oortjes en vind het uit alsjeblieft.' 'Het is maar dat je alsjeblieft zegt.' Allison rolt lachend met haar ogen en loopt weg. Ik word getikt op me schouder. Ik zie vanuit de weerspiegeling van het raam Owen staan. 'Owen. Jou had ik nou net nodig.' Ik draai me om en kijk Owen aan. Hij ziet er niet uit. Hij zit bedekt onder het bloed en zijn ogen staan moe en zwak. 'Owen? Wie heeft dit gedaan?' 'Skliros...' Owen valt neer en is bewusteloos. Meteen kniel ik naast hem neer. Ik open de knoopjes van zijn blouse. Hij zit onder de schrammen en het bloed is overal. Welke van de nakomelingen kan het gedaan hebben? Ik hoor iets keihard vallen in het lokaal. Als ik me omdraai staat er een tekst op het bord.

'Als het niet met vechten gaat, dan halen we toch de onschuldigen neer? We gaan het anders aanpakken. Waarom jou doden, als we dan je gebroken hart niet kunnen zien als je dood bent? We halen dus je naasten, dierbaren neer. Zeg Allison en Audrey dat ze moeten oppassen. -K'

That bitch. Er komt een rode waas voor me ogen, ik ben woedend. Ik voel me klauwen al aangroeien. Niet hier, alsjeblieft niet hier. Ik voel ook al hoe me ogen beginnen op te lichten. Een hevige brul verlaat me mond. Tel tot tien Belle. Blijf rustig. Je kan dit. Adem in, adem uit. Oke, tot tien tellen werkte niet. Twintig. Dertig.

Ik voel mezelf al wat rustiger worden. Ik kijk om me heen en op de gang. Iedereen is nu wel weg denk ik. Snel pak ik Owen op en trek hem door de gangen, naar de uitgang van de school. Terug naar huis dan maar.

Ik zit al zo een uur bij hem, maar er gebeurt niks. Ik sla hem een paar keer in het gezicht. Geen beweging. Hij hoorde nu al wakker te zijn. Ik loop naar beneden, waar laat Audrey al haar bloed als je het nodig hebt? Ik loop maar de kelder en doorzoek de kamer grondig. Ik weet dat Audrey liever geen bloed drinkt, maar ze heeft altijd wel een flesje voor noodgevallen. Ik kijk de kamer rond en zie dan de vriezer. Bingo.

Ineens hoor ik heel harde kreunen van boven komen. Snel ren ik naar boven en ren me kamer binnen. Wat ik in me kamer aantref is wel het ergste. Een meisje die Owen slaat. Snel hef ik me arm op, het meisje vliegt tegen de muur aan. Met haar reken ik straks wel af. Ik ren naar Owen toe. 'Gaat het?' Owen knikt zachtjes. 'Belle, achter je..' Ik voel hoe ik in de rug gestoken word. 'Jullie nakomelingen moeten serieus stoppen met het steken in me rug.' Ik pak de arm van het meisje beet en breek hem. Daarna vloer ik haar en schop haar in haar buik. Ze slaakt een gil maar geeft niet op. Ik pak haar hand vast en bijt erin. Ze trekt haar arm los en geeft me een schop in het gezicht. Ik val neer en kan niet meer normaal kijken. Ik zie alleen een paar wazige beelden. Het meisje begint in me gezicht te slaan met haar vuist. Steeds harder slaat ze me. Ik probeer me ogen te openen maar het lukt niet. Ik spuug wat bloed uit. Ik probeer op te staan en haal me klauwen tevoorschijn. Me ogen kleuren roze en ineens zie ik alles goed. Het doet ontzettend veel pijn, maar ik moet verder! Ik kan en mag niet nog een keer verliezen van de skliros! Ik bijt het meisje en ik steek haar in de rug en rijt het vervolgens open. Ze is sterker dan ik dacht, vooral wanneer ze me arm breekt en me over haar schouders heen tegen de grond aan pleurt. 'Nu is het gedaan met je Belle.' Ze steekt haar hand uit en haar klauwen komen tevoorschijn. Ze is al bijna bij me keel als haar arm word geraakt door een pijl. Het meisje begint hard te gillen. De pijl zorgt ervoor dat ze grip verliest. Snel duw ik haar van me af en doe haar handen op haar rug. Wie heeft dit gedaan?

'Ik had eigenlijk gehoopt we elkaar niet meer zouden zien maar ja, het lot he. Daar kan je niks aan doen.' 'Bradley.' Ik kijk verbaasd op naar Bradley die in de deuropening staat. 'Hoe heb je-' 'Laten we het er op houden dat ik dit meisje al een paar dagen in de gaten hou.' 'En hoe ben je-' 'Je bent zo roekeloos Belle, je liet de achterdeur open staan.' 'Ik ben niet roekeloos! Ik weet niet of het je opgevallen is maar ik droeg een gewond persoon naar binnen. Ik ga dan denk ik niet denken aan het feit dat me deur nog open staat.' Ik kijk hem verontwaardigd aan. 'Het is trouwens niet netjes om bij iemand zomaar naar binnen te lopen.' 'Zegt degene die onze de voordeur heeft stuk gemaakt.' Hij knielt naast me neer en duwt me zachtjes aan de kant om bij het meisje te kunnen kijken. 'Touché.'

Bradley staat op en neemt het meisje op haar schouder. 'Nee joh, zo val je echt niet op straks buiten!' 'Ik weet niet of je het door hebt, maar jullie wonen op eigen privé terrein. Dus nee, het valt niet op.' 'Hoe heb je de werknemers uitgeschakeld? Ze zijn allemaal weerwolven en vampieren.' 'Lang leven de verbena en wolfsbane!' 'Zijn ze allemaal bewusteloos? Jij sukkel!' Ik sla met me hand op het hoofd van Bradley. 'Au! Waar was dat nou voor nodig? Het gaat prima met ze! Ik heb ze niet gedood ofzo! Graaggedaan trouwens. Ookal heb ik geen dankje gehoord.' 'Volgens mij ben je vergeten wat er met me gebeurd is in dat huis van jullie. Ik zou geen bedankje verwachten.' 'Volgens mij ben jij vergeten hoe ik bijna vermoord werd door je zusje en je beste vriendin.' 'Ja, hoe heb je dat trouwens overleeft?' Vraag ik terwijl ik opsta en me armen kruis. 'Ik vertel het je als jij me vertelt hoe je aan die krachten komt, van dat mensen wurgen enzo weet je wel.' Hij kijkt me uitdagend aan en trekt een wenkbrauw omhoog, wachtend op een antwoord. 'Blijkbaar krijgen we geen van beiden antwoord op onze vraag.' 'Blijkbaar ja.' Ik kijk toe hoe Bradley het meisje de kamer uit sleurt. 'Hé Bradley! Als je d'r toch gaat vermoorden zorg er tenminste voor dat ze een pijnloze dood krijgt.' Roep ik hem na. 'Ik kan je niks beloven!' Ik hoor de deur dichtslaan. Ik zucht en ga aan het bed zitten. Owen is weer buiten bewust zijn. Ik zoek me telefoon op. 'Allison, je moet nu gelijk hierheen komen...'

'Waar was je?! Je hebt drie lessen gemist!' Roept Allison terwijl ze naar binnen loopt. 'Dat vertel ik zo wel. Heb je al wat gevonden?' Allison knikt en haalt papier tevoorschijn. 'Deze toets, hij heeft hem gekregen tijdens economie. Ik weet niet wat voor gevoel ik erbij had maar het had iets positiefs.' 'Dat is het! Zijn cijfers zijn belangrijk voor hem! Volgens mij wilt hij zichzelf ermee bewijzen ofzo, wat schattig.' 'Isabelle, wat ga je ermee doen?' Ik zie al aan haar gezicht dat ze spijt heeft dat ze me geholpen heeft. 'Doet er niet toe nu.' 'Belle je gaat er toch nik-' 'Goed, heb je verder nog belangrijke lessen vandaag?' Allison schud van nee. 'Goed dan, want je moet iets zien. Kom maar mee naar boven.'