Beast.

17. Vincent.

'Wat? Weet je dat zeker?' Owen knikt hevig van ja. Ik voel woede opborrelen, ik heb nu echt de neiging om iets te slaan. Owen kijkt me ongerust aan. 'Misschien had ik je dit toch niet moeten vertellen.' zegt Owen zo luchtig mogelijk.  'Hoe vaak moet ik uitleggen dat dat stomme amulet er niet meer is?!' roep ik. 'Ja, ik weet het niet, maar weet je echt honderd procent zeker dat dat ding er niet meer is?' Ik kijk Owen kwaad aan. M'n adem versnelt en m'n ogen lichten op. Ik ben er echt klaar mee. Amulet dit, amulet dat. Ze mogen dat rot ding hebben! Als het er nog was trouwens! Wat dus niet zo is!

'Oké dat had ik zeker niet moeten vragen.' zegt Owen nu terwijl hij een stapje achteruit loopt. 'Je gaat me niet slaan toch?' vraagt Owen paniekerig. Hij kijkt zoekend om zich heen en rent naar het bord en pakt de aanwijsstok. 'Pas op hoor, ik sla je ermee!' Een gefrustreerde grinnik verlaat m'n mond. Ik haal diep adem en begin met tellen. 'Nee Owen, ik ga je niks doen. Ik heb het onder controle. Haal Allison.' Owen rent opgelucht het lokaal uit en komt twee minuten later met Allison binnen. 'Owen heeft me alles al verteld. Wat gaan we doen?' Ik haal me schouders op en sjok neer op een stoel. 

We zijn allemaal een moment stil en denken aan een oplossing. Ik probeer een plan te samenstellen, maar ik kom gewoon niet op een goed idee. Na een moment verbreekt Owen de stilte. Hij kucht en staat op. 'Dit klinkt misschien heel stom, maar weten jullie waar die Skliros gasten wonen?' vraagt hij terwijl hij van Allison naar mij kijkt. 'Nee hoezo?' vraag ik. 'Nou ik wilde er heen gaan.' zegt hij simpelweg. 'Ja, laten we lekker op de thee gaan bij ze! Ze begrijpen vast wel dat het amulet er niet meer is als we het vriendelijk uitleggen!' roept Allison sarcastisch.

'Wat? Het is toch het proberen waard?' 'Owen, wat gaat er om in dat hoofd van je? We zijn niet echt bepaald vrienden met ze of zo. Wilde je zomaar bij ze aankloppen?' 'Nee, we gaan toch wanneer ze niet thuis zijn? Dat kon je zelf ook wel bedenken!' Ik ben stil en kijk voor me uit terwijl Allison en Owen verder kibbelen. Ik weet wat we moeten doen. 'Belle, zeg jij nou ook wat!' Ik sta ook op, en kruis mijn armen. 'Ik weet iets anders. Owen kunnen we niet langs die vriend van je gaan? Hij weet toch niet dat ík Isabelle ben?' 'Het zou kunnen, maar hij zal wel willen weten waarom we er naar vragen.' 'Ja, dat snap ik. Daar verzinnen we wel wat op. Kunnen we gelijk na school gaan?' 

Allison en Owen knikken tegelijk. 'Goed dan, waar woont die vriend van je Owen?' 'Net iets buiten de stad. Ik moet jullie wel waarschuwen, hij kan misschien moeilijk doen.' 'Dat maakt niks uit. Afgesproken dus?' Allison knikt en Owen steekt zijn duim op.

~~ 

De bel gaat en ik sta meteen op. Ik loop naar m'n kluisje om m'n jas te pakken zodat we gelijk weg kunnen. Ik open mijn kluisje en steek me hoofd erin. Ik voel een klein tikje op mijn schouder. Als ik m'n kluisje dichtsla zie ik Ashley staan. Ik kijk haar verbaasd aan. 'Ben je verdwaald of zo?' vraag ik verward.  Ze lacht, maar stopt meteen met lachen als ze ziet dat ik serieus ben. 'Nee, ik wilde alleen zeggen dat ik heel gemee-' 'Ashley, ik snap het. Ik moet je met rust laten. Dat zal ik doen.' 'Nee dat is niet wat ik wilde zeg-' 'Ik kon er niks aan doen oké? Toen ik je zo zag met Jason dacht ik aan de oude tijden, en hoe we elkaar altijd verdedigden. Vergeet dat incident op de gang maar, ik moet nu echt gaan.' 

Ik zwaai mijn tas om m'n schouder en laat Ashley verbouwereerd achter. Ik loop naar buiten en zie Allison en Owen al staan op het plein. 'Waar bleef je?' vraagt Allison. 'Ik werd opgehouden door Ashley.' 'Ashley? Wat wilde die nou weer?' vraagt Allison net zo verbaasd als ik net. 'Dat vertel ik zo wel.' zeg ik terwijl ik een blik werp op Owen. Allison knikt begrijpend. 'Serieus Belle? Hier hebben we het toch over gehad? Je kan me vertrouwen.' Ik rol met m'n ogen. 'Owen, dit is geen kwestie van vertrouwen. Dit zijn gewoon meisjeszaken.' 

Owen haalt miserabel zijn schouders op. Allison glimlacht en stoot hem aan. Owen stoot Allison grijzend terug. En zo gaan ze een tijdje door tot we bij de auto zijn. 'Als jullie nu klaar zijn met dat kinderachtige gedoe, kunnen we dan nu eindelijk instappen?' Ze stoppen met lachen en stappen in. Allison achterin, en Owen in de bijrijdersstoel. Ik start de auto op en rij de straat uit.  'Goed Owen, jij gaat ons de weg lijden dus vertel maar, waar moeten we heen?'