Beast.

30. Op bezoek bij een oude vriend

Jason haalt met een teleurgestelde blik de broodjes uit de oven. 'Daar gaat ons ontbijt.' zegt hij terwijl hij alles in de prullenbak kiept. 'Wacht, had je ontbijt voor ons gemaakt?' Jason knikt beteuterd van ja. Ik glimlach.

Ik vind het schattig dat hij het heeft geprobeerd. 'Weetje Jason, ik kan nog altijd pannenkoeken bakken voor je. De vorige keer kreeg ik de kans niet om ze te bakken.' zeg ik terwijl ik hem een beetje probeer op te vrolijken. Ik neem de ovenplaat van hem over.

Jasons ogen lichten op. 'Wil je dat echt? Heb je nergens pijn?' zegt hij terwijl hij even mijn gezicht tussen z'n handen neemt en m'n hoofd even bekijkt. Ik schud met m'n hoofd. 'Pannenkoeken bakken is niet heel vermoeiend, maak je geen zorgen.'

Even later zitten we beide met een flink bord pannenkoeken aan tafel. Het is muisstil en ongemakkelijk. Ik heb eigenlijk niet zo een honger. Ik staar maar wat naar m'n eten terwijl ik een plan probeer te bedenken aangezien ik niet meer weet wat ik moet doen met de Skliros.

'Princess?' Ik hou mezelf in om niet met m'n ogen te rollen bij het horen van die naam. 'Ja?' Wat ben je van plan nu te gaan doen met de Skliros? Ik wil niet gemeen klinken maar, zo te zien zijn ze sterker dan ooit tevoren en ik denk dat Kate inmiddels al aan iedereen van de Skliros heeft laten weten wie je bent aangezien die gast van gisteren je herkende.'

Ik knik en zucht. Hij heeft gelijk. Er moet actie ondernomen worden. Het is nu of nooit. 'Ik snap het. Ik heb het zelf ook gemerkt.' Ik zucht even en laat me achteruit zakken in de stoel. Ik doe m'n handen voor me gezicht. 'Eerlijk gezegd, weet ik echt niet wat ik moet doen. Ik zit vast. Het is moeilijk om tegen iemand te vechten als je niks van ze af weet. De Skliros weet zoveel over mij en m'n leven, terwijl ik niet zoveel weet over hun.'

'Dat kunnen we best oplossen.' zegt Jason, alsof hij op een idee is gekomen. 'Hoe?' Ik kom weer overeind en kijk Jason weer aan. 'We gaan naar de oren en ogen van het bovennatuurlijke.' Jason staat al meteen op, klaar om te gaan. Hij legt onze borden op het aanrecht en rent al naar boven om zich om te kleden. 'Ho, wacht. Naar Vincent? De vorige keer dat ik daar was liep het niet zo goed af en bovendien stond er niks bruikbaars in het dossier wat we meenamen.'

'Dat komt waarschijnlijk  doordat hij je niet vertrouwde. Hij geeft altijd neppe dossiers aan de personen die hij niet vertrouwd. Kate was er eerder langs geweest dan jullie had je vertelt toch?' zegt Jason terwijl hij weer van de trap af stapt en mijn richting oploopt.

Ik knik. 'Als Kate hem heeft bedreigd het dossier niet te geven en waarschijnlijk ook een beetje heeft gelogen over je verleden en wie je bent kan het best dat hij je niet vertrouwde.' Nu valt alles op z'n plaats. Er is alleen één ding wat ik niet snap.

'Als Vincent de oren en de ogen van het bovennatuurlijke is, hoe is het dan mogelijk dat hij geloofd wat Kate hem heeft vertelt over mij?'

'Daar komen we wel achter wanneer we er zijn. Kom op, we moeten ook nog langs jouw huis zodat je je kan om kleden.' Jason pakt me bij m'n pols vast en trekt me mee.

'Waarom denk je dat hij me nu wel gaat vertrouwen?' vraag ik terwijl ik m'n hand lostrek uit zijn greep en m'n armen kruis.

'Omdat ik er bij zal zijn.'

~~

Even later zitten we in de auto onderweg naar Vincent. 'Ik vind dit nog steeds geen goed idee.' zeg ik terwijl ik m'n armen kruis als een klein kind. 'Vertrouw me gewoon. Dan komt alles goed.' Ik zucht. 'Vertrouwen krijg je niet zomaar. Je moet het verdienen.' 'Dan ga ik je bewijzen dat ik te vertrouwen ben.' zegt Jason tevreden terwijl hij flink wat gas geeft.

'Ga je me nog steeds niet vertellen hoe je Vincent kent?' vraag ik voor me uit starend. 'Je had me beloofd het te vertellen.' Jason zucht. Hij blikt heel even naar me voordat hij weer naar de weg kijkt. 'Vincent hoorde ook bij Sollicitus.' zegt hij in één zucht. Ik draai met open mond naar Jason toe. 'Dit meen je niet.' Jason duwt met zijn hand mijn mond weer dicht. 'Jawel. Vincent was juist degene die ook tegen al het geweld en misdaad was.' 'Maar ik snap het niet. Jij zei dat je de enige overlevende van die pack was.'