Beast.

23. I'm different

Ik loop gapend de school binnen. Ik heb dit weekend amper geslapen. Ik heb nachtenlang in de kamer van Audrey gezeten. Naast haar bed. Ik was bang dat Audrey iets zou overkomen of dat ze weer mee zou genomen worden. Gelukkig was er geen spoor van de Skliros te bekennen. Na die tekst van vrijdag op m'n muur heb ik al m'n behang van de muur getrokken. Ik kon niet meer kijken naar die bloedrode tekst. Het maakte me alleen maar misselijk.

Ik loop naar m'n kluisje en trek hem open terwijl ik verder denk aan de tekst op m'n muur. Ik heb tegen m'n moeder zaterdagochtend gezegd dat ik m'n behang niet meer zo mooi vond. Ze was best wel over de rooie, maar dat heb ik liever dan dat ze de tekst ziet.

Ik gooi mijn kluisje dicht en loop in gezonken gedachten naar mijn lokaal. Ik plof neer op de stoel en gooi mijn boeken op tafel. Ik leun met mijn elleboog op tafel, met mijn hoofd in m'n hand. Ik kijk roerloos voor me uit.

Allison heb ik trouwens ook de hele tijd gebeld uit zorgen. Ze nam een paar keer boos op omdat ze natuurlijk verder wilde slapen vrijdag, maar ik moest er gewoon zeker van zijn dat er niks met haar zou gebeuren. Uiteindelijk heeft ze haar telefoon uitgezet. Zaterdag ben ik bij d'r langsgegaan met Owen. Ze is nu nog steeds niet geheeld wat best wel raar is, ze heeft nog wel tijd maar als het té lang duurt moeten we uitzoeken waarom ze niet geheeld is. Laten we ook niet vergeten dat ze zich nog steeds niets van het incident herinnert. Ze komt trouwens vandaag ook niet naar school. Owen ook niet. Die wilde liever Allison de hele dag verzorgen en ervoor zorgen dat ze haar geheugen terug krijgt. Wat natuurlijk te begrijpen is.

Nu heb ik verder niemand meer op school waarmee ik dit soort dingen kan bespreken. Allison en Owen zijn er niet, Audrey heb ik ziek gemeld en Dylan weet van niks. Ik moet echt op zoek naar meer bovennatuurlijke vrienden.

'Belle. Belle! Isabelle!' Ik schrik uit mijn gedachten en kijk naast me. Amy. Jeetje ik schrok me dood! 'J-ja Amy?' 'Waarom kijk je alsof je een geest hebt gezien? Ik vroeg je drie keer waarom je niet bij de kluisjes was vandaag. Je leek in een soort van trans.' roept ze verontwaardigd. 'Gewoon vergeten denk ik?' 'Gewoon vergeten? We spreken altijd af bij de kluisjes met de groep. Waar is Allison trouwens?' 'Ziek.' 'Ziek? Allison is nooit ziek.' Amy kijkt me wantrouwend aan.

Shit vergeten dat bovennatuurlijke mensen nooit ziek zijn. 'Ja! Dat dacht ik ook al, maar je had haar moeten zien! Overal lagen zakdoekjes, pijnstillers en emmers om in over te geven.' 'Ugh, jakkes. Hopelijk wordt ze snel beter. We kunnen na school wel langs gaan bij d'r anders.' 'Nee! Absoluut niet doen!' spring ik op. 'Het is heel erg besmettelijk. Ze heeft haar zus al aangestoken. Straks wordt jij ook ziek. En ik weet dat je je verheugd op het feestje van Bryan, wat trouwens al over drie dagen is, maar je kan er niet meer heen als je ziek bent.' roep ik paniekerig. Amy kijkt me eerst twijfelend aan. 'Dan gaan we wel wanneer ze zich beter voelt. Voor nu is het alleen wij viertjes dan.' glimlacht ze. Ik zucht opgelucht en sla me boeken open.

~
We lopen de les uit, dat was me nog eens een saaie les. Ik viel echt de hele tijd bijna in slaap. 'Belle, ik heb scheikunde. Ik moet de andere kant op.' 'Is goed. Tot straks!' zelf loop ik verstrooid in gedachten verder naar het geschiedenis lokaal. Ineens voel ik hoe iemand met een keiharde klap tegen me aan loopt. 'Hé kijk toch uit!' 'Kan ik hetzelfde van jou zeggen princess.' Ik rol met m'n ogen. Jason. 'Ik moet je even iets vragen.' 'Niet geïnteresseerd.' Ik draai me om en loop weg, maar het heeft geen zin. Jason loopt me gewoon achterna.

'Ik wilde vragen of je vandaag corvee gaat skippen of niet.' Corvee? Shit, helemaal vergeten! We hadden straf gekregen omdat we Engels skipten. Jason kijkt me aan en begrijpt meteen dat ik het vergeten ben. 'Laat me raden, je was het vergeten?' 'Misschien, maar waarom zou ik niet gaan trouwens?' 'Weet ik veel, ik ga denk ik niet, dus ik dacht ik vraag het even.' 'Oh nou oké, fijn voor jou dan. Nu weet je het.' zeg ik terwijl ik weer verder loop. Jason loopt me nog steeds achterna en houdt me weer tegen. 'Wacht, denk je dat ik in de problemen ga komen als ik niet ga?' Ik kijk hem geïrriteerd aan. Waarom probeert hij een gesprek met me te voeren alsof we vrienden zijn?