Beast.

20. The little lost boy.

We lopen de kantine in. Ik kijk nog steeds naar Stacey. Waarom heb ik haar nog nooit opgemerkt? Als ze nieuw was, zou dat wel gemeld worden. En waarom lijkt Jason nou zó veel interesse in haar te hebben? Ik staar ze nog wat langer aan. Ik zie dat Jason me opmerkt. Shit, shit en nog eens shit! Hij verontschuldigd zich bij Stacey en komt grijnzend mijn kant op. Ik zucht.

 'Hallo daar princess.' Ik stop met lopen en draai me om. 'Wat?' Ik kijk naar Megan die haar armen kruist en Jason met een bitch-face aankijkt. 'Je mag gaan als je dat wilt. Ik regel dit wel.' Megan knikt en loopt weg, terwijl ze Jason nog steeds met dezelfde blik aankijkt. 'Wat heeft zij nou?' vraagt Jason terwijl hij Megan verbaasd nakijkt. 'Ze mag je gewoon niet zo.' zeg ik met m'n ogen rollend. 'Maar wat moet je?' Ik zie ineens dat Stacey geïnteresseerd onze kant op kijkt. Kan ze horen wat ik zeg? Ik kijk vanuit m'n ooghoek haar kant op. Ze doet een plukje haar achter haar oor zodat ze me beter hoort. Ze heeft super gehoor!

'Ik wilde vragen wat er aan de hand was in de klas net.' 'Er was niks.' schiet ik mezelf gelijk ter verdediging, terwijl ik nog steeds stiekem de kant van Stacey op kijk. 'Oh kom op princess, we zagen allemaal dat er iets was.' Jason lacht zijn parelwitte tanden bloot. 'Doe nou niet zo moeilijk en vertel het me.' Ik zie dat z'n hand richting m'n wang gaat. Voordat hij me ook maar kan aanraken sla ik z'n hand weg. 'Er was echt niks, en als er wel iets zou zijn, zou ik dat niet met jou bespreken. Het gaat je niks aan.' zeg ik terwijl ik z'n hand meteen weer los laat.

En ineens gebeurd er iets. Jason zijn houding en blik veranderen. De straling die hij altijd in zijn ogen heeft, verdwijnt. Z'n mond word een streep, en z'n handen worden in vuisten gebald.  Zo heb ik hem echt nog nooit gezien.  'Weet je, het is echt klote om de hele tijd te horen dat het je niks aangaat.' Ik luister naar zijn hartslag. Z'n hart gaat helemaal tekeer. Hij doet zijn mond open, maar bedenkt zich dan en draait zich om en loopt kwaad weg, terwijl hij mij verbaasd achterlaat. Wat was dat nou? Waarom werd hij er zo kwaad om? Die heeft zijn dag ook niet zo te zien. Ik schud het allemaal van me af en loop de kantine weer in.

Ik zie dat m'n vriendinnen gezellig bij elkaar zitten. Ze kijken allemaal nieuwsgierig mijn kant op.  Ik loop er heen en plof neer op een stoel. 'Zo, wat was daar aan de hand?' vraagt Hanna meteen. Ik haal m'n schouders op, zo is Jason eenmaal. 'Geen idee.' 'Misschien vindt hij je wel leuk.' zegt Amy zachtjes terwijl ze het smerige kantine eten naar binnen werkt. 'Dat denk ik niet!' roept Hanna. Iedereen kijkt haar verbaasd aan. Hanna kijkt ons net zo verbaasd aan.

 'Oké ander onderwerp!' Megan klapt enthousiast in haar handen. Ik zucht, want als Megan zó enthousiast is, dan gaat het over kleding of jongens. 'Belle, loop je even mee?' Jongens dus. 'Nee, serieus?' Ik sta op en sjok achter Megan aan die blij naar de overkant van de kantine paradeert. 

Uiteindelijk stopt ze voor een tafel vol laatstejaars. 'Hallo!' roept Megan. De tafel is stil en kijkt Megan vol interesse aan. Ik doe een stap naar opzij, zodat ik niet al teveel opval. Dit is zo ongemakkelijk.  'Dit is één van mijn beste vriendinnen, Isabelle. Jullie kennen haar vast wel.' zegt Megan terwijl ze me terug trekt, omdat ze door heeft wat ik aan het doen was. 'Hoi.' zeg ik maar kort, terwijl ik m'n armenn kruis en Megan geïrriteerd aankijk. 'Mogen wij Andrew even van jullie lenen?' vraagt Megan zoet, terwijl ze m'n blik negeert. Haar ogen glimmen van enthousiasme. Man, dit jongens koppel gedoe stijgt een beetje naar d'r bol. 

Een jongen, waarschijnlijk Andrew, staat op en voor hij ook maar iets kan zeggen, trekt Megan ons beide de kantine uit. Ik bekijk hem even goed. Zou ik het kunnen? Verder gaan met m'n leven met een ander jongen? Ik bedoel, Andrew ziet er niet verkeerd uit. Hij heeft blond haar met mooie zacht bruine ogen en best een mooi postuur. Z'n kleding stijl is ook niet verkeerd. Ik zou best wel op hem kunnen vall.... Belle! Wat doe je? Ik heb mezelf gezworen dat ik niet verliefd zou worden na Wesley. Ik zou niet nog eens zoiets kunnen verdragen. Ik schud m'n gedachten snel weg en loop achter Megan aan.