Karanlıktan Aydınlığa

Bölüm 28

Ara sokaklara girip arabayı park ettikten sonra boş bir bilardo salonuna girdik. Cemre,Kaan,Kuzey ve Efe tam karşımdaydı. Gülümseyerek adımlarımı hızlandırdım ve Cemre'nin boynuna atladım.

''Anlaşılan özlendik'' dedi cemre gülerek.

''Özledim tabii ki'' dedim ve ardından Kaan'a ve Kuzey'e  sarıldım. 

''Gizli ajan'' deyip efenin koluna hafifçe vurdum. O da gülümseyerek karşılık verdi. Buğra da gelip onlara sarıldıktan sonra ellerini birbirine vurdu.

'' Yapacağımız iş belli ama yine de tekrar edelim. Ben ve Arya arka kapıdakileri halledip sorun çıkarmadan kızı arayıp bulacağız. Kızı almaya gelen adamlar geldiğinde ise Efe öndeki korumaları uzaktan halledecek. Birde bize yardım için iki arkadaşını da getirmiş o ikisi arka kapıdan girip gördüklerini vuracak. Geri kalanlarda ön taraftan girip parayı ve malı alıp diğerlerini halledecek. Eğer parayı ve malları aldıktan sonra etrafınız kalabalık olursa derhal çıkıyorsunuz anlaşıldı mı?''

''Tamamdır'' dedi Kuzey ve bizde başımızı salladık.

''Çelik yelek getirdim alın'' Efe elindeki çantadan yelekleri çıkartıp bize verdikten sonra üzerimize giydik. Cemrenin uzattığı eldivenleri taktıktan sonra neredeyse hazırdık. Ben yeleği çekiştirmeye devam ederken herkes eline silahlarını almış bir şeyler yapıyordu. Boş boş onları izleyip durdum, Buğra bana bakıp arka cebinden bir silah çıkarttı ve elime verdi. ''Kullanmayı biliyor musun?'' 

''Hayır.''

''Bak bu şarjörü, içinde mermi var'' dedi ve bir yere basıp şarjörü silahın altına sokup taktı.''Bu emniyeti, böyle kapalı ve böyle açık. Emniyet açıkken ateş edilir.'' diyerek emniyet yerini gösterdi. ''Nişan aldığın zaman eğer korkuyorsan ve titrersen kollarını düz tut, eğer olmazsa hafif böyle benim yaptığım gibi kollarını biraz kır, tek gözünü kapat, hedefi ayarla ve tetiğe bas. '' dedi anlayıp anlamadığıma bakmak için gözlerime baktı.

''Anladım.''

''Güzel,yanımda ayrılma sakın ve gözlerini dört aç güzelim.''deyip sağ eliyle yanağımı okşadı ve Efe'nin yanına geçti.

'' Herkes hazır mı?'' dedi lider olduğunu tam olarak belli eden sesiyle. Hepimiz onaylar şekilde başımızı salladığımızda arkasını dönüp arabaya doğru gitti. Cemrenin cesaret verici gülümsemesini de aldıktan sonra bende arabaya gidip kapıyı açıp yerime yerleştim. 

      Yoldayken arada bir Buğraya baktım bakışları o kadar düzdü ki en ufak bir kıpırtı bile yoktu gözlerinde. Bense içimde garip bir heyecan hissediyordum ama bu heyecan mı korku mu anlamakta güçlük çekmiyor değilim. Bir yandan başarmak hırsıyla doluydum bir yandan da ya Buğraya yada diğerlerine bir şey olursa diye korku vardı içimde. Belki de bana bir şey olacaktı ama kendim için endişelenmiyordum, önemsemem gereken son kişi bendim.

Yoldaki binalar giderek azalmaya başlamıştı, en sonunda hiç bir binanın olmadığı boş arazilerin ortasındaydık.  Çok az ağaç vardı. Biraz daha ilerledikten sonra ufak tefek terk edilmiş gibi görünen gecekondular çıktı yol üstüne. Gecekondular sıklaşınca arabayı kenara çekti ve indi.

'' Mekan az ileride,arabalar burada kalıyor. Etrafa bakının biz Aryayla gidiyoruz.'' dedi. Eldivenlerini eline geçirdi, silahı kontrol etti ve sağ eline aldı. Bende onun yaptıklarını izleyip aynılarını yaptım. Arabadan aldığı siyah maskeleri de başıma geçirdiğim zaman tam anlamıyla hazırdık. Herkes pür dikkat işe odaklanmıştı,plan hazırdı ve birazdan uygulayacaktık. Cemre ve diğerlerine baktım hazırlanmış bize bakıyorlardı.