Happy Mother's day moma muwah muwah hahaha
Kiss....
Pinaupo niya ako at umupo na siya sa harap. Nagsimula na akong kumain. Habang siya ay umiinom lang juice. Hindi ko na siya pinansin. I am too hungry to entertain someone.
Bigla na lamang siyang tumayo at pumunta sa pintuan patungo sa dagat. Sinundan ko siya ng tingin. Na trauma na yata ako. Binalingan ko ulit ang pagkain ko.
Kung sakaling iiwan niya ulit ako. Dito Malang ako mag-s-stay. I already have my money here and my phone.
Napatigil ako sa pag kain ng marinig ko ulit na papasok si Kevin. Hindi ko siya nilingon. I am still mad at him. Even though niligtas niya ako, it doesn't change the fact na iniwan niya ako sa ere.
Napaigtad ako ng marinig ko siyang tumugtog ng violin. Bumaling ako sa kanya. Nasususka ako dahil sa takot. Baka iiwan niya naman ako.
"Stop it Kevin." Mariin kong sabi pero hindi siya natinag.
He still played the song that is so unfamiliar.
Nagulat ako ng biglang tumulo ang luha niya. Habang tumutugtog ay umiiyak siya. Hindi ko kaya na tingnan siyang ganyan. All of a sudden, nawala ang galit ko. Whenever nakikita ko siyang umiiyak, lumalambot ako.
Natapos niya ang kanta at bigla niyang hinulog ang violin na parang nawawalan ng lakas. Sumalampak siya sa sahig at humagulhol. I don't know kung lalapitan ko siya. Pero nang sinasabunutan niya na ang sarili niya ay doon lang ako lumapit.
I run my fingers through his hair. Nanginginig siya. Bigla kong naalala yung nangyari sa Greece. Yung takot sa kanyang mukha habang nananaginip siya.
"This is all my fault. I'm sorry. I'm sorry Sym. I'm no good for you. You should leave. Take the car. You don't deserve a life like these. And a man like me." Hagulhol niya. I just can't believe that he's crying right now.
"Kung hindi lang sana ako pinangunahan ng utak ko hindi sana mangyayari to. I just leave because I remember something. Nawala nalang bigla sa isip ko na kasama kita. I'm such a mess." Umiyak lang siya ng umiyak.
I let him rest his head on my shoulder. nung ginawa niya iyon ay mas lalo siyang napaiyak. Bigla nalang naglaho ang galit ko sa kanya. Ang galit ko sa kanya dahil sa pang-iiawan niya sa akin. I dont know why, but when he's weak, nahihirapan din ako.
Napansin kong nakatulog pala si Kevin sa aking balikat. Ilan oras din na ganon ang posisyon namin. I just keep caressing his hair and bigla nalang siyang tumahimik. I can feel his heavy breathing in my neck. Hinayaan ko na lamang siya sa ganoong posisyon, because hindi ko naman kayang buhatin siya sa higaan. Isinandal ko na lamang ang ulo ko sa ulo niya at natulog. Panigurado, bukas, mangangalay talaga ako.
Nagising ako dahil sa nakakasilaw na liwanag. Agad akong napabangon, nasa kama pala ako. Baka nagising si Kevin at nilipat ako sa higaan. Hindi naman ako nag si-sleep walking. Goshh... I'm crazy!! I'm even talking to myself now. Tumingin ako sa gilid ng kama pero wala si Kevin. Ginapangan agad ako ng kaba.
Shit!! Nasaan siya? Did he leave again?
Nasagot agad ang tanong sa aking isipan ng bumukas ang pinto ng aming kwarto at bumungad sa akin ang bagong bihis na si Kevin. Napahinga ako ng malalim dahil sa nangyari. Akala ko iniwan niya ako. Thank God he's still here.
