Sick......
Kakatapos ko lang magpalit at maglinis ng sarili. Nahihiya akong lumabas ngayon sa banyo. Pero kailangan ko na talagang lumabas dahil nahihilo na ako. Mas grabe na ngayon. Masakit na rin ang katawan ko at lalo na ang puson ko.
I feel sick.
"Hey, Sym. Di kapa ba tapos diyan? Can I do anything to help you?." marahan niyang tanong.
"No, Im fine, lalabas na ako." pinihit ko ang door knob at nakita ko siyang nakahawak ang isang kamay sa ibabang labi niya. Parang sign na atat na siya. He look so frustrated. Yet....
He looks so damn handsome. The Messy hair. Ang sarap talagang idaan ang kamay sa buhok niya.
And bagay sa kanya ang suot niya ngayon. Mukhang nakabihis na siya sa kakahintay sa akin. He's already wearing a white sando and a Pajama. You heard me right. A Pajama. A simple faded blue pajama.
"Okay na ang higaan. You can sleep now. Its already 3 am. Dapat magpahinga ka." nag-aalalang tonong pagkasabi niya sa akin.
"Salamat at pasensya ka na talaga. Napalaba tuloy ng maaga ang kasambahay mo. At magpahinga ka na rin."
Nagsimula na akong maglakad papunta sa higaan ng makaramdam na naman ako ng sakit. Pagod na pagod talaga ang pakiramdam ko. At randam ko na na lalagnatin ako. Pero nanahimik ako dahil ayokong maabala na naman siya sa akin.
Umupo ako sa higaan at nakaharap sa kanya. Nakatayo pa rin siya at nag-aalalang nakatingin sa akin.
"Uhm, okay na ako. Matulog ka na. At matutulog na rin ako."
"I can't leave you here. I feel like if I just look away for a few seconds, you'll collapse. Namumutla ka na!" frustrated na sabi niya. He look so concerned na para bang mamatay na ako.
"Im okay Kevin. Period lang 'to. Hindi ako mamatay. Relax okay!"
"I can't relax! I promised your dad to take care of you.!" napapasigaw na yata siya.
"Geez. Kevin! Sabing period lang to. 1 week lang akong ganito and after that I'm back to normal. At saka malaki na ako. I can take care of my self."
Pero minsan, tumatagal ang period ko for 2 weeks. Sana one week lang to dahil hindi ko na kaya ang sakit. First day palang to. Paano na kaya kung isang week. Noon, kinukulong ko lang ang sarili ko sa kwarto. Binibisita ako ni Liam at binibilhan niya ako ng french fries dahil nawawala ang sakit ko at masaya na ako sa fries. Ewan ko ba, nawawala lahat kapag nakakain ako ng fries. Pero kapag wala ng fries, I feel sick again.
Dahil sa usapan namin sumasakit nanaman ang puson ko. I really need to lie in bed para mabawasan ang sakit.
Aaktong hihiga na ako ng narinig ko siyang malutong na nagmura.
"Fuck.!"
"Damn, I said Im fine. Please, gusto ko nang magpahinga." nagsisimula na akong mainis sa kanya.
"I'll sleep with you."
What the freaking hell?
Bago pa ako maka angal, humiga na siya sa kama. Isinandal pa niya ang kanyang ulo sa headboard. Tinitigan niya ako, parang hinihintay niya na humiga na ako.
Wala na akong nagawa. As if hindi ko pa siya nakasama sa kama. Humiga na ako. My front flat in the bed. Nilagyan ko na rin ng unan ang tiyan ko para mabawasan ang sakit.
I suddenly remembered Liam. He's always there for me including my girl thing days. He cuddles me everytime namimilipit na ako sa sakit. He'll take care of me at magkukulong din siya sa kwarto para samahan lang ako. Umaabsent kasi ako tuwing may period ako. Pati tuloy siya ay nadadamay.
