Kim Yu Ju; hissetmeyi ne kadar istediğini sadece kendisi biliyordu. Sakat olmakla aynı şeydi bu yaşadığı.Hiç bir duygunun esiri olamıyor hiç bir duyguyu anlayamıyordu. İnsanlar arasında yerini sadece kitaplardan öğrendiklerini uygulayarak sağlıyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Kim Yu Ju-
İnsanların size bakışını değiştirmek istiyorsanız onlara bakış açınızı değiştirmelisiniz. Çünkü başkalarının değişmesini beklemekten daha kolaydır kendi değişiminiz. Bu yüzden çoğu kişiden uzaklaşmıştım.
Yg'nin metal soğuk görüntüsünün önünde dikilirken bu kadar felsefik şeyler düşünmemem gerekiyordu. Ama insanları hayatımdan çıkardığımdan beri daha çok düşünecek vakti kazanmıştım. Staj dosyasını çantamdan çıkarttım ve derin bir nefes aldım. İnsanlar yeni işe girerken derin bir nefes alır ve heyecanlarını yatıştırırlardı. İlk günden beni gözetleyen birileri varsa ilgi çekmek istemezdim.
Binanın içeriye doğru yöneldiğim an arkamdan birinin beni geri geri çekmesiyle sendeledim.
"Nereye gidiyorsunuz?"
Öfkeli bakışları arasında tek düşündüğüm kıyafetimin yakasından tutan eliydi. Her an tenime değmeye ramak kalmıştı. Bu bile vücudumun titremesi için yeterdi. Adam belki de bir hayranı daha yakalamanın haklı gururunu yaşıyordu. Titrememi bile korkuya bağlıyor olabilirdi. İyice beni kendine çektiğinde irice elleri enseme değdi. Bir çığlık kulaklarımı yırtmaya başladı. Yüzümdeki kan basıncının yükseldiğini görebiliyordum. Kulaklarım uğulduyordu. Benden çıkan çığlıkla neye uğradığını şaşıran adam daha da ileri giderek elini ağzıma kapattı. Nefesimi almak ve vermek nasıl bir şeydi? Dünya bu kadar gürültülü müydü? Neden adamın eli üzerimdeydi? Vücudum boş bir çuval gibi yığılıp kaldığında tek düşündüğüm adamın beni korkuyla bıraktığı idi. İlk gün için harikaydım!
"Böyle bir binanın önünde yaşanan en olağan şey bayılan bir genç kız!"
Güvenlik görevlisinin kendini aklamak için çıkardığı sözcükleri dinledim. Gözlerimi açmak istemiyordum. Birilerinin daha bana yardım amaçlı dokunması kaçınılmazdı.
"O kıza dokunmadan önce ne için geldiğini sorabilirdin!"
Bu sesi tanımıyordum. Hastanede olabilirdim.
"Ama efendim herhangi bir hayran zannettim!"
Çılgın bir kavgaya doğru sürüklenen konuşmayı bir başka ses sakinleştirmeye çalışmıştı.
"Tamam sakin olun. Hem insanlara gereksiz yere müdahale etmenin cezasını alacak. Ji Yong hyung şimdi işimize geri dönelim."
Beynim ismi duyunca çağrışan kişileri taradı ve dün dergide gördüğüm G-Dragon'un yüzüyle eşleşti. Pekala yavaşça gözümü açmalı ve daha fazla burada durmamalıydım. Avukatlık için bir büroları vardır. Eminim bu şirkette kalmayacaktım. Hem kim şirketin içinde avukatların dolaşmasını isterdi ki!
