DokunMa Bana!✔

-Bölüm 17-

Bölüm Şarkısı// LEE HI (이하이) - 밤샘 (Up All Night) Feat. Tablo

"Sen, her zaman sensin ve bunu asla değiştiremezsin; ama sen hep değişirsin ve bunu da değiştiremezsin..!"

***

Turuncu rujun verdiği iticilikle bacağını bacağının üzerine atmaya çalıştı lakin oturduğu yer yatağımda bu mümkün gözükmüyordu. Gözlerinin irisleri odayı taramaktan vazgeçmemişti. Küçümseme belli belirsiz bir haz ile kavrulan yüz hatlarından bir an bile bakışlarımı kaçırmadım. Ji Yong'un bana dokunmasından sonra bir sınırı geçmiş gibiydim. Belki de kadını ikinci görüşüm olduğu için tepkisizdim. İlk görüşümün nedenlerini düşünmeden evimi bulmuştu. Hayatımın cennet olduğu dönemlerden farklı şeyler yaptığımı sanmıyordum. Konuşmama yemini etmişiz gibi bir süre havada kalan sessizliği izledim. Dinlememi söylemişti. Sonunda rahat edemediği yataktan kalktı. Üzerini parmak uçlarıyla düzeltti.Topuklu ayakkabılar ayağa kalkmasıyla hafif bir tıkırtı yaptı. Burada oturmaktan memnun değildi.

"Kızım,"

Giriş bölümü bu muydu?

"Lütfen bana bu hitap tarzıyla konuşmayın."

Uyarıma gözlerini devirdi, sabırla nefes aldı.

"Yu Ju sen benim kızım sayılırsın..."

Sayılırdım ama asla kızı değildim. Geçmişimin tozlu raflarını bozup boğulmak istemiyordum. Devam etmesi için gözüne baktığımda konuştu.

"Seni yıllarca aradım ama bulamadım. Bu yaşına geldiğini görmek beni ne kadar duygulandırdı anlatamam."

İşaret parmağını göz pınarlarına bastırdığında ağlamamak için kendini sıkıyordu.

"Benden ne istediğinizi bilmiyorum, öğrenmek istemiyorum."

Bana doğru bir adım yaklaştığında sigara kokusuyla irkildim. Bir adım geriledim. O daha fazla yaklaşmaması gerektiğini kavramış olmalı ki çantasından bir paket çıkardı ve içerisinden bir dal sigara yaktı. Kadının yüzü gözümün önünde dağıldığında kulaklarımda bir küçük kız çocuğunun çığlığıyla ona baktım. Beynime bıçak sokmuşlardı sanki beynimde benden başka bir kız çocuğu vardı. Bağırıyordu. Sigara dumanını üflediğinde sakinleşmeye çalıştım. Şimdi olmazdı. Şimdi onunla baş başayken bayılamazdım. Güçsüz kaldığımı anlamamasını umarak arkamdaki duvara dayandım.

"Her şeyi anlatacağım..."

Durmayacaktı.

"Ben babanın yan komşusuydum. Mutlu bir aileniz vardı. Benimde başımdan bir evlilik geçmesine rağmen sürdürememiştim. Annenin günden güne şişen karnını izliyor ve ailenle iyi anlaşıyordum. Huzur sanki sizin evden ibaretti ta ki o güne kadar. Annen arabadan ağlayarak indiğinde baban gergindi. Komşuluk merakı değil ama tamamen arkadaşlıktan yanlarına gittim. Acı gerçeği o zaman öğrendim. Annenin doğumu riskliydi ama buna rağmen doğuma gideceğini söylüyordu. Sen doğana kadar geçen 1 ayda bundan vazgeçirmeye çalıştık ama başaramadık. Baban eşini ölüme götürdüğünü bile bile sancılar başladığında hastaneye götürdü."

Bu dünyaya gelişimi öğrenmek istemiyordum. Samimiyetsiz ses tonu buna neden de olabilirdi. Biraz nefes alıp devam etti.

"Sonunda doğdun...Ama bu annenin ölümüne neden oldu."