Kalmak mı zor gitmek mi?

VAZGEÇMEK

EMİR

Hayatımda bile isteye ölüme gittiğim ilk an değildi o kadar adamla baş edemeyeceğimi bile bile gitmiştim o otoparka ama bayan küçük yeşil göz bana bela olmaya devam etmeye fazlasıyla kararlıydı. Bu başıma gelen en ilginç olaydı bu kız gerçekten küçücük görüntüsünün altında kocaman bir cesaret barındırıyordu. Bana çok gizemli geliyordu kolunda sorun vardı sessiz ve o yeşil gözlerde hep bir hüzün vardı. Dün otoparkta beni inanılmaz bir şaşkınlığa uğratmıştı o inatçı bakışları, cesareti, küçük bedenine hükmedişi takdire şayandı. 3 gündür çok fazla adrenalin yaşadım, şimdi evimdeyim yatağımda yorgun kalbim ve Katre dolu düşüncelerimle yatmış tavanı izliyorum. Ruhum, bedenim, kalbim yorgun veda ettiğim uykum bu akşam bana dönmüştü düşünürken uykunun kollarına bıraktım kendimi. Rüyamda Sema büyükçe bir çınar ağacının altında beni bekliyordu sırtını ağaca yaslamış gökyüzüne bakıyordu. Üzerinde tülden uçuşan beyaz bir elbise vardı ve mutlu görünüyordu. Sessizce yanına yaklaştığımda bana döndü ve

- Yetmedi mi kendine ettiğin işkence? Diye sordu

- Ne ne işkencesi Sema'm ne diyorsun dedim

- Emiiiirrcanımmmm biricik eşim senden ayrılmak değildi niyetim ama öyle olması gerekti ve maalesef öyle oldu ama sen yaşıyorsun yani yaşaman lazım beni de üzüyor huzura kavuşmamı engelliyorsun dedi biraz kırgın! O güzel gözleriyle bana döndü yavaşça ellerini tutmak istedim ama bir hayaldi kaybolur diye korktum rüyada olduğumu biliyorum ve öldüğünden beri ilk defa rüyamda görüyorum.

- Seni seviyorum Sema asla sensiz yaşayamam ki! Öyle bir şey düşünemem bile yanına geleceğim günü bekliyorum dedim çaresiz. Gülümsedi kafasını salladı

- Emir anlamıyorsun buraya gelene kadar bana işkence mi edeceksin?

- Neden böyle konuşuyorsun Sema bu nasıl bir rüya?

- Seni seviyorum Emir ama artık hayata dönmen gerek lütfen kendin ve benim için. Sana bir veda konuşması yapamadım ama yaşaman gerek lütfen.... Derken silueti kayboldu rüzgâr esti rüyamda çınar ağacının yapraklarının sesi doldurdu her tarafı üşüdüğümü hissettim ve ağladığımı birden gözlerimi açtım yatağımda üstümde kıyafetlerimle uyumuşum. Bu ev benim için artık azaptı Sema haklıydı artık onu özgür bırakmalıydım ama aklımda bir sürü soru vardı neden şimdi? Bunca sene değil de neden şimdi rüyama geldi ve böyle söyledi? Onu nasıl bırakabilirim?

KATRE

Cemil abi o geceki konuşmalardan sonra beni eve bırakmamış kendi evine götürmüştü. Uzun bir süre bu mevzuu yüzünden başım ağrıyacak gibi görünüyordu. Şuandaçok sinirliydim o Emir denen uğursuz hayatıma girmeden önce tek sıkıntım imkansız aşkım ve kaybettiğim ailemdi. Şimdi sürekli gözetim altında tutulması gereken küçük bir kız çocuğu gibiydim. Bir kez daha telefonumu alıp saate baktım yine sabah olmak üzereydi. Bir gecem daha karakolda ve sonrasında nasıl bir koruma altında olacağımla ilgili "sonra konuşulmak üzere" geçmişti. Benim yanımda benim hakkımda kararlar verilmişti. Düşündükçe delirecek gibi oluyordum. Neden yardım ettin ki Katre? Sana ne elalemin adamının başındaki beladan? Ah ah kafamı daha çok taşlara vuracaktım. Kuzey'e hala bir cevap vermemiştim. Şimdi zamanımıydı? Orada gece yarısı olmuştu Kuzey belki de uyumuştu ama dayanamadım onu şimdiden çok özlemiştim bugün sadece 3. Gün müydü? Sanki asırlar olmuş gibiydi.

Geç cevabım için özür dilerim öncelikle burada durumlar biraz karışık yazıp durdum ve sonra sildim.Selam Kuzey geç cevap için özür dilerim evet işlere gömüldüm ancak yazabiliyorum.Evet bu daha iyiydi. Nasılsın? Evine yerleşebildin mi? İlk günün nasıl geçti?Deyip gönder tuşuna bastım yoksa göndermekten vazgeçebilirdim. Uyumuştur nasıl olsa diyerek gözlerimi kapattım ama o sırada telefonumdan mesaj sesi gelince elim ayağıma dolaştı.