Bana saatler gibi gelen hastane yolculuğu boyunca bir saniye bile Katre'nin elini bırakmadım sanki bıraksam büyük karanlık bir boşluğa düşecektim. Ben ne ara bu kadar zayıf bir adam olmuştum? Daha önce Sema'mı sevmiştim çok güzel bir aşk yaşamıştık ama onun için endişelenmemiştim bizim hayatımız çok normaldi, Katre ile öyle değildi ve beni sadece bir haftada hayata döndürmüştü. Şimdi sedyede halsiz yatıyordu sol eli elimdeydi ama gücü hiç yoktu sadece ben sıkıca tutuyordum. Bir sürü sorular sormuşlardı o sadece boğazının acıdığını söylemişti. O pislik herif kendini öldürmeseydi ona çok kötü şeyler yapabilirdim. Hastaneye vardığımızda onu doktorlara nasıl bırakacağımı bilemedim hastalıklı derecede elini bırakmak istemiyordum. Sedye ile muayene odasına girerken bende gireceğim diye diretmiştim ama doktor onu zor duruma sokuyorsun dediğinde durmuştum. Uğur gelip
- Abi tamam bir şeyi yok sadece yaralarına bakacaklar o iyi derken eli elimden kaydı ve odaya aldılar.
- Uğur benim dışımda herkese tüm sevdiklerime zarar gelmesinden çok fazla yoruldum diye isyan ettim ellerimi hışımla saçlarımın arasından geçirdim.
- Sevdiklerimden derken abi dedi muzip bir şekilde sırıtıyordu beni rahatlatmak için yaptığını biliyordum.
- Uğur sen sevdiklerim sınıfındasın biliyorsun dedim ima ettiğini anlamıyorum gibi yaparak.
- Peki abi Katre de o sevdiklerin arasına girmiyor mu? Diye sorduğunda doktor odadan çıktı
- Nesi var? Dedim hızla
- Biraz kan kaybı, kaburgalardan birinde ezilme ve sol kolunda his kaybı ki bu önceden olan bir kazadan kalan durummuş Katre Hanım açıkladı dedi ve duraksadı,
- Ne?!? Ne oldu? Dedim endişem tavan yapmıştı.
- Sakin olun sadece Katre Hanım'ın ruhsal durumunu da düşünmek zorundayız ben bu konuda desteğe ihtiyacı olduğunu düşünüyorum dedi ve ekledi o konuda çok sarsıldığı açık ailesi, yakınları, sevdikleri varsa hemen haber vermeniz yerinde olur dedi. O an büyük bir üzüntü dalgası vurdu bedenime sendeledim Uğur beni tuttu endişeli bir sesle
- Abi iyi misin? Dedi
- İyiyim Uğur dedim düşünceler kafamın içinde dönüyordu. Katre'nin ailesi yoktu, akrabası sevdikleri? Benim yüzümden bu haldeydi ve ona teselli verecek kimse yoktu çaresizce doktora baktım
- Yanına girebilir miyim? dedim
- Tabii sadece olayları sormayın anlatırsa dinleyin çok üstüne gitmeyin bu gece gözetim altında kalsın yarın çıkabilirsiniz geçmiş olsun dedi.
- Teşekkürler dedim saçımı başımı düzelttim Uğur'a hadi dedim kapıyı açıp içeri girdik.
Katre yattığı yerde tavana bakıyordu kapıyı açtığımda gözleri beni buldu ve hafifçe gülümsemeye çalıştı ama acıyla yüzünü buruşturdu. Gülümsedim bu küçük kadın güçlüydü gerçekten.
- Daha iyi misin? Diye sordum ben yatağın sağ tarafına yanaşırken Uğur sol tarafına geçti
- Geçmiş olsun Katre dedi
- İyiyim dedi bana bakarak ve teşekkürler Uğur dedi ona dönerek. Uğur bana
- Abi ben kapıdayım Burcu'ya haber vereyim dedi ve Uğur odadan çıktı. Yatağın yanındaki sandalyeye oturdum elini tutmak için sonsuz bir istek duyarken içimden geçenleri söylemeye başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalmak mı zor gitmek mi?
Romanceİki yaralı kalp birbirini iyileştirebilir mi? Aşk gerçekten klişelerdeki gibi tedavi eder mi? sevmeyi unutmuş iki insana sevmeyi hatırlatabilir mi?
