KATRE
Daha önce çektiğim tüm acılar sanki acı değilmiş gibi hissediyordum, bugün yaşadıklarım o kazadan daha kötü değildi ama benim bugün ruhum pes etmişti. Çok yorgun hissediyordum. Yalnızlığımı böyle anlarda daha çok hissediyordum. Cemil Abi Sevilay Abla ailemdi evet ama ben annem ve babamı çok özlemiştim.
Emir'in gelip beni bulması kurtarması hastane derken şimdi Sevilay abla yanımda derin bir sessizlik içinde ağrılarımı şiddetle hissederek duruyordum. En büyük kırıklık acı ve hüzün kalbimdeydi ama Emir beni bulduğundan beri bana farklı bakıyordu. Acıma değil, korumacı abi gibi değil, seven bir adam gibi bakıyordu. Bunları ben kendimce uyduruyor muyum acaba diye düşünüyordum ama ambulansta elimi tutarken o kadar acımın içinde onun gözlerindeki hüznü yok etmek istedim. Acılarımdan çok onun hüznünü görmemek için ayağa kalkmayı istedim. Kendimden önce düşündüğüm biri, daha önce bana sadece arkadaşım olabileceğini söylemişti. Sahi Kuzey ne yapıyordu acaba? Aramış mıydı? Bir anda panikle
- Sevilay abla Uğur'u çağırabilir misin?
- Tamam canım dedi Sevilay abla ve odanın kapısından
- Uğur biraz bakabilir misin? Dedi Sevilay abla Uğur girince çıktı
- Buyur Katre bir şey mi isteyecektin?
- Uğur telefonum evde mi?
- Evet o telaşla hiç aklıma gelmedi birini mi arayacaktın? Vereyim mi telefonumu deyip elini cebine attı
- Hayır hayır, ben sadece arayan oldu mu diye bakacaktım. O sırada kapı çaldı ve Burcu kafasını içeri uzattı
- Katre canım nasılsın? dedi koşar adım yanıma gelirken. Gülümsedim yanımda arkadaşlarım olması hissini özlediğimi fark ettim.
- İyiyim canım endişelenme yarın çıkacağım
- Pislik herif dediği sırada Uğur yaklaştı arkasından ve omuzlarından tuttu.
- Tamam canım şimdi sayıp dökmenin sırası değil aaa bugün Katre'yi biri aramıştı değil mi sevgilim dedi Uğur. Şaşkınca Burcu'ya baktım
- A evet adı neydi? Heh Kuzey Kuzey. Dediğinde kalbimin durduğunu sandım umarım başıma gelenleri bilmiyordur bir kez daha bana yaptığı can dost muamelesi ile karşılaşmak istemiyordum.
- Ne dedi dedim endişeyle
- Seni sordu bende o zaman kaybolduğunu bilmiyordum şuan yok dedim kapattı ama sonra Emir abi de konuştu dedi Burcu. İçimden büyük bir eyvah dedim.
- O ne konuştu dedim
- O da 'Katre bugün ve birkaç gün müsait olmayacak olduğunda sizi arar' dedi komik bir şekilde Emir'i taklit etmişti. İçimi bir ferahlık kapladı kimse ne olduğunu söylememişti. Uğur o sırada
- Katre belki özel ama bu Kuzey kim? Özel biri mi? Dedi
Duraksadım. Kuzey yıllardır aşkıyla etrafında döndüğüm, bana asla o gözle bakmayan ama dostluğu ile her daim yanımda olan... ama benim için kim? artık emin değilim beni son terk edişi kalbimi paramparça etmişti.
- Ahhhh dedim acıyla odanın kapısı hışımla açıldı ve Emir içeri girdi
- İyi misin ne oldu? Dedi üstü başı dağınıktı bazı yerlerinde kan lekeleri olan tişörtü kırışmıştı kaşlarını endişeyle çatmış yüzüme bakıyordu onu incelememi bitirince
- Bacağıma keskin bir ağrı girdi bir şey yok dedim bir anda rahatladı
- Yastık mı koysak altına dedi, çok fazla düşünceliydi.
- Yok iyiyim geçti dedim Uğur o sırada gülümsüyordu ve Burcu'yu da kolundan tutarak
- Abi biz dışarıdayız deyip odadan çıktılar.
Ağrı kesici etkisini gösteriyordu. Vücudum daha gevşek bir hale gelmişti sadece ara ara giren ağrılar vardı onlarda uyursam hissedemeyeceğim şeylerdi.
- Emir dedim uykuya teslim olmadan önce konuşmalıydım.
- Efendim dedi
- Teşekkür ederim
- Katre yapma ben aslında, ben özür dilemeliyim hepsi benim yüzümden oldu dedi hüzünle
- Yüzüme bakar mısın lütfen dedim kafasını kaldırdı sesim daha iyi çıkıyordu. Artık bunları konuşmayalım, bence sen de eve gidip üstünü değiştir ben buradayım hem... deyip duraksadım o kanlı sahne tekrar gözümde canlandı bir süre o anı unutamayacaktım titredim Emir elimi tuttu
- Artık tehlike kalmadı dedim sesim gittikçe gücünü kaybetmişti.
- Katre buradan birlikte çıkacağız seni bir daha bırakmayacağım dedi. Kalbimde bir kıpırtı oldu midem heyecandan kasıldı bu ne demekti? Elimi tutuyordu gözlerime çok güzel bakıyordu bu kara gözlerin bana böyle bakabileceğini düşünemezdim.
- Nasıl yani dedim şoktan çıkarak
- Bunu burada konuşmak doğru olur mu bilmem ama sadece şu kadarını bil; ölü bir kalbi canlandırdın Katre, tekrar atmaya başladı, sana bir şey olmasına izin vermeyeceğim ve sen kabul ettiğin sürece hep yanında olacağım dedi.
Gözlerim dolmuştu işte yine oluyordu bir dost daha kazanmıştım aman ne güzel diye düşünürken birden kalbim tekledi ne demişti o?!? Ölü bir kalbi canlandırmak mı? Bu dostluğu ifade edemezdi. İlaçlar kafamı karıştırıyordu, belki de şuan bir rüyadaydım kafamı iki yana sallayarak.
- Anlayamadım dedim derin bir nefes aldı
-anlatacağım ama önce biraz dinlen yarın çıktığımızda konuşuruz olmaz mı? dedi. çaresizce
-tamam dedim bir şey isteyebilir miyim? madem gitmiyordu, madem elimi tutuyordu bu akşam bencil olacaktım hayatımda ilk defa!
-bu gece elimi hiç bırakma olur mu? dedim utanarak gözlerinin içinden geldiğini düşündüğüm müthiş bir gülümseme bahşetti bana ve
-tabii ki bu gece ve bundan sonra elini asla bırakmayacağım dedi. midemdeki kasılma geçmemiş daha çok artmıştı ama yorgunluğum da ağır basıyordu yavaşça gözlerimi kapattım kendimi çok fazla güvende ve seviliyor hissediyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalmak mı zor gitmek mi?
Roman d'amourİki yaralı kalp birbirini iyileştirebilir mi? Aşk gerçekten klişelerdeki gibi tedavi eder mi? sevmeyi unutmuş iki insana sevmeyi hatırlatabilir mi?
