My Brother Niall Horan|✔️| |ZAKOŃCZONE|

25.

Czekałam zapłakana z niecierpliwością na jego reakcję.

Malik przez jakiś czas wgapiał się w okno, jakby go zaczęło interesować.
Odwrócił się w moją stronę całkiem zmieszany.
- Przecież to twój brat - wydukał.
- J-ja w-wiem Zayn, ale serce nie sługa. - powiedziałam już trochę pewniej.
- Powiedziałaś mu wszystko co czujesz?

Pokiwałam przecząco zgodnie z prawdą.
- " Słowa, które ciężko jest wypowiedzieć, są zazwyczaj tymi najważniejszymi".
W moich oczach pojawiły się łzy, a dreszcz przeszedł całe moje ciało od stóp do głów.

Między nami zapanowała niezręczna cisza, a ja mogłam przysiąść że za chwile wyjdzie i nigdy już nie wróci.

Zepsułam jego miłość i na dodatek naszą przyjaźń, która trwała od kołyski.
- Teraz odejdziesz? - zapytałam niepewnie ocierając łzy z policzków.

- Nie. - spojrzałam na niego z pełnym zdziwieniem - Parę lat temu ktoś mi coś takiego samego powiedział i mimo to nie odwróciłem się od tej osoby.

Spojrzałam na niego pytającym spojrzeniem i uniosłam lewą brew ku górze.
- Twój brat.

"Twój brat"

"Twój brat"

"Twój brat"

"Twój brat"

Co on chce przez to powiedzieć?
- Niall? - zapytałam głupio.
No masz tylko jednego brata kretynko!
Przytaknął.
- Opowiedz mi - spojrzałam na niego nieruchomo - proszę.
- Dwa lata temu, mieliśmy razem w-f. Pamiętasz? - przytaknęłam - Wtedy Niall powiedział, że chce mi coś wyznać. Przez chwilę myślałem, że się we mnie zakochał - zachichotał - ale potem powiedział, że podobasz mu się. - zrobił pauzę - Powiedziałem mu to samo co tobie. "Słowa, które ciężko jest wypowiedzieć, są tymi najważniejszymi". Wtedy powiedział, że choćby się waliło, paliło to nigdy ci nie powie.
- Mhm..... dlaczego?

- Przez cały czas wmawiał sobie, że ty go nie kochasz i nigdy nie pokochasz.
Prychnęłam.

- No nic. Idę, zobaczymy się później. Pa - wyszedł zostawiając mnie samą w salonie.
Nie potrafiłam nic wydukać, dlaczego teraz?
Cholera.
Walczyć o Niall'a?

Otarłam resztki łez z policzków i pospiesznie zakładając swoje białe converse, wybiegłam. Przed drzwiami zastałam brata.
Nie za daleko zaszłam.

- Niall? - zapytałam widząc go w zapłakanym stanie.

Oczy miał czerwone i podkrążone. Włosy w nieładzie, z resztą jak ubrania. Totalna katastrofa.
Ominął mnie i wszedł do domu nie zwracając na mnie najmniejszej uwagi.

Podszedł do blatu i wyciągając z szafki szklankę nalał sobie wody.
Wypił ją duszkiem i oparł się o stolik patrząc na mnie.

Wiercił mi wzrokiem dziurę w ciele, i to sporą.

Postanowiłam zacząć.

" Słowa, które ciężko jest wypowiedzieć, są tymi najważniejszymi"

-Niall, będę ci to potarzać, aż do usranej śmierci - zaczęłam dokładnie jak Malik. Mam nadzieję, że dojdzie do niego w końcu - Kocham cię. Kocham cię jak chłopaka, a nie jak brata. Na twój widok moje serce szaleje i wiem, że kocham cię ponad wszystko. Proszę...- załamałam się - Proszę.......pokochaj mnie też.
Uniósł brwi do góry i otworzył lekko wargi. Jakby pierwszy raz słyszał to wszystko.

- Więc...... jakby ci to powiedzieć - przeczesał włosy ręką - ten seks..... był dla mnie niczym - wzdrygnął ramionami - Przeleciałem wiele lasek, i tak jakby byłaś kolejną. Jesteś dla mnie zwyczajna i nie wyróżniaj się tylko dlatego, że jesteś moją siostrą. Kocham cię jako siostrę i nic się nie zmieni.

Czułam jak moje serce rozwaliło się na milion małych kawałeczków.
Teraz już wiem, że ludzie bez odwzajemnionej miłości czują się jak istny wrak statku.
Moje ciało ugięło się, a ja wciąż czekałam na słowo "żartowałem". Jednak takie nie padło.

Moje oczy były tak załzawione, że sylwetka brata zaczęła rozmazywać się. Jakby odchodził ode mnie i już nigdy nie miał wrócić.

- Przecież Zayn mówił...... Podobałam ci się - wybuchnęłam płaczem.
Blondyn spiął się i zacisnął pięści.
- Owszem. Przecież ładna jesteś, ale nic poza tym nie jest.

Załamałam się ponownie.
Rozpłakałam się ponownie na jego oczach.

No to się porobiło. :(
Uprzedzam, że jeszcze około trzy rozdziały i koniec.
Mam nadzieję, że wam się podoba :)
Przepraszam za długą nieobecność, ale mam małe problemy rodzinne ;(
Do next'a :33