Sehun kucağında hala uyuyan Jongin ile boş hastane koridorunu turluyordu. Haberi alır almaz nasıl arabaya atlayıp geldiğini, yolda Seulgi'ye nasıl haber verdiğini bilememişti. O geldiğinde Baekhyun çoktan ameliyata alınmıştı ve Yifan'ın da tüm vücudunun filmi çekiliyordu. Polisin söylediğine göre araç yüksek hızla giderken kontrolü kaybedince orta refüje çarpmış ve defalarca takla atmıştı. Baekhyun kemeri takılı olmadığı için ön camdan savrulmuş, Yifan ise hava yastığının azizliğine uğramıştı. Koluna ve vücuduna saplanan çok fazla kırık cam vardı ama bilinci yerindeydi. Baekhyun'un durumu ondan kötüydü. Savrulunca kırılan kaburgaları iç organlarına batmıştı ilk söylenenlere göre.
Sehun hala şoktaydı, ne yapacağını bilmiyordu. Aklına sadece daha bu akşam neşeyle oradan oraya yürüyen arkadaşı geliyor ve çıldıracak gibi oluyordu. Elinden gelen tek şey dua etmekti.
Dakikalar sonra Seulgi üstünde eşofmanlarıyla koşarak koridora girdiğinde Sehun tanıdık bir yüz görmenin getirdiği anlık rahatlıkla ilk hıçkırığını bıraktı. İkizi koşarak yanlarına gelmiş ve arada kalan bebeği umursamadan ona sıkıca sarılmıştı. Onun da şişen yüzünden yolda gelirken ağladığı anlaşılıyordu. Seulgi'den hemen sonra yanlarına kocası Yixing geldi.
Yixing ikisini de koridordaki sandalyelere oturtmuş ve su içirmişti. Sehun'u hiç bu kadar harap olmuş bir şekilde gördüğünü hatırlamıyordu. Jongin'i ne olur ne olmaz diye kendi kucağına aldı, küçük kediye baktıkça ağlayası geliyordu.
İki buçuk saatin sonunda Baekhyun ameliyattan çıkmıştı. Doktorun söylediğine göre iç kanamayı durdurmak çok zor olmuştu ve hayati tehlikesi devam ediyordu. Sehun onun güçlü olduğunu bilse de endişesi geçmemişti.
Baekhyun ameliyattan çıkınca yoğun bakıma alınmıştı ve görmelerine şimdilik izin olmadığı için Yifan'ın alındığı odaya geçtiler.
Odaya önden giren Seulgi onun halini görünce kendini hastane koridorunda bırakıp ağlamaya kalkmıştı ama kocası izin vermedi.
Yifan cidden kötü görünüyordu. Omuzları ve kolları sargılar içerisindeydi, yüzünde bir sürü çizik ve morluk vardı. Sarı saçlarına yer yer kızıllık değmişti ve boynunda da oldukça rahatsız görünen bir boyunluk vardı.
Sehun her zaman sapasağlam gördüğü adamı bu halde görmenin verdiği şaşkınlıkla gidip yanına oturdu. Sandalyeyi biraz daha yatağa yaklaştırınca tamamen şiş olan gözlerin aslında biraz açık olduğunu gördü. Yifan kafasını ve boynunu kımıldatamasa da yanına kimin geldiğini anlamıştı.
"S-Sehun.."
Sehun onun çizik dolu elini hafifçe sıkarak yanında olduğunu belirtti. Yifan büyük bir şok ve korku yaşıyor olmalıydı.
"Buradayım Yifan. Yorma kendini. İyisin yorma.."
Yifan yüzünü buruşturarak yutkundu, acısı cidden fazlaydı.
"Baekhyun?"
Sesi kısık da olsa duymuşlardı. Sehun gözlerinin içine bakarak ona buruk bir gülümseme verdi.
"Baekhyun iyi. Ameliyat oldu yoğun bakımda şu an. Daha da iyi olacak merak etme. Sen nasılsın? Ağrın var mı?"
Yifan ciğerinden gelen acı dolu nefesi hıçkırık sesiyle verdi. Buruşan yüzüne yaşlar düşerken Seulgi de kendini koyvermişti. Yine.
"Benim suçum. Dikkatli olmalıydım. B-ben-"
Sehun aniden acı içerisinde konuşan adamın sözünü kesti.
"Senin suçun falan değil. Olacağı varmış ve olmuş. İkiniz de yaşıyorsunuz Tanrı'ya şükür. Sen iyileşmene bak dostum."
Yifan sesini kesmişti ama yaşlar akmaya devam ediyordu gözlerinden.
"Jongin?"
