Changing Maria

Hoofdstuk 9

Vic

"Ik kreeg net telefoon dat Daniel en Sean Kelly zijn ontsnapt." Zegt Trace en ik kijk hem aan.
"Waarom hebben ze mij niet gebeld!" Roep ik boos en ik pak de kleding van Maria die ze aanhad in de gevangenis.
"Ze zeiden dat er niet werd opgenomen Vic."
Ik zoek in mijn zak naar mijn telefoon en besef dat hij nog op de oplader ligt in de slaapkamer. Ik vloek en geeft de kleding aan Maria die verstijft voor zich uit staat te staren. "Trek dit aan Maria."
Ze kijkt op. "Waarom?"
"Omdat je terug gaat." Zeg ik kort.
Maria kijkt me aan. "Waarom? Wat heb ik fout gedaan?"
De andere kijken me ook ongelovig aan. "Luister. Als die 2 ontsnapt zijn gaan ze zeker Maria halen. Hoe denk je dat ze het gaan vinden als ze erachter komen dat ze er niet meer is." Ik loop de slaapkamer snel in en pak mijn telefoon, pistool en papieren. "Maria!" Maria komt snel aangelopen en kleed zich om.
"Ik ben bang Victor." Zegt ze zachtjes.
"Ik weet het. We houden contact. Geen zorgen ik laat je niets overkomen."
Maria kust me en kijkt me aan. "Beloofd?"
Ik knik. "Beloofd."
We lopen terug naar de suite. "Yves, jij zoekt meer uit over de bewaker. Trace gaat met ons mee. En de rest blijft hier en helpt Yves zover dat kan." Ik merk dat Xav en Zed commentaar willen geven. "Als ik merk dat iemand iets anders doet als wat ik zeg dan..." Maria pakt mijn hand. "Ik denk dat het duidelijk is."

Maria

We zijn onderweg naar de gevangenis. Victor heeft zijn collega's op de hoogte gebracht en het plan uitgelegd. Ik moet ontsnappen met mijn vader en broertje en met hun mee gaan. Ik ben erg geschrokken van wat er is gebeurd in de suite. Ineens nam Victor de leiding over iedereen. Niemand spreekt hem tegen en iedereen doet wat hij zegt. Dit is de Victor die iedere 'slechte' savant doet afschrikken. Ik kijk naar hem terwijl hij overlegd met Trace. Ik weet niet wat er gaat gebeuren in de gevangenis maar ik mag niets laten merken. Ik kijk op als we stoppen bij de gevangenis. Victor stapt uit en houd de deur voor me open. Ik stap uit en kijk in zijn ogen. Hij is zo ontzettend knap. Ik had niet gelogen gisteren nacht toen ik zei dat ik hem altijd al sexy vond. Ik denk dat elk meisje het met me eens is. Hij neemt me mee naar binnen terug naar mijn cel. We kijken elkaar even aan. Zijn lippen kussen de mijne en we nemen afscheid. Voor nu.

Als de nacht valt hoor ik gerommel in de gang. Ik sta op en loop naar de deur van mijn cel.
Maria?
Ik schrik op. Deze stem herken ik uit duizenden. De stem van mijn vader.
Papa? Zeg ik verbaasd terug en ik probeer het zo echt mogelijk te laten lijken.
Zorg dat je klaar staat voor vertrek lieverd. We gaan naar huis.
geloof me, ik ben klaar! Zeg ik terug en wacht tot de deur open gaat. De agent die ik bij Yves heb aangewezen als hulpje van mijn vader opent de deur en trekt me mee. We lopen via een nooduitgang het gebouw uit en een zwarte auto met geblindeerde ramen staat klaar. Ik stap in en ik zie mijn vader en Sean.
"hey prinses van me." Zegt mijn vader en hij geeft me een knuffel. Ik wordt misselijk maar laat niets merken en knuffel hem terug. "hey pappie. Dat duurde lang voor je me kwam halen uit dit krot."
Mijn broertje grijnst. "We hadden het nogal druk met andere dingen zus."
Ik knik. "Zoiets had ik al begrepen uit de brieven."
De auto rijd weg. "Gaan we terug naar Las Vegas?"
Mijn vader schud zijn hoofd. "We gaan naar Aspen."
Ik kijk hem verbaast aan. "Aspen? Dat ligt toch naast Wrickenridgs? Het dorp waar de Benedicts wonen?"
Hij knikt. "Inderdaad prinses."
"Waarom daarheen? Is dat niet veel te link?" Ik kijk mijn vader aan.
"Ben je bang Maria?" Zegt Sean en hij grijnst. Sean is een emotiezuiger. Hij voed zichzelf met de emoties van andere. Hij gaat met zijn hand naar mijn schouder en ik sla hem weg.
"Waag het eens!" Snauw ik naar hem. "Ik weet niet of je Victor Benedict nog kan herinneren?"
Seans gezichtsuitdrukking veranderd naar een tikkeltje angst en ik grijs. "Bang broertje?"
Mijn vader komt tussen ons beide. "geen ruzie. We kunnen de Benedicts aan. Geen enkel probleem. We gaan naar Aspen omdat ze dat niet verwachten."
Ik knik en we stoppen bij het vliegveld. "Pappie? Mag ik misschien nieuwe kleding gaan shoppen als we thuis zijn?"
Mijn vader grijnst. "Natuurlijk liefje."
We lopen het vliegveld op. "Uhm ik moet even naar het toilet." Zeg ik dan en ik loop de dames toiletten in.
Victor?
Maria? Waar ben je?
Ik ben op het vliegveld. We gaan naar Aspen. Ik heb een plan, je moet me vertrouwen.
Nee Maria! We houden ons aan mijn plan.
Ja dat doen we ook, ik heb alleen een plan om dichter bij je te zijn zodat we elkaar kunnen zien.
Doe voorzichtig Maria.
Natuurlijk doe ik dat. Tot snel.
Ik verbreek de verbinding en loop terug. Sean en mijn vader staan nog te wachten en ik loop naar ze toe.
"Dat duurde lang"
Ik kijk Sean aan. "Ja sorry ik moest wel iets aan mijn haar doen."
Hij kijkt naar mijn haar. "Je hebt niets gedaan aan je haar Maria."
Ik lach. "Niet wat jij ziet" Ik knipoog en loop snel door naar het vliegtuig.

Ik kijk naar Sean die diep in slaap is. Niets veranderd..
"Pap?" Hij kijkt me aan. "Ik heb een idee."
"Vertel maar liefje."
"Nou, iemand moet die Benedicts in de gaten houden. Ik vertrouw niemand meer. Waarom kan ik het niet doen."
Mijn vader zucht. "Dat is wel heel dom. Ze herkennen je meteen!."
Ik kijk hem aan. "Daar heb ik ook aan gedacht. Ik kan andere kleding aan doen. Een pruik op zetten, kleurlenzen indoen. Make-up doet ook wonderen. Ik kan een appartement huren in Wrickenridge onder een andere naam die we kunnen gebruiken met communicatie en ik kan die naam gebruiken om mezelf voor te stellen enzo."
Ik kijk hoopvol naar mijn vader. "Ik kan me veranderen in Aspen en ons plan uitproberen op Sean, Jason en Milan. Die kennen mij veel beter als de Benedicts."
Hij zucht. "oke maar als ze je herkennen gaat het plan niet door."
Ik knik. "afgesproken."
De rest van de reis verloopt langzaam. Ik wil geen contact opnemen met Victor omdat ik bang ben dat Sean of mijn vader erachter komt. Ik probeer ook zo weinig mogelijk aan hem te denken ookal voel ik zijn constante aanwezigheid in mijn geest.

De volgende dag komen we aan in Aspen. Mijn vader heeft daar een luxe chalet gekocht onder de naam van mijn moeder. Ik mis Victor vreselijk en ik hoop dat we snel bij elkaar zijn. Daarvoor moet wel mijn plan werken. Ik ga meteen als we aankomen shoppen. Ik koop wat kleding en een pruik. Een kort model, bruin van kleur. Heel anders als de lange roodbruine lokken met slag die ik van mezelf heb. Ik denk na, ben ik iets vergeten? O ja, kleurlenzen. Ik loop de opticien in en koop blauwe lenzen. Thuis aangekomen kleed ik mijn om. Ik doe wat make up op en kijk tevreden in de spiegel. Sean en mijn neefjes Jason en Milan zitten in de kamer te overleggen en ik loop naar de voordeur en bel aan. Milan opent de deur en herkent me niet. "Kan ik u helpen?" Vraagt hij.
"Jazeker, ik ben opzoek naar Daniel Kelly, Sean Kelly en Jason en Milan Darby."
Ik mag mee lopen naar de huiskamer en mijn vader kijkt op. Ik zie dat hij me niet meteen herkend maar mijn broertje en Jason herkennen me helemaal niet.
"Zie je pap. Het plan werkt!"
Sean kijkt op "Maria?!"
Ik lach en knik. Mijn vader geeft toestemming en regelt meteen een appartement onder de naam Mila Smith. In de avond rijd ik naar Wrickenridgs. Het is niet ver van Aspen. Voor ik naar het appartement rijd rij ik eerst langs de Benedicts. Het is al laat maar ik bel toch aan.
De deur wordt opengedaan door Trace. "Ik ben opzoek naar Victor Benedict." Trace loopt zonder me te herkennen naar binnen en roept Victor. Na een paar minuten verschijnt mijn soulmate voor mijn neus. "Ik ben Mila Smith aangenaam." Zeg ik en ik steek mijn hand uit. Dan gebeurd er iets wat ik niet had verwacht. Hij trekt me naar zich toe en kust me. Na een intense zoen laat hij me los en kijkt me grijnzend aan. "dacht je nou echt dat ik mijn zielsverwant niet zou herkennen zo."
Ik lach. "Jij herkende me meteen. Trace daarin tegen niet."
Ik loop mee naar binnen en de hele familie zit in de woonkamer te overleggen. Ze kijken naar me op en Yves lacht. "Maria je ziet er niet uit."
Trace kijkt verbaast op en ziet het nu ook.
"Mijn vader denkt dat ik jullie in de gaten ga houden. Hij zit in een chalet in Aspen en dit was de enige manier om hem te overtuigen."
Na een kort gesprek ga ik naar mijn appartement. Ik ga meteen op bed liggen en ik val al snel in slaap.
De volgende ochtend heb ik afgesproken bij mijn vader in Aspen. Ik rijd er heen en parkeer mijn BMW voor de deur. Sean en Jason staan al te wachten. Ik loop mee naar binnen en mijn vader zit nog aan de telefoon, Ik kan niet veel van het gesprek horen maar wat ik hoor gaat over de politie in Denver. Ik ga aan de keuken tafel zitten en een van de dienstmeisjes zet koffie voor me. Ik kijk op als mijn vader bij me komt zitten.
"Lekker geslapen prinses?"
Ik knik. "Het appartement is wel wat klein. Kan je niets groters regelen?"
Hij grijnst. "Je bent niets veranderd Maria. Ik zal kijken wat ik voor je kan regelen."
Ik glimlach tevreden en mijn vader staat op. "Ik wil je wat laten zien liefje."
We lopen naar een schuurtje achter de chalet. Het is een houten hutje maar erg sterk gebouwd.
Zodra we binnen komen zie ik een jong meisje zitten. Ze heeft rood doorlopen ogen van het huilen en een wond op haar hoofd. Zo te zien veroorzaakt met een stomp voorwerp.
"Mag ik je voorstellen aan Elena Jefferson."