Changing Maria

Hoofdstuk 5

Vic

De volgende ochtend pak ik mijn spullen. Het is half 6 in de ochtend en ik heb geen oog dicht gedaan. Ik heb alleen maar nagedacht over Maria en mezelf. Yves had het s' avonds nog met Phoenix besproken en ze wou graag mee. Ik begrijp dat Yves het risico te groot vind maar we hebben haar nodig. Snel zet ik mijn koffer en die van Yves en Phoenix in de auto en wacht tot ze komen. Phoenix had snel nog wat broodjes gepakt en Yves schreef een brief om ons vertrek uit te leggen zonder al te veel woorden over Maria. Als ze aan komen lopen stap ik in mijn auto en start de motor. Ik denk aan Maria, wat zou ze aan het doen zijn? Zou ze slapen? Zou ze aan me denken? Ik schrik op als de auto deuren dicht slaan en kijk op.
"Je denkt aan haar he Vic?" vraagt Phoenix.
Ik kan niet tegen haar liegen waarschijnlijk had ze het al in mijn gedachte gezien en ik knik en rijd naar het vliegveld. De hele rit is het erg stil. Af en toe zeggen Phoenix en Yves wat tegen elkaar. Yves verteld dat het in Afganistan nu 12,5 uur later is als hier. Dat wordt een flinke jetlag.
"misschien moeten we een plan maken?" Zegt Yves om de stilte tussen ons te verbreken.
"Het plan is dat we naar Afganistan afreizen, daar heb ik een beveiligd hotel geboekt. 1 suite met 2 slaapkamers eraan. Keuken en 1 badkamer. Vanuit daar bel ik naar mijn collega's van de zwaar beveiligde gevangenis waar ze zit om een afspraak te regelen. Jullie gaan mee en luisteren van achter een raam mee zodat Phoenix kan ingrijpen als ik dat vraag. Na mijn gesprek met Maria verzinnen we een nieuw plan maar dat hangt af van wat ze weet te vertellen"
Yves en Phoenix knikken en ik parkeer de auto op het vliegveld en stap uit. Ik pak onze koffers en we lopen naar binnen om in te checken voor een lange vliegreis.

Vic wakker worden we gaan landen. Ik voel een hand op me schouder en schrik wakker en sla de hand weg. Als ik om kijk zie ik Yves. "Sorry Yves.." Zeg ik zachtjes en Yves knikt dat het goed is. Ik ga rechtop zitten en kijk naar buiten. De landing is al ingezet, het ergste deel van een vliegreis. Zuchtend kijk ik naar de stoel voor me en pak een kauwgompje voor de druk op me oren.
Zodra we geland zijn pak ik mijn tas waar mijn papieren in zitten van de FBI zodat we zonder al te veel moeite meteen door kunnen lopen bij de douane. Yves houd Phoenix dicht bij zich. We stappen in onze taxi die ik al geregeld had in Amerika. Het hotel is vlakbij de gevangenis. Veel agenten uit andere landen slapen hier. Het is goed beveiligd en redelijk luxe. Als we in de suite zijn loop ik meteen een slaap kamer in om te bellen.
Als alles geregeld is voel ik heel erg de behoefte om contact op te nemen met Maria. Ik weet dat het misschien niet heel slim is maar ik moet beseffen dat we bij elkaar horen. Jij bezit de ene helft van onze gave, ik de andere. Samen vormen we een geheel. Samen zijn we sterker als alleen. Dat had Zed tegen Sky gezegd. Het is ook echt zo. Ik zie het bij Sky en Zed, Phoenix en Yves, Crystal en Xav, Diamond en Trace en natuurlijk bij mijn ouders. Ik wil dit ook voelen. Ik wil de band voelen tussen soulmates.
Maria? Vraag ik voorzichtig
Victor? Is haar antwoordt. Ben je dichtbij? Je klinkt zo krachtig?
Ze had gelijk. Omdat we nu zo dichtbij zijn voelt de band nog krachtiger. Ja ik ben ik een hotel vlakbij, morgen kom ik naar je toe.
Het is even stil. Ik heb vannacht over je gedroomd Victor. Over ons. Zegt ze zachtjes. Ik heb je zoveel te vertellen. Ik schaam me zo.
Ik hoor in haar stem dat ze huilt. Het is oke Maria, morgen luister ik naar je.
Waarom maak je nu contact..
Omdat ik je stem wou horen. Je bent mijn soulmate.
Het is weer even stil.. Dank je Victor
Ik kan het niet laten om te glimlachen. Tot morgen Maria.
Tot morgen Victor. Ik verbreek de verbinding en ga op bed liggen en staar naar het plafon als Yves binnen komt.
"Alles goed Vic?"
Ik knik als antwoord "Ik heb net Maria gesproken"
Hij kijkt me aan "Weet je zeker dat dat een goed plan is?"
Ik knik weer "Ik moet accepteren dat ze mijn soulmate is.. Zoals Phoenix jou soulmate is. Ik vertrouwde haar niet maar jij vertrouwde haar wel. Nu moet je mij vertrouwen Yves"
Yves zucht "Dit is anders, Maria heeft Sky ontvoerd en geholpen haar en haar ouders in de val te laten lopen"
"Je vergeet iets Yves. Ik was ze voor."
De blik in Yves ogen veranderd "Hoe kan je iemand vertrouwen die zoiets doet Vic!"
Ik sta op en kijk hem aan "Zullen we even het lijstje erbij pakken wat Phoenix allemaal heeft gedaan" Mijn stem klinkt rustig maar toch ook gevaarlijk. "Ga slapen Yves, morgen wordt een lange dag"
Hij wil nog iets zeggen. "Yves!"
Als Yves weg is ga ik weer op bed liggen en denk na. De hele nacht denk ik na. Mijn hoofd is in tweestrijd. Ik sta op en loop de suite in en loop naar de slaapkamer van Yves en Phoenix en open zachtjes de deur.
"Yves?" Vraag ik zachtjes. Ik kijk naar Yves en Phoenix die tegen elkaar aan liggen te slapen, Phoenix in Yves' armen. Ik glimlach en doe zachtjes de deur weer dicht en loop naar de koelkast voor wat drinken. Nu ik Yves en Phoenix zo gezien heb samen weet ik het zeker. Ik wil Maria bij me.

Maria

Nadat Victor het contact weer had verbroken voelde ik me weer leeg van binnen, eenzaam. Ik kan niet wachten tot ik hem zie en ik heb alles kan vertellen. Onder andere over hoeveel spijt ik heb en hoe graag ik mijn leven overnieuw wil beginnen. Desnoods met een andere identiteit. Maar eerst moet ik hem helpen dat meisje terug te krijgen. Ik heb de hele dag de informatie bij elkaar gezocht over de ontvoeringszaak en me voorbereid op morgen. De brieven van mijn vader en het krantenartikel. Waarschijnlijk zal Victor zijn manipulerende gave op mij gebruiken. Mijn vader deed dit ook vaak dus ik weet wat me te wachten staat. Het aller belangrijkste nu is dat mijn vader niet achter mijn band met Victor komt. Ik kan hem niet missen.
Na uren nadenken val ik in een diepe slaap en droom weer diezelfde droom. Die droom die ik heb sinds mijn eerste telepathische gesprek met Victor. Mijn Victor..