Changing Maria

Hoofdstuk 17

Maria

Ik tril een beetje als ik Vic aankijk en hij verbaast terug kijk.
"Als dat is wat je wil doen we dat Maria maar het hoeft niet als je niet wil. Ik heb gezien hoe Toscane je moeder heeft doodgeschoten voor je ogen. Dat moet vreselijk zijn geweest." Zegt Uriel dan.
"Geloof me, dat is pas het begin. Ik moet de rest laten zien. Jullie hebben geen idee met wat voor iemand je te maken hebt. Daarbij heb ik ook nog een voorgevoel dat mijn vader Fabiano weer bij zijn groep wil hebben." Zeg ik zachtjes met een bibberende stem en ik sta voorzichtig op. "Je weet nu waar in mijn verleden je moet zijn maar je moet echt voorzichtiger zijn. Gelukkig verbrak je net op tijd anders hadden we nu allebei in een mortuarium gelegen."
Uriel kijkt me diep in mijn ogen aan. "dat had Xav nooit laten gebeuren. We kunnen dit. Je vader is misschien sterk maar de Benedict familie is niet te breken en dat zou jij als geen ander moeten weten."
Ik glimlach en knik en ga zitten aan de tafel. Victor komt naast me zitten en slaat zijn arm om mij heen. Een fijn gevoel.
Als iedereen weer zit pakt Uriel weer mijn hand. Klaar? Vraagt hij via telepathie. Voor de volle 100%!
Uriel gaat weer in mijn verleden. Alles is wazig zelfs voor mij. Dan voel ik Victor in mijn geest. Hij is zo sterk aanwezig dat ik er misselijk van wordt. Victor vind al snel de manipulatie van mijn vader en ik probeer een storing te veroorzaken. "Het lukt niet Vic.." Hij knijpt in mijn hand. "Probeer het nog een keer." Ik voel ineens nog een aanwezigheid in mijn hoofd, een die ik nooit had verwacht.
Maria probeer je de focussen op je emoties die je dat moment had misschien kan ik helpen. Dat was Sky. Sky probeert te helpen? Ik raak verward maar doe toch wat ze zegt. Ik focus mij op de angst en woede. Het verdriet, de verwarring. Dan merk ik dat Sky de emoties wegneemt en dat ik me beter kan concentreren op mijn eigen gave en ineens lukt het om de storing te veroorzaken. Vic springt meteen in en trekt het bevel van me vader uit me hoofd. Het voelt alsof ik eindelijk weer kan ademhalen naar al die jaren en haal diep adem en open mijn ogen. "Het is gelukt!" roep ik en kijk om me heen naar Sky, Uriel en dan naar Vic. Hij ziet er niet goed uit en ik spring op. "Victor!?" Hij probeert iets te zeggen maar ik zie dat het niet lukt en hij grijpt naar zijn borst. "Xav doe iets!" roep ik in paniek en ga meteen voor hem zitten en kijk in zijn ogen. Xav zoekt wat er aan de hand is en ik blijf in Victors ogen kijken. "Vic kijk me aan.. alles komt goed... sssst rustig maar." Probeer ik hem te kalmeren. Ik voel de tranen in mijn ogen branden als zijn ogen steeds wegdraaien. "Waag het niet me alleen te laten Victor Benedict!" zeg ik en pak zijn armen. "Blijf bij me ik kan niet zonder je.." Xav springt op en zegt dat z'n shirt uit moet. Zonder na te deken scheur ik het shirt van Victor af en ik zie hoe hij probeert aan adem te komen. Xav legt zijn handen achter op zijn rug. "Iets blokkeert zijn longen, hij stikt." Het verbaast me hoe rustig Xav blijft. De moeder van Victor is minder rustig en raakt in paniek. Saul probeert haar te kalmeren. Ik kijk Victor in zijn ogen als ze helemaal wegdraaien. Mijn handen beginnen te trillen als hij op de grond ligt zonder nog maar te reageren. Xav begint met reanimeren en het enige wat ik kan doen is kijken. "Vic.. je zei dat je me nooit alleen ging laten. Je beloofde me me te komen halen waarom ga je dan weg.." Snik ik. En Xav krijgt ook tranen in zijn ogen als hij merkt dat het geen zin heeft wat hij doet. Hij stopt en kijkt me aan. Hij zegt niets maar zijn ogen zeggen genoeg. Ik schud mijn hoofd. "Hij is niet weg ik voel hem nog hier!" Ik leg mijn hand op mijn hart. "Onze band is er nog!" roep ik in paniek en Xav kijkt me aan. "Maria hij is dood!" Karla stort in en Saul neemt haar mee weg uit de keuken. Ik tril en probeer na te denken. Hoe kan het dat hij dood is maar toch aanwezig.. het klopt niet.. Ineens denk ik aan de mentale klap die Uriel en ik hadden gehad. Ik duw Xav weg en ga op mijn knieën naast Victor zitten. Ik bal mijn vuisten en sluit me ogen. VICTOR!!! Schreeuw ik zijn geest toe en sla zo hard ik kan op zijn borstkast met beide vuisten. Zodra mijn vuisten zijn borstkast aanraken voel ik iets breken. O nee ik heb hem toch niet gebroken nu! Ik wordt weggetrokken en val achterover op de grond. Een hele boze Will staat boven me met tranen in zijn ogen. "Ben je gek geworden! Heb wat meer respect Kelly!" Snauwt hij me toe. Hij wil nog wat zeggen maar ineens horen we een diepe zucht. Ik duw hem weg en spring op en zie Victor hoesten en diep adem halen. Ik sla mijn armen om hem heen en ik voel langzaam zijn armen om mij heen. Ik kijk hem aan. "Hoe voel je je?" Ik weet dat als hij gebroken is hij geen antwoordt kan geven. "Ik heb me wel eens beter gevoeld." Zegt hij zachtjes en Xav legt meteen zijn handen weer op Victors rug en kijk verbaast op. "Victor je moet gaan liggen je hebt 3 ribben gebroken." Ik kijk naar Xav. "is dat mijn schuld?" Xav knikt en ik voel me meteen schuldig. "Ik was bang dat ik je gebroken had Victor. Ik voelde iets breken." Hij laat me los en gaat rustig liggen en grijnst naar me. "Je hebt ook wat gebroken lieverd." Ik kijk hem aan en schud me hoofd. "Nee dat bedoel ik niet! Ik bedoel dat ik je gebroken had! Zoals Jason." Xav begint meteen met helen en Victor kreunt wat van de pijn. "Het spijt me zo Vic.." zeg ik zachtjes. "Ik breng jullie elke keer weer in de problemen, misschien is het beter als ik ga."
Victor schud zijn hoofd en Will pakt mijn bovenarm stevig vast, het doet zelfs pijn. "Denk je dat we je nog laten gaan? Na alles wat je hier veroorzaakt hebt?" Hij klinkt enorm serieus en ik durf hem niet aan te kijken. "We laten jou echt niet meer gaan Mar. Je hoort bij de familie." Zegt hij en ik kijk hem aan. "wat?" zeg ik zachtjes.
Hij lacht en ik kijk hem nog steeds niet begrijpend aan. "Sky heeft ons een hoop ellende bezorgd, Phoenix ook en over Crystal kunnen we het beter maar niet hebben. Je hoort er niet bij als je ons geen problemen heb bezorgd."
Ik kijk hem aan en dan naar Victor en Xav. "Ja maar ik overdrijf wel een beetje misschien."
"je pakt het gewoon groots aan zoals altijd." Is het antwoordt van Vic. Hij kijkt me grijnzend aan met een super sexy blik in zijn ogen en stiekem moet ik een beetje blozen.
De deur gaat open en Saul en Karla kijken alsof ze een geest hebben gezien. "we kunnen het uitleggen!" Zeggen Xav, Victor, Will en Zed tegelijk. Ik schiet in de lach net als Sky, Phee en Crystal. Karla rent op Vic af en knuffelt hem zo hard dat ik zweer nog een rib te horen breken. Ik kijk om me heen en zie al deze lieve mensen staan. Dan besef ik pas dat dit mijn familie is. Deze mensen hebben mij nooit wat aangedaan. Oke op het gevangenis dingetje na. Maar als je bedenkt wat ik hun allemaal al heb bezorgd en ze staan nog steeds hier met mij in 1 kamer. Ik glimlach en kijk naar Victor die een hopeloze poging doet zijn moeder van hem af te krijgen. "Mag ik wat zeggen?" vraag ik dan en Saul glimlacht naar me en knikt. "Natuurlijk"
Ik kijk om me heen en bedenk hoe ik het ga zeggen. "Ik wil gewoon vertellen hoe dankbaar ik jullie allemaal ben. Ik heb een geweldige familie nu en ik zou niets anders kunnen wensen."
Sky en Phee komen naar me toe en geven me een knuffel. Sky steekt haar hand in de lucht. "Grouphug!!!" roept ze en de jongens lachen en Vic staat op en loopt naar me toe. Ik probeer me ogen van zijn sexy sixpack af te houden maar dat lukt niet erg. Hij slaat zijn sterke armen om me heen en kust me. "Ik hou van je Maria Kelly." Ik kijk hem aan. "Ik ook van jou Victor Benedict."
Saul neemt de leiding als een echte vader over. "Het is al erg laat, misschien is het slim dat we allemaal naar bed gaan en morgen verder gaan."
Iedereen stemt in en we gaan allemaal naar bed. Morgen zou wel eens een lange dag kunnen worden. Nu ik alles kan vertellen ben ik ook zeker van plan dat te doen.

Vic

Ik kijk Maria aan als we in de badkamer onze tanden staan te poetsen. Ze staart in haar eigen spiegelbeeld.
"Maria?" vraag ik zachtjes en leg mijn hand op haar schouder. Ze schrikt op en legt haar tandenborstel weg. "Volgens mij onderbreek ik een diepe gedachte." Ik sla mijn armen om haar heen.
"Het spijt me zo erg van vanmiddag." Zegt ze zachtjes en ik hou haar tegen me aan en druk een kus op haar voorhoofd. "Alles is goed gekomen dus er is niets om sorry voor te zeggen." Ik til haar in mijn armen en voel een steek in mijn rechter zij waar 2 ribben waren gebroken. Xav heeft geweldig geholpen maar het gaat nooit helemaal weg. Maria slaat op me arm. "Zet me neer gek! Je ribben zijn gebroken en je moet rust houden. Dat heeft Xav gezegd!" Ik grijns en loop met haar in me armen naar me slaapkamer toe. "Mijn ribben waren gebroken liefje. Ze zijn al geheeld." Maria laat het er duidelijk niet bij. "Xav! Vic houd zich niet aan je re..." roept ze door de gang maar voor ze haar zin kan afmaken kus ik haar snel en loop sneller door de gang naar me kamer. Vlak voor ik naar binnen stap komt Xav z'n kamer uitgelopen en Maria trekt zich los van mijn lippen en kijkt naar Xav. "Help??" vraagt ze met haar meest zielige stemmetje en Xav lacht. "Sterkte mop" zegt hij en verdwijnt weer in zijn kamer. Ik grijns en loop me kamer in. "Vind je het nou echt zo erg?" vraag ik en ze schud haar hoofd en kust me. "Eigenlijk helemaal niet." Zachtjes zet ik haar neer en ze kijkt me aan. Ik voel me hartslag omhoog gaan door haar blik en als ik haar wil kussen legt ze haar handen op mijn borstkast, ik had geen nieuw shirt aangedaan en ik voel haar warme handen op mijn blote huid. Ze kust me en haar handen gaan naar beneden en maakt mijn broek los. Ik pak haar handen en kijk haar aan. "Je hoeft dit niet te doen voor mij Maria." Ze pakt mijn handen en legt ze op haar heupen. "Ik wil dit ook Victor. Echt waar." Ik glimlach en kus haar en ga verder waar we mee bezig waren.

Maria

Als ik wakker wordt en mijn ogen open zie ik Victor naast me liggen en ik glimlach. Hij is al wakker en kijkt me aan. "Goedemorgen" zeg ik met een hese stem. Hij glimlacht en kust me. "Goedemorgen tijger." Verbaast kijk ik hem aan. "Tijger?"
Hij knikt en draait zich om en ik zie strepen op zijn schouder staan van mijn nagels. Ik bloos als hij terug draait. "sorry.." zeg ik zachtjes en hij lacht en kust me. "Het is niet erg. Laten we het erop houden dat het een goed teken is en dat ik het goed doe in bed."
Ik bloos nog harder en durf hem bijna niet meer aan te kijken. "Dat ben je zeker Vic."
Hij kust me en staat op. "ga je mee douchen?" Ik knik en loop met hem mee. "Victor?"
"Ja?"
"Wat wil je voor je verjaardag hebben?" Ik kijk hem aan en zie aan hem dat hij geen idee heeft.
"Ik vier me verjaardag eigenlijk nooit." Is zijn antwoord.
"Dit jaar wel! We zijn op dezelfde dag jarig en ik wil mijn verjaardag wel vieren."
Hij glimlacht "In dat geval, ik heb mijn cadeau al gehad. Het geen wat ik al heel lang wil is dat ik mijn soulmate vind. En die heb ik nu gevonden."
Ik kijk hem aan en kus hem. "Laten we maar gaan douchen ik heb een hoop te vertellen."