Changing Maria

Hoofdstuk 20

Maria
Ik trek lijkbleek weg en pak Victors hand. "Vic, Fabiano praat tegen me." Zeg ik zachtjes. "Hij wil dat ik overmorgen langs kom voor een cadeautje.."
Victor kijkt me aan en schud zijn hoofd. "daar komt niets van in!"
Daar is wel iedereen het mee eens.
"Maar wat als hij van Elena weet en weet waar ze is?"
Trace schud zijn hoofd. "We moeten meer geduld hebben. We vinden haar wel zonder iemand als lokaas te gebruiken."
"We kunnen hem ontvoeren en een ruil aanbieden!" stel ik voor.
"Nee Maria, we gaan ons niet verlagen tot hun niveau." Zegt Victor dan "Je blijft hier."
Maria? Ik weet dat je me hoort lieverd, ik wil mijn excuses aanbieden, ik had je nooit zo mogen behandelen.
Ik slik en vertel wat Fabiano zegt. Victor wil dat ik de verbinding breek.
"Wat als jij er bij zou kunnen zijn, mag het dan wel?"
"Heb je een idee?" vraagt Vic en ik knik. "ik spreek af bij mijn appartement, je kan je verstoppen in de kast en ingrijpen als het fout gaat. Mijn gave werken niet bij hem maar ik weet dat mijn vaders gave wel werken dus de jouwe ook."
Victor denkt even na. "Dat zou kunnen, Trace zou jij buiten kunnen kijken wat er gebeurd?"
Trace knikt en iedereen wil helpen. Victor stemt in dat ik Fabiano vraag om naar mijn appartement te komen.
Fabiano? Ik wil alleen afspreken als het bij mijn appartement kan. Daar voel ik me fijner..
Het duurt even voor er een antwoordt komt maar hij stemt in.

Tijdens het avond eten wordt het hele plan besproken. Ik krijg afluisterapparatuur mee en Victor verstopt zich in de kast. Buiten bij de voordeur in een geparkeerd busje wachten Trace, Diamond, Zed, Skye en Will en Uriel tot Fabiano aankomt en geven een seintje. Aan de achterkant van het appartement wachten Xav, Crystal, Yves, Phoenix, Saul en Karla voor de zekerheid mocht het een val zijn. Mocht er iets fout gaan kan er ten alle tijden ingegrepen worden. Er wordt afgesproken geen telepathisch contact te hebben mochten ze een afluisteraar aan hun zijde hebben.
In de avond zit de hele familie inclusief Vic en ik in de huiskamer een film te kijken. Ik kan me gedachten niet bij de film houden, er spookt van alles door mijn hoofd.
"Victor?" vraag ik zachtjes en hij kijkt me aan. "Wat is er liefje?"
Ik glimlach. Hij is zo lief voor me.. "Ik zat te denken, misschien kan ik als alles achter de rug is mijn eigen makelaarskantoor beginnen in Wrickenridge. Zover ik weet is er hier nog geen."
Vic glimlacht en kust me. "Dat lijkt me een heel erg goed idee."
Ik kus hem terug en ga tegen hem aan zitten om verder te kijken naar de film.

Vic
Maria ligt in mijn armen als ik wakker wordt. Vandaag zijn we allebei jarig. Ik heb ontzettend slecht geslapen en de hele nacht gemaald over morgen. Ik vind het nog steeds geen prettig idee dat Maria zo dicht bij Toscane komt na alles wat hij haar heeft aan gedaan. Ook geloof ik niet dat hij spijt heeft. Voor vanmiddag heb ik een uitje gepland voor ons samen. Hopelijk leid dat een beetje af en kunnen we eindelijk eens een middag echt samen zijn.
Maria opent langzaam haar ogen en ik kus haar zachtjes op haar lippen.
"Goedemorgen." Zeg ik zachtjes en ze glimlacht naar me.
"Hoe laat is het?" vraagt ze en ik kijk op de klok. "Half 10."
Ze schiet overeind en trekt snel de kleding kast open. "Maria?"
Ze gooit me wat kleding toe en kleed zich om. "Over een half uur is je cadeautje er! Kom op opschieten."
Ik kijk haar verbaast aan. "cadeautje? Wat voor Cadeautje?"
"Je verjaardagscadeautje natuurlijk! Schiet nou eens op!" Ze trekt aan mijn arm om me het bed uit te krijgen maar erg sterk is ze niet en ik schiet in de lach. Het ziet er zo schattig uit.
"Wat lach je nou!"
Ik sta lachend op en pak haar rond haar middel en til haar de lucht in en draai een rondje. "Liefje, je bent zo schattig."
Ze schrikt omdat ze hier geen rekening mee gehouden had en laat een gilletje. Ik zet haar weer neer op de grond en kleed me om.
"Ik ben niet schattig." Zegt ze zachtjes en loopt naar beneden en ik volg haar nog steeds lachend.
Eenmaal in de keuken aangekomen zie ik een enorme verjaardagstaart op tafel staan en iedereen begint te zingen.
"O god.." zeg ik zachtjes en kijk naar Maria die het overduidelijk helemaal geweldig vind. Ze heeft een lach op haar gezicht van oor tot oor en geniet duidelijk. Om haar zo te zien kan ik ook alleen maar glimlachen.
We gaan zitten en dan is het blijkbaar cadeautjes tijd.